Οι τιμές των διαρκείας της ΑΕΚ και κατ' επέκταση και των μεμονωμένων εισιτηρίων είναι πανάκριβες. Εδώ δεν υπάρχει «ναι μεν αλλά». Είναι πανάκριβες, τέλος! Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει μια τιμολογιακή πολιτική οποιασδήποτε ΠΑΕ που θεωρεί την ομάδα τσιφλίκι της και τον κόσμο πελάτη.
Η προσπάθεια που γίνεται ώστε να ταυτιστεί η ιστορία της ΑΕΚ με τα χούγια του εκάστοτε ιδιοκτήτη γίνεται ακόμα πιο προκλητική όταν πουλιέται ως διαφημιστικό ταμπλό στο προαύλιο του νέου γηπέδου η προσφυγιά και ο ξεριζωμός, αλλά την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των οπαδών της ΑΕΚ θα δυσκολεύονται να μπουν μέσα στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους.
Αυταπάτες δεν πρέπει να υπάρχουν για τον ρόλο των ΠΑΕ ή για τον εμπορευματοποιημένο αθλητισμό. Οπως δεν πρέπει να υπάρχει και αποδοχή αυτής της σαπίλας και των νόμων που τη διέπουν.
Την ίδια στιγμή που η ακρίβεια σαρώνει το λαϊκό εισόδημα και οδηγεί σε περικοπές και καθημερινές θυσίες, ένα από τα πρώτα που «κόβει» από τα παιδιά της μια λαϊκή οικογένεια λόγω του τσουνάμι των ανατιμήσεων είναι ο αθλητισμός.
Αφού μας αποκλείουν από τα τερέν των γηπέδων, τώρα πετάγεται μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων έξω και από την παρακολούθηση ενός αγώνα. Εκεί που πάει ένας φίλαθλος για να ξεσκάσει και το έχει ως διασκέδαση. Που η συνήθεια του γηπέδου είχε στοιχεία κοινωνικοποίησης. Το γήπεδο σταθερά όλα αυτά τα χρόνια μετατρέπεται σε διασκέδαση των λίγων, με σπρώξιμο στον τζόγο, στα μπαρ, στις συνδρομητικές πλατφόρμες. Η αντίδραση του κόσμου δείχνει υγεία, και αυτό αφορά όλες τις ομάδες και τους φιλάθλους που δεν ξέχασαν και δεν θα ξεχάσουν την καταγωγή και την ιστορία τους.