Με επιτυχία έγινε την Κυριακή το 7ο εκλογοαπολογιστικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Γονέων και Κηδεμόνων Περιφέρειας Αττικής, στο Πολιτιστικό Κέντρο των υπαλλήλων του ΟΤΕ στην Αθήνα. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν με την εκλογή εφορευτικής επιτροπής που θα διεξάγει της εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου, στις 8 Ιούνη.

Η προηγούμενη διετία της πανδημίας, τα κλειστά σχολεία και η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει τα περιοριστικά μέτρα για να πλήξει τις συλλογικές διαδικασίες, δεν άφησαν ανεπηρέαστη τη λειτουργία Συλλόγων και Ενώσεων, που με μεγάλες δυσκολίες και υπερπηδώντας τα εμπόδια κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις εκλογοαπολογιστικές διαδικασίες και να εκλέξουν αντιπροσώπους στο Συνέδριο.

Τελικά στις εργασίες συμμετείχαν 49 από τις 60 συνολικά Ενώσεις της Αττικής, που εκπροσωπούν περισσότερους από 77.000 μαθητές της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Ο χώρος του Συνεδρίου στολίστηκε με τις αντιπολεμικές ζωγραφιές των μαθητών Δημοτικού που συμμετείχαν στον διαγωνισμό της Ομοσπονδίας, ενώ ακούστηκε το τραγούδι που προκρίθηκε από τον ίδιο διαγωνισμό για τους μαθητές της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Το Συνέδριο ξεκίνησε με την προβολή ενός βίντεο με τη δραστηριότητα της Ομοσπονδίας, Ενώσεων και Συλλόγων, την περίοδο που μεσολάβησε από το προηγούμενο συνέδριο. Στο επίκεντρο της πλούσιας δράσης και των διεκδικήσεων βρέθηκαν όλα τα ζητήματα που απασχόλησαν την εργατική - λαϊκή οικογένεια και εκφράζονται και στον χώρο της Εκπαίδευσης.

Κυρίαρχο ήταν το ζήτημα της πανδημίας, όπου η Ομοσπονδία πρωτοστάτησε στον αγώνα μαζί με τους μαθητές για ανοιχτά και ασφαλή σχολεία, ενάντια στα πρωτόκολλα της συγκάλυψης και της διασποράς που επέβαλε η κυβέρνηση.

Αναδείχθηκαν επίσης η δράση και οι πρωτοβουλίες για τη σχολική στέγη, ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της σημερινής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, ενάντια στον πόλεμο, όπως επίσης και για τα ζητήματα της Υγείας και της Πρόνοιας.

Παρουσιάστηκαν επίσης οι δράσεις αλληλεγγύης της Ομοσπονδίας, Ενώσεων και Συλλόγων, οι κοινές δράσεις με τη Συντονιστική Επιτροπή των Μαθητών της Αθήνας και με εργατικά σωματεία της Αττικής.

Το Συνέδριο άνοιξε με τον απολογισμό της απερχόμενης διοίκησης, τον οποίο έκανε η πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Στέλλα Βαλαβάνη.

Οπως είπε, «κατά την προετοιμασία των Γενικών Συνελεύσεων των Ενώσεων σε όλη την Αττική, παρά την αρχική συστολή που υπήρχε σε αρκετές περιπτώσεις, οι διαδικασίες διεξήχθησαν με δημιουργική συζήτηση και τη συμμετοχή πολλών νέων γονέων. Αναδείχθηκε η σπουδαιότητα της συλλογικής συζήτησης μεταξύ μας, σε διά ζώσης διαδικασίες, για όλα αυτά που μας απασχολούν».

Η απερχόμενη πρόεδρος της Ομοσπονδίας χαιρέτισε «τους δεκάδες Συλλόγους Γονέων της Αττικής, αλλά και τις Ενώσεις Γονέων, που με πολύμορφες και ιδιαίτερα μαζικές πρωτοβουλίες εξέφρασαν μαζί με τους μαθητές, την αντίθεσή τους στον βάρβαρο πόλεμο».

Αναφέρθηκε αναλυτικά και με παραδείγματα στις πρωτοβουλίες του προηγούμενου διαστήματος, ξεχωρίζοντας τα εξής:

«Η πρώτη κινητοποίηση σε συνθήκες πανδημίας πραγματοποιήθηκε με κάλεσμα του ΔΣ της Ομοσπονδίας προς τους Συλλόγους και τις Ενώσεις Γονέων, συντονισμένα σε όλη την Αττική, θέτοντας στο προσκήνιο την ανάγκη για ουσιαστικά μέτρα από την κυβέρνηση μέσα στα σχολεία, για την ασφάλεια και τη μόρφωση των μαθητών, χωρίς να επωμίζονται οι γονείς το οικονομικό βάρος.

Στο ζήτημα της σχολικής στέγης καταγράψαμε θετικές εκβάσεις όταν συντονισμένα, συλλογικά, με επιμονή, κόντρα στη λογική της "επιστολικής διεκδίκησης" και των "ατέρμονων μεμονωμένων συναντήσεων", πρακτική όλων των αρμόδιων φορέων, με μαζική συμμετοχή και παρουσία των μελών των συλλόγων, μαζί με τους μαθητές, καθώς και με υπόλοιπους φορείς διοργάνωσαν παρεμβάσεις και πολύμορφες πρωτοβουλίες.

Σε πολλές από τις περιοχές της Αττικής καταφέραμε να βάλουμε μαζί με τους συλλόγους εκπαιδευτικών και τους μαθητές στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα της ισότιμης εκπαίδευσης των παιδιών μας και να αναδείξουμε αυτό που όλοι λέγαμε, χωρίς λεφτά δεν γίνεται παιδεία! Βασικό στοιχείο που πρέπει να το ενισχύσουμε, είναι η συνεργασία των οργανώσεων γονέων με εκπαιδευτικούς και μαθητές στη βάση των κοινών αιτημάτων μας, τόσο κεντρικά όσο και σε επίπεδο δήμων».

Η Στέλλα Βαλαβάνη στάθηκε ιδιαίτερα στον νέο αντιεκπαιδευτικό νόμο και τον νόμο Χατζηδάκη. Για τον πρώτο είπε ότι «μαζικά τον καταδίκασαν γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές», επειδή προωθεί «ένα σχολείο - εξεταστικό κέντρο με τράπεζα θεμάτων, με αποκλεισμό των μαθητών από τη γενική μόρφωση. Σχολείο εξοντωτικό για τους μαθητές, με ακόμα πιο έντονο διαχωρισμό των μαθητών από πολύ μικρότερη ηλικία. Αλλαγές στα προγράμματα σπουδών από το Νηπιαγωγείο έως το Λύκειο με εισαγωγή δεξιοτήτων».

Ειδικά για την αξιολόγηση, αναρωτήθηκε «ποιος και με τι όρους θα κάνει αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μονάδων; Ποιος και με τι όρους θα αξιολογήσει την καθηγήτρια Αγγλικής Φιλολογίας που αναγκάζεται να διδάξει Αρχαία ή τον καθηγητή Πληροφορικής που αναγκάζεται να διδάξει Μαθηματικά; Ποιος θα αξιολογήσει το ολοήμερο σχολείο όταν κάθε μέρα εναλλάσσονται οι δάσκαλοι στα παιδιά μας, αντί να υπάρχει σταθερή επαφή στην εκπαιδευτική διαδικασία; Πόσο πιο ανισότιμη θα γίνει η εκπαίδευσή τους;».

Αναφέρθηκε επίσης εισηγητικά στον νόμο για τα σχολεία που προωθεί την «αυτόνομη» σχολική μονάδα, όπου «δήμοι, Περιφέρειες και χορηγοί παρεμβαίνουν ακόμα πιο έντονα στην εκπαίδευση, τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο».

Για το αμέσως επόμενο διάστημα είπε ότι «σταθερά στον προσανατολισμό των Ενώσεων θα πρέπει να είναι η συλλογική συζήτηση με τους Συλλόγους Γονέων για οποιοδήποτε θέμα απασχολεί τα σχολεία. Να γίνεται δηλαδή αντικείμενο συζήτησης σε συλλογικό επίπεδο - και όχι μόνο με το Διοικητικό Συμβούλιο κάθε Συλλόγου. Ιδιαίτερα την επόμενη σχολική χρονιά, που συμμετέχουν πολλοί νέοι γονείς σε όλα τα επίπεδα των οργανώσεων γονέων.

Είναι επίσης αναγκαίο να κατακτήσουμε έναν καλύτερο τρόπο λειτουργίας μας. Για παράδειγμα, συσκέψεις που μπορούν να οργανώσουν οι Ενώσεις για συγκεκριμένο θέμα, με τα ΔΣ των Συλλόγων Γονέων και τους αντιπροσώπους. Πολύ καλύτερα μπορούμε να επιμείνουμε στη συνεργασία με τα 15μελή Μαθητικά Συμβούλια και τους συλλόγους διδασκόντων για τον από κοινού συντονισμό.

«Για εμάς, ο γονιός που συμμετέχει στα συλλογικά μας όργανα έχει ως κινητήρια δύναμη τη συνείδησή του, την ευθύνη όχι μόνο απέναντι στα παιδιά του αλλά στο σύνολο των παιδιών, γνωρίζοντας ότι το δικαίωμα στη μόρφωση, στην Εκπαίδευση βρίσκεται στο στόχαστρο όλων των κυβερνήσεων λόγω της συνεχιζόμενης εμπορευματοποίησής της», είπε εισηγητικά η Στέλλα Βαλαβάνη και έθεσε το ερώτημα:

«Τι Συλλόγους Γονέων θέλουμε σήμερα; Πώς ακόμα καλύτερα και πιο ενιαία οι Σύλλογοι και οι Ενώσεις Γονέων θα εδραιώνουμε τις διεκδικήσεις μας, θα προτάσσουμε τις ανάγκες μας και κυρίως δεν θα δεχόμαστε την παραπέρα υποβάθμιση της μόρφωσης των παιδιών μας;». Απαντώντας, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Θέλουμε λοιπόν Ενώσεις και Συλλόγους Γονέων που θα προτάσσουν τις ανάγκες που έχει σήμερα κάθε μαθητής για ισότιμη μόρφωση σε ένα σύγχρονο σχολικό περιβάλλον και με μαζική συμμετοχή θα διεκδικούν από κυβέρνηση, τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης, από Περιφέρεια και δήμο να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους.

Θέλουμε αυτό το κίνημα γονέων να έχει απλωμένο το χέρι για κοινή δράση σε μαθητές και εκπαιδευτικούς, γιατί είναι σαφές ότι τα προβλήματα είναι κοινά και εκφράζονται μέσα σε όλα τα σχολεία. Γι' αυτό καλούμε καθέναν από εσάς να βάλει το δικό του λιθαράκι, ώστε να εδραιωθεί ακόμα περισσότερο ο συλλογικός προσανατολισμός που είναι αναγκαίο να έχουμε και να δυναμώσει μέσα σε κάθε σχολείο».

Κοινός τόπος στις παρεμβάσεις των αντιπροσώπων που ακολούθησαν ήταν η αναγνώριση της συμβολής που είχε η Ομοσπονδία στο να παραμείνουν «ζωντανοί» οι Σύλλογοι και οι Ενώσεις την περίοδο της πανδημίας, να προσανατολιστούν σε διεκδικήσεις για όλα τα ζητήματα που απασχολούσαν γονείς και μαθητές, να μην «παραδοθούν» στην προσπάθεια που έκανε η κυβέρνηση να πλήξει τη συλλογικότητα και να απονεκρώσει τις διά ζώσης διαδικασίες.

Μεταφέρθηκε επίσης πείρα από τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν σε μια σειρά μέτωπα από Συλλόγους και Ενώσεις, αλλά και από την προσπάθεια να μαζικοποιηθούν οι Σύλλογοι και να αποκτήσει διεκδικητικό χαρακτήρα η δράση τους.

Εκ μέρους του Ενιαίου Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ Αττικής το συνέδριο χαιρέτισε η Αιμιλία Παλαβού, σημειώνοντας τη σημασία της κοινής δράσης που αναπτύχθηκε με την Ομοσπονδία και τις Ενώσεις το προηγούμενο διάστημα ειδικά στα ζητήματα της Ειδικής Αγωγής.

Λίγο πριν το «κλείσιμο» των εργασιών παρέμβαση έκανε εκ μέρους της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Γονέων Μαθητών Ελλάδας (ΑΣΓΜΕ), ο πρόεδρός της, Παναγιώτης Κατηφές, ο οποίος ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«Η δράση, ο προσανατολισμός, το περιεχόμενο, οι πρωτοβουλίες της Ομοσπονδίας Γονέων Αττικής δείχνουν ότι η μαζικότητα, ο διεκδικητικός προσανατολισμός και η σωστή στόχευση φέρνουν και έφεραν αποτέλεσμα.

Μας ενδιαφέρει ένα κίνημα γονέων που θα εδραιώνεται πρώτιστα σε μαζικούς ζωντανούς Συλλόγους Γονέων, που είναι το κύτταρο, η καρδιά του γονεϊκού κινήματος. Ενα γονεϊκό κίνημα που θα έχει απλωμένο το χέρι σε μαθητές και εκπαιδευτικούς για κοινή δράση, γιατί κοινή είναι η έκφραση των προβλημάτων μέσα στο σχολείο.

Το βασικό είναι ότι σε συνθήκες πανδημίας δεν υποταχθήκαμε στις δυσκολίες, αλλά υπήρξαν σύλλογοι που μαζικοποιήθηκαν λόγω των οξυμένων προβλημάτων σ' αυτό το δίχρονο. Σε όλη τη χώρα στήθηκαν νέοι σύλλογοι, νέες Ενώσεις, ανασυγκροτήθηκαν Ενώσεις, στήθηκε νέα Ομοσπονδία Γονέων στην Ηπειρο. Τα θετικά βήματα όμως πρέπει να μας βάλουν μπροστά στις ευθύνες μας για ακόμα μεγαλύτερη μαζικοποίηση των Συλλόγων.

Μπορούμε να πούμε ότι σήμερα το γονεϊκό κίνημα μπορεί με καλύτερους όρους να περάσει στην επίθεση για τη μορφή και το περιεχόμενο της μόρφωσης κάθε μαθητή, στην επίθεση για το σχολείο των σύγχρονων μορφωτικών αναγκών, στην επίθεση για τη ζωή και το μέλλον κάθε παιδιού.

Δεν υπάρχουν "μικρά και μεγάλα" προβλήματα - τίποτε το ανθρώπινο δεν πρέπει να μας είναι ξένο - και θέλουμε με τη δράση μας να δίνουμε το στίγμα ότι το "συλλογικό" πρέπει να μπαίνει πάνω από το "ατομικό". Γι' αυτό θέλουμε ένα κίνημα γονέων που θα ανοίγει τη βεντάλια των διεκδικήσεων και έξω από τους τέσσερις τοίχους του σχολείου και θα ακουμπά τη ζωή, τις αγωνίες κάθε μαθητή, κάθε γονιού, με διεκδίκηση και αλληλεγγύη».