Από την πρόσφατη Γενική Συνέλευση στο εργοστάσιο

Οι εργαζόμενοι, με την εργοστασιακή επιτροπή και το κλαδικό τους σωματείο, την Πανελλαδική Ενωση Ελαιουργοσαπωνοποιών και Εργαζομένων Χημικής Βιομηχανίας Αττικής, έχουν επεξεργαστεί πλαίσιο διεκδικήσεων, με βάση το οποίο έχουν ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία. Διεκδικούν αύξηση 7% επί των μηνιαίων μεικτών αποδοχών ή του μεικτού ημερομισθίου του έτους 2021, ενιαία για όλους, προσαύξηση ωρίμανσης (5% επί του βασικού μισθού ανά 3 χρόνια) και τη διασφάλιση μιας σειράς κεκτημένων παροχών. Παράλληλα, ζητούν να συμφωνηθεί ανώτατο όριο χειρισμού μηχανών (5 μηχανές ανά χειριστή ως επικεφαλής), κατάρτιση ονομαστικής λίστας με τις γραμμές ευθύνης χειρισμού και αλλαγές μόνο μετά από διαβούλευση και συμφωνία με την εργοστασιακή επιτροπή και το ΔΣ του σωματείου. Το αίτημα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς το προηγούμενο διάστημα η εταιρεία έχει προχωρήσει στην εξαγορά δύο επιχειρήσεων και συνεχώς προσθέτει γραμμές παραγωγής στο εργοστάσιο, αυξάνοντας έτσι την εντατικοποίηση για το λιγοστό προσωπικό.

Από τα μέσα Φλεβάρη έχουν πραγματοποιηθεί αλλεπάλληλες Γενικές Συνελεύσεις, ενώ παράλληλα οργανώνονται από την εργοστασιακή επιτροπή συζητήσεις στα διαλείμματα, στα πόστα, στις αλλαγές βάρδιας. Το αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής ήταν να εμπλουτιστεί το τελικό Σχέδιο, να γίνει κτήμα των εργαζομένων, να συζητηθεί η ανάγκη να διεκδικήσουν με αγωνιστικές πρωτοβουλίες την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Ηδη οι εργαζόμενοι έχουν δείξει την αποφασιστικότητά τους, συμμετέχοντας καθολικά στην πανεργατική απεργία στις 6 Απρίλη. Η τελευταία Γενική Συνέλευση, την περασμένη Δευτέρα, διαπίστωσε πως η απόσταση ανάμεσα στα αιτήματα που έχουν τεθεί και στην πρόταση της εργοδοσίας είναι τεράστια, και ομόφωνα εξουσιοδότησε την επιτροπή και το σωματείο να προετοιμάσουν τις αγωνιστικές πρωτοβουλίες ώστε να μεγαλώσει η πίεση στην εργοδοσία.

Τα προηγούμενα χρόνια οι εργαζόμενοι και στον συγκεκριμένο χώρο δουλειάς φορτώθηκαν στην πλάτη τους τις συνέπειες της επίθεσης των κυβερνήσεων και της εργοδοσίας, με εκ περιτροπής εργασία, προγράμματα «εθελούσιας εξόδου», «πάγωμα» στους μισθούς, εντατικοποίηση. Την τελευταία διετία, ενώ οι τζίροι είναι σημαντικά ανεβασμένοι και η εταιρεία προχώρησε στην εξαγορά δύο επιχειρήσεων, η κατάσταση για τους ίδιους δεν έχει βελτιωθεί.

Τώρα η πρόταση της εργοδοσίας κάνει λόγο για «κλιμακωτές» αυξήσεις, που δεν θα είναι ίδιες για όλους και περιορίζονται σε 2,5% κατά μέσο όρο. Προτείνει επίσης «αύξηση» της τάξης του 1,5%, την οποία συνδέει με τα σχέδια αναδιοργάνωσης της παραγωγής. «Μας δίνουν το "τυράκι" του 1,5% για να πηγαίνουμε όλοι παντού και να δουλεύουμε σε όλα τα πόστα», καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι. Οπως εξηγούν, οι γραμμές παραγωγής συνεχώς αυξάνονται. Δίπλα στο λάδι και το βούτυρο έχει ήδη προστεθεί το ξίδι, και το επόμενο διάστημα η εταιρεία θα φέρει και γραμμές παραγωγής μαγιονέζας. Ηδη οι εργαζόμενοι αλλάζουν πόστα και γραμμές όχι μόνο από μέρα σε μέρα αλλά και κατά τη διάρκεια της ίδιας βάρδιας, αφού αν τελειώσει η δουλειά στη μία γραμμή τρέχουν να συνεχίσουν στην άλλη. Με δεδομένη την υποστελέχωση, κάθε έκτακτη απουσία εργαζόμενου, π.χ. μια απουσία για λόγους υγείας, «αναπληρώνεται» με 12ωρες βάρδιες από τους συναδέλφους του. «Είναι λογικά αυτά που ζητάμε, δεν είναι παράλογα. Αυτό που θέλει η εταιρεία είναι παράλογο. Να φέρνει συνεχώς γραμμές και να τις δουλεύουμε με 1,5%», ξεκαθαρίζουν οι εργαζόμενοι.

Οσο για τις «κλιμακωτές αυξήσεις», κάνουν λόγο για κοροϊδία. Υπενθυμίζουν ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια τις αυξήσεις τις έβλεπαν με ...μεγεθυντικό φακό, στο όνομα του «μηδενικού πληθωρισμού», ενώ σήμερα, που η ακρίβεια καλπάζει, η εταιρεία «ξεχνάει» τον πληθωρισμό, καθώς δεν τη συμφέρει. «Βάζουμε βενζίνη με πάνω από 2 ευρώ το λίτρο και μας καλούν να διαπραγματευτούμε το 1,5% και το 2,5%», σχολιάζουν. «Εχουμε υποχρεώσεις, οικογένειες, παιδιά. Εχουμε γίνει "πυρηνικές βόμβες" όλοι. Υπάρχουν σπίτια όπου ο ένας μισθός είναι το συνολικό οικογενειακό εισόδημα».

«Φτάνει πια η καραμέλα "βάλτε πλάτη"» είναι η απάντηση που δίνουν οι εργαζόμενοι. «Κάποιοι έχουν δώσει τη ζωή τους εδώ μέσα», δουλεύοντας για 15, 20 και ακόμα περισσότερα χρόνια. Εξάλλου, η πείρα που διαθέτουν οι ίδιοι από τις μάχες που έδωσαν στο παρελθόν είναι η καλύτερη απόδειξη ότι η εργοδοσία και η κυβέρνηση δεν πρόκειται να τους χαρίσουν τίποτα, τα δικαιώματά τους θα τα κερδίσουν με αγώνα. Ολοι θυμούνται την προσπάθεια της εταιρείας να αξιοποιήσει εργολαβικούς εργαζόμενους. Αρχικά ο εργολάβος εμφανίστηκε στην ανακύκλωση, αλλά πολύ σύντομα επιχείρησε να επεκταθεί και στις γραμμές παραγωγής. Η άμεση αντίδραση και κινητοποίηση των εργαζομένων και του σωματείου έβαλε «φρένο» σε αυτά τα σχέδια, με αποτέλεσμα οι άθλιες εργασιακές σχέσεις της εργολαβίας να μην έχουν περάσει στον συγκεκριμένο χώρο. Αντίστοιχα, το 2002 κατέβηκαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις, με τις οποίες κέρδισαν την ικανοποίηση του αιτήματος για δρομολόγηση λεωφορείων για τη μετακίνηση από και προς το εργοστάσιο.

«Πρέπει να σταματήσει η λογική μόνα - ζυγά δικά τους. Πρέπει να σηκώσουμε το κεφάλι. Δεν είμαστε μόνοι μας, ξέρουμε κι εμείς να συντονιζόμαστε», σημειώνουν οι εργαζόμενοι και παίρνουν τη θέση τους στο μέτωπο διεκδίκησης που ανοίγει σε μια σειρά χώρους δουλειάς και κλάδους για την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, προάσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.