Τελικά «δεν τα πιάνεις πουθενά» τα αστικά επιτελεία όταν πρόκειται να δικαιολογήσουν την εμπλοκή στα ευρωατλαντικά σχέδια. Κάπως έτσι, στο μνημόνιο που υπογράφηκε ανάμεσα σε Τουρκία, Σουηδία και Φινλανδία για την άρση του τουρκικού βέτο, κάποιοι είδαν τον «πρώτο συμβιβασμό του Ερντογάν στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ». Τα «τρικ» του εφησυχασμού όμως έχουν χρεοκοπήσει πολλές φορές και ο λαός δεν πρέπει να δίνει καμία βάση. Για παράδειγμα, ο «συμβιβασμός» αυτός, όπως τον παρουσιάζουν, ανοίγει μεταξύ άλλων «πόρτες και παράθυρα» για την παραπέρα συνεργασία σε εξοπλιστικά προγράμματα, αλλά και για την είσοδο της Τουρκίας ως «συνεργαζόμενης χώρας» στον μηχανισμό της «Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας» της ΕΕ (PESCO). Αν και τα «ψιλά γράμματα» μένει να φανούν, το μόνο σίγουρο είναι ότι έτσι ανοίγουν κι άλλοι δρόμοι ώστε να μπει και ευρωενωσιακή σφραγίδα στις απαράδεκτες διεκδικήσεις της τουρκικής κυβέρνησης και στα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Ο «συμβιβασμός» δηλαδή αναβαθμίζει τα συμφέροντα της τουρκικής αστικής τάξης, δημιουργεί επικίνδυνο προηγούμενο και βάζει τις βάσεις για νέους γύρους όξυνσης των ανταγωνισμών, όπως κάθε τέτοια συμφωνία στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Είναι δεδομένο άλλωστε ότι η άρση του τουρκικού βέτο είναι μέρος του ευρύτερου παζαριού με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που περιλαμβάνει και τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Το βασικότερο, είναι συμβιβασμός που ισχυροποιεί το ΝΑΤΟ και τους πολεμικούς του σχεδιασμούς. Να γιατί ο λαός έχει κάθε λόγο, απέναντι στους «συμβιβασμούς» των ιμπεριαλιστών, να δυναμώσει τη δική του ασυμβίβαστη πάλη ενάντια στην αστική τάξη και τις συμμαχίες της.