Λάρυμνα, Φλεβάρης 2022: Σε μια μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ συναντιούνται συνδικάτα από όλη τη χώρα

Δυόμισι χρόνια τώρα αναμετριούνται στα ίσια με πολύ ισχυρότερους αντιπάλους, έχοντας ως όπλα την ενότητά τους, τη συσπείρωση στα σωματεία τους, την πλατιά εργατική και λαϊκή αλληλεγγύη. Αντεξαν στις βρώμικες επιθέσεις, στις συκοφαντίες, στους εκβιασμούς. Παραμένουν στις εργασίες τους, κρατούν τη ΛΑΡΚΟ ανοιχτή και συνεχίζουν να αντιστέκονται στους εγκληματικούς σχεδιασμούς και στα εκβιαστικά διλήμματα της κυβέρνησης, δηλώνοντας αποφασισμένοι να ακολουθήσουν τον δρόμο του αγώνα μέχρι τέλους.

Ηταν 8 Δεκέμβρη 2019 όταν πάνω από 120 σωματεία και άλλοι μαζικοί φορείς συμμετείχαν στη σύσκεψη που οργανώθηκε με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας, στον οικισμό της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, και συνυπέγραψαν το κάλεσμα για κοινό αγώνα. Συστρατεύτηκαν με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ στην «πάλη ενάντια στην ιδιωτικοποίηση, για το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά». Και δόθηκε το έναυσμα!

Σε αυτόν τον αγώνα οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ έχουν βρει την αμέριστη συμπαράσταση από την εργατική τάξη και τον λαό, με την πλατιά αλληλεγγύη να τους συντροφεύει καθ' όλη τη διάρκειά του. Εργαζόμενοι από κάθε γωνιά της Στερεάς Ελλάδας, την Αττική, άλλες περιοχές της χώρας, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι, γυναίκες, φοιτητές και μαθητές στάθηκαν και συνεχίζουν να στέκονται στο πλευρό τους, σε κάθε μεγάλη ή μικρή κινητοποίηση. Σκορπούν ρίγη συγκίνησης και δείχνουν το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής - λαϊκής αλληλεγγύης.

Η σύσκεψη του Συνδικάτου Μετάλλου Φθιώτιδας έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να βρεθούν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ, η τοπική κοινωνία και τα ταξικά συνδικάτα σε ετοιμότητα όταν η κυβέρνηση ανακοίνωσε τους διαλυτικούς και εγκληματικούς σχεδιασμούς της.

Το πρώτο μήνυμα αντίστασης απέναντι στο έγκλημα στάλθηκε με το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα στις 25 Γενάρη 2020. Ακολούθησε ένα διήμερο συγκλονιστικών κινητοποιήσεων με την απεργιακή συγκέντρωση στις 11 Φλεβάρη 2020 στην πύλη του εργοστασίου της Λάρυμνας, αλλά και στον αποκλεισμό της Εθνικής οδού στο ύψος του Μαρτίνου την επόμενη μέρα. Λίγες μέρες μετά, στις 18 Φλεβάρη, έγινε το μεγάλο συλλαλητήριο στη Χαλκίδα και ο συμβολικός αποκλεισμός της Ψηλής Γέφυρας, με τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ να ενώνουν τις φωνές τους με τους συναδέλφους τους σε όλη τη χώρα, που εκείνη τη μέρα διαδήλωσαν ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν απεργιακές κινητοποιήσεις, Γενικές Συνελεύσεις στην πύλη του εργοστασίου στη Λάρυμνα, στάσεις εργασίας, παρεμβάσεις στα κεντρικά γραφεία της διοίκησης στην Αθήνα, επισκέψεις αλληλεγγύης συνδικάτων, καθώς και η πολυήμερη απεργία των αυτοαπασχολούμενων αυτοκινητιστών και χειριστών μηχανημάτων, τους οποίους η κυβέρνηση «φέσωσε» με δεδουλευμένα μηνών. Για να φτάσουμε στις 13 Ιούνη 2020 και τη νέα κάθοδο των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στην Αθήνα, με το συλλαλητήριο που πραγματοποιήθηκε στο Σύνταγμα και τη συναυλία αλληλεγγύης με πρωτοβουλία του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και τη συμμετοχή καταξιωμένων καλλιτεχνών.

Επόμενος μεγάλος σταθμός το 2020 ήταν η απεργία στις 26 Νοέμβρη, κατά την οποία οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ «πέταξαν στα μούτρα» της κυβέρνησης το «τυράκι» του «κοινωνικού πακέτου» - διαβατηρίου ανεργίας, με το οποίο επιδίωξε να τους ρίξει στην παγίδα της συναίνεσης στις ομαδικές απολύσεις τους και της αποδοχής των εγκληματικών της σχεδιασμών.

Με τον δίκαιο και εμβληματικό αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ να έχει ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας, το 2021 κύλησε το ίδιο αγωνιστικά, με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, απεργίες, άλλες πολύμορφες κινητοποιήσεις.

Ξεχωρίζει η συμμετοχή των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ στο μεγάλο απεργιακό συλλαλητήριο στις 10 Ιούνη στην Αθήνα, όπου μαζί με χιλιάδες απεργούς απάντησαν αγωνιστικά στο αντεργατικό νομοσχέδιο - έκτρωμα της κυβέρνησης, ενώ έδωσαν συνέχεια με τη συμμετοχή τους στη νέα απεργιακή κινητοποίηση στις 16 Ιούνη.

Σημαντικός σταθμός στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ήταν και η μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης - συγκέντρωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε στις 29 Ιούλη 2021 στη Λάρυμνα και την οποία συνδιοργάνωσαν τα σωματεία με τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο, με τη συμμετοχή καταξιωμένων λαϊκών ερμηνευτών, όπως ο Γιώργος Μαργαρίτης.

Ακολούθησαν μία ακόμα κάθοδος στην Αθήνα και νέο μεγάλο συλλαλητήριο στις 13 Νοέμβρη, ενώ, λίγες μέρες πριν, τα σωματεία της ΛΑΡΚΟ σε συνέντευξη Τύπου είχαν παρουσιάσει τις συνέπειες των διαλυτικών σχεδιασμών της κυβέρνησης και τις θέσεις των εργαζομένων.

Το τελεσίγραφο της κυβέρνησης για ομαδικές απολύσεις και ξεσπίτωμα όλων των εργαζομένων που μένουν στους οικισμούς της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και στο Κόκκινο Βοιωτίας, που δόθηκε στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ στις αρχές Φλεβάρη 2022, δεν τους μούδιασε, αντίθετα πυροδότησε νέα σειρά αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Στις 10 Φλεβάρη, την ώρα που οι εργαζόμενοι διαδήλωναν έξω από το υπουργείο Οικονομικών στην Αθήνα, οι γυναίκες της ΛΑΡΚΟ, μαθητές της περιοχής, αυτοαπασχολούμενοι, συνταξιούχοι έστειλαν το δικό τους μήνυμα αντίστασης, διατρανώνοντας ότι «από τα σπίτια μας δεν πρόκειται να βγούμε». Οι γυναίκες της ΛΑΡΚΟ πήραν την υπόθεση του αγώνα στα χέρια τους. Η Λάρυμνα, το Μαρτίνο, η Μαλεσίνα ζουν πρωτόγνωρες εικόνες. Πραγματοποιούνται δυναμικές κινητοποιήσεις από μαθητές και γονείς, ενώ καταστήματα παραμένουν κλειστά, με τις πόλεις να νεκρώνουν ακόμα και από υπηρεσίες, σε μία ακόμα συγκλονιστική έκφραση στήριξης στον δίκαιο αγώνα, αναδεικνύοντας παράλληλα ότι οι διαλυτικοί σχεδιασμοί οδηγούν στον οικονομικό μαρασμό ολόκληρη την τοπική κοινωνία.

Ακολούθησε νέα μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση μπροστά από το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα, στις 13 Φλεβάρη, ενώ στις 26 του ίδιου μήνα, σε ένα μεγαλειώδες συλλαλητήριο στο Σύνταγμα, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ενώνουν τις φωνές τους με τους συναδέλφους τους από την COSCO, τα Πετρέλαια Καβάλας και τα Λιπάσματα Καβάλας, με κοινό συλλαλητήριο στην Αθήνα. Λίγες μέρες πριν, στις 20 Φλεβάρη, σωματεία της Εύβοιας διοργάνωσαν στα Ψαχνά άλλη μια συναυλία αλληλεγγύης στον αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ.

Σημαντικοί σταθμοί στη νέα φάση του αγώνα των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ ήταν επίσης η ολοήμερη κατάληψη στα γραφεία της διεύθυνσης του εργοστασίου στις 18 Μάρτη και το γλέντι που στήθηκε το βράδυ της ίδιας μέρας, καθώς και η απεργιακή συγκέντρωση στις 6 Απρίλη.

Η κυβέρνηση δεν περίμενε τέτοια αντίσταση, συνοχή και αντοχή από τους εργαζόμενους. Δεν πέρασε η τακτική της υπονόμευσης και της διάσπασης του μετώπου των εργαζομένων, που έχει χτιστεί πάνω στα κοινά συμφέροντά τους.

Περίμενε ότι τα σχέδιά της θα περνούσαν χωρίς ουσιαστική αντίδραση και, κυρίως, προσδοκούσε να ξεμπερδέψει γρήγορα. Το ότι έχουν περάσει δυόμισι χρόνια τώρα με όλους τους εργαζόμενους μέσα στους χώρους δουλειάς, με αυξανόμενο το πολιτικό κόστος από τη δράση και την αντίσταση των εργαζομένων, αποτελεί μια μεγάλη κατάκτηση.

Σήμερα, το αίτημα της ενιαίας λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, με εξασφάλιση όλων των δικαιωμάτων των εργαζομένων και όλων των θέσεων εργασίας, παραμένει επίκαιρο όσο ποτέ. Κρίσιμο και καθοριστικό ζήτημα από εδώ και πέρα, που ο αγώνας μπαίνει στην πιο κρίσιμη φάση του, είναι να κρατηθεί αρραγές αυτό το μέτωπο όλων των σωματείων και να συνεχιστεί η πάλη για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μπροστά σε κάθε εξέλιξη.