Να λοιπόν πώς «οραματίζεται» η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τα συνδικάτα, αξιοποιώντας πραγματικές δυσκολίες και εμπόδια που υπάρχουν σήμερα στην οργάνωση των εργαζομένων, για τα οποία όμως μοιράζεται τις ίδιες ευθύνες με την εργοδοσία και το κράτος της: Ως μια «λέσχη» καταγγελιών και «διαμαρτυρίας» του πληκτρολογίου, μακριά από την αναγκαία οργάνωση στους χώρους δουλειάς, όπου η τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει καθοριστικά. Θέλουν ένα συνδικαλιστικό «κίνημα» - ανάχωμα στη σύγκρουση που είναι αναγκαίο σήμερα να δυναμώσει ανάμεσα στους εργαζόμενους, στην εργοδοσία και το κράτος της, στους οποίους η συνδικαλιστική πλειοψηφία απλώνει δίχτυ προστασίας, υιοθετώντας πλήρως τα επιχειρήματά τους: Εφόσον το «μοντέλο οργάνωσης της εργασίας» άλλαξε, πρέπει να αλλάξει και η δομή του συνδικαλιστικού κινήματος. Οχι βέβαια για να ανέβει ο πήχης της οργάνωσης και της διεκδίκησης, αλλά για να γίνει χυλός του διαδικτύου, «προφίλ» στα social media και ένας «θεσμός» πλήρως ενσωματωμένος στην κρατική πολιτική, εργαλείο που θα αξιοποιείται ακόμα και στους επιχειρηματικούς ανταγωνισμούς, χωρίς ζωντανή δράση και αντιπαράθεση, χωρίς γραμμή διεκδίκησης που διαμορφώνει προϋποθέσεις σύγκρουσης για σύγχρονους μισθούς και δικαιώματα. Ας αλλάξουν όμως πλευρό. Οι χιλιάδες που διαδήλωσαν την Πρωτομαγιά στο Σύνταγμα και στις άλλες μεγάλες συγκεντρώσεις των ζωντανών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα δίνουν την καλύτερη απάντηση στα σχέδια κράτους και εργοδοσίας, που ανήμερα της Πρωτομαγιάς βρήκε την ευκαιρία να «πουλήσει» ο πλασιέ τους μέσα από τις σελίδες της ΕΦΣΥΝ.