Δεν πέρασαν παρά λίγες μέρες από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν στην Κωνσταντινούπολη, για την οποία η κυβέρνηση είχε πει ότι δημιουργεί «θετική δυναμική» στα Ελληνοτουρκικά. Θυμίζουμε ότι τη συνάντηση αυτή, πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σπεύσει να την υποδείξει, επικροτώντας στη συνέχεια την πραγματοποίησή της. Για το ακριβές περιεχόμενο, ωστόσο, ελάχιστα μάθαμε... Μέχρι που η «ψείρα» άρχισε «να βγαίνει στο γιακά»: Με τις δηλώσεις Ακάρ, ότι στην πρόσφατη σύνοδο του ΝΑΤΟ συζήτησε με τον Ελληνα υπουργό Αμυνας τον «διαμοιρασμό του πλούτου του Αιγαίου», σε συνέχεια της συνάντησης Μητσοτάκη - Ερντογάν. Με αναρτήσεις όπως αυτές του τουρκικού ΥΠΕΞ, που αμφισβητεί τη Συνθήκη της Λοζάνης σε ό,τι αφορά τη μειονότητα στον Εβρο, δείχνοντας ότι όλες οι αξιώσεις της τουρκικής αστικής τάξης βρίσκονται πάνω στο τραπέζι. Και βέβαια, με την επιτάχυνση των σχεδίων συνεκμετάλλευσης στην Ανατ. Μεσόγειο, με ομπρέλα ΝΑΤΟ, που προωθεί τις γνωστές «διευθετήσεις» - «τύπου Ελσίνκι» όπως γράφτηκε χαρακτηριστικά - με στόχο να θωρακίσει και τη «συνοχή» στην περιοχή, με τα αντίστοιχα ανταλλάγματα προς τη μεριά της Τουρκίας. Για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η μόνη «θετική δυναμική» που μπορεί να προκύψει στο «μαγνητικό πεδίο» των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στον ανταγωνισμό τους με Ρωσία και Κίνα, αφορά τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, ενώ ο λαός θα την πληρώνει με νέους μεγάλους κινδύνους και ενεργειακή φτώχεια. Μόνο ο κοινός αγώνας με τους γείτονες λαούς για απεμπλοκή από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με τους ίδιους στην εξουσία, μπορεί να ανοίξει τον δρόμο της ειρήνης, της συνεργασίας, των αμοιβαία επωφελών σχέσεων.