Χρώμα στην αντίθεση αυτή στην ακριτική Αλεξανδρούπολη έδωσαν οι κόκκινες σημαίες στη μαζική αντιιμπεριαλιστική συγκέντρωση και πορεία που πραγματοποίησε η Τομεακή Επιτροπή Εβρου του ΚΚΕ.

Στη συγκέντρωση μίλησε ο Διονύσης Κλάδης, μέλος της ΚΕ του Κόμματος και Γραμματέας της Επιτροπής Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης, και ακολούθησε πορεία στους δρόμους της πόλης.

Με συνθήματα όπως «Δεν θα επιλέξουμε στρατόπεδο ληστών, μόνη μας ελπίδα η πάλη των λαών» και «ΗΠΑ και Ρωσία τη Γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», η πορεία, με την ιδιαίτερη συμμετοχή της νεολαίας και έντονο αγωνιστικό παλμό, κινήθηκε στους κεντρικούς δρόμους της πόλης και σταμάτησε έξω από το επίτιμο προξενείο της Ρωσικής Ομοσπονδίας στην Αλεξανδρούπολη.

Εκεί οι διαδηλωτές θυροκόλλησαν ψήφισμα της συγκέντρωσης, με το οποίο απαίτησαν να σταματήσει άμεσα ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και να τερματιστεί αμέσως η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Στο ψήφισμα εκφραζόταν επίσης η αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας, «ώστε να απαλλαγούν από κάθε λογής Πούτιν και Ζελένσκι, που τους σέρνουν στον πόλεμο και την καταστροφή για τα συμφέροντα των καπιταλιστών».

Στη συνέχεια η πορεία κατευθύνθηκε προς το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης, όπου στην πύλη, καθώς οι διαδηλωτές φώναζαν δυνατά το σύνθημα «Η Αλεξανδρούπολη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών», κρεμάστηκε πανό και γράφτηκε με σπρέι το μήνυμα «NATO KILLERS GO HOME» προς τους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, που αξιοποιούν το λιμάνι για τις «πρόβες πολέμου» και τις «αποβάσεις» τους.

Στην ομιλία του ο Δ. Κλάδης τόνισε ότι από την Αλεξανδρούπολη, «μια πόλη που ξαφνικά πριν λίγα χρόνια το όνομά της έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο, αφού ακούστηκε από τα στόματα Προέδρων των ΗΠΑ, του γγ του ΝΑΤΟ και διάφορων άλλων γερακιών (...) αλλά και τη συμπεριέλαβαν σε απειλητικές δηλώσεις ο Λαβρόφ, η Ζαχάροβα και άλλοι (...) το ΚΚΕ βροντοφωνάζει για μια ακόμα φορά ΟΧΙ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, καμία συμμετοχή της Ελλάδας, κανένας στρατιώτης έξω από τα σύνορα της χώρας, ούτε γη ούτε νερό ούτε αέρα στις πολεμικές μηχανές καμίας πλευράς, η Αλεξανδρούπολη λιμάνι των λαών και όχι ορμητήριο των ιμπεριαλιστών!».

Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στη μαχητική στάση των δυνάμεων του ΚΚΕ στην περιοχή και την πόλη της Αλεξανδρούπολης, στην πλούσια πολιτική δραστηριότητα και την παρέμβαση των κομμουνιστών στο κίνημα για την επιτυχία της πρόσφατης απεργιακής μάχης, τονίζοντας πως αυτή θα συνεχιστεί και πως «οι μαχητικές συμβολικές δράσεις, είτε με τις μπογιές που βάψαμε τα άρματα μάχης είτε με την επιτυχία της αιφνιδιαστικής κίνησης που σταμάτησε και καθυστέρησε το τρένο που μετέφερε ΝΑΤΟικό στρατιωτικό υλικό στα σύνορα της Ουκρανίας, βαθαίνοντας την εμπλοκή της πόλης μας και της περιοχής μας», δείχνουν τον δρόμο και την κατεύθυνση που μπορεί να ακολουθήσει ο λαός.

«Οι συμβολικές μας αυτές ενέργειες», συνέχισε, «έδειξαν ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, ότι όταν ο λαός θέλει μπορεί να βάλει εμπόδια, να αντισταθεί, να ανατρέψει τους σχεδιασμούς τους. Εδειξαν ότι 40 μπορούν να καθυστερήσουν ένα τρένο φορτωμένο με στρατιωτικό υλικό για να μη συσσωρεύεται κι άλλη εύφλεκτη ύλη σε μια πυριτιδαποθήκη που έχει πάρει ήδη "φωτιά".

(...) Ανέδειξαν ότι κάθε πλοίο που έρχεται, κάθε βαγόνι, κάθε τρένο που φεύγει μεγαλώνει την εμπλοκή της χώρας μας και της περιοχής μας, κάνει την πόλη μας ορμητήριο φονιάδων και στόχο των αντιπάλων τους. Οτι μπορεί να δυναμώσει ο αγώνας στην περιοχή για καμία εμπλοκή, καμία συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ανέδειξαν ότι υπάρχει η δύναμη που μπορούν να εμπιστευτούν ευρύτερες εργατικές - λαϊκές μάζες: Είναι το ΚΚΕ, που έχει την ικανότητα και να οργανώνει και να προβλέπει και να κρατάει γερά το τιμόνι, και στη θεωρία και στην πράξη».

Τέλος, κάλεσε τον λαό να μη δεχτεί να πληρώσει τον πόλεμο, να μη συμβιβαστεί με τον νέο αντιλαϊκό «κορσέ» και τα μέτρα που ετοιμάζονται στο όνομα των έκτακτων αναγκών. «Μόνη λύση», είπε, «είναι η εργατική - λαϊκή οργάνωση για την αντεπίθεση και σε αυτόν τον αγώνα το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις, ώστε ο ελληνικός λαός και οι άλλοι λαοί να αγωνιστούν ενάντια στον εθνικισμό και τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες των αστικών τάξεων, για να δυναμώσει η κοινή πάλη των εργαζομένων ανεξάρτητα από χρώμα, θρησκεία, εθνοτική καταγωγή, για να ξεμπερδέψουν τελικά με το σύστημα που γεννά μόνο φτώχεια, εκμετάλλευση και πολέμους».