Για την «επίδραση των κοινωνικών συνθηκών στη ζωή και το έργο του λογοτέχνη» μίλησε η Σίσσυ Πολυκάρπου.

Μεταξύ άλλων ανέφερε: «Σήμερα ανοίγουμε τη συζήτηση για τους λογοτέχνες της πόλης μας, κάνουμε μια απόπειρα να τους γνωρίσουμε, να έρθουμε σε επαφή με το έργο τους, με τα μάτια στραμμένα κυρίως στο σήμερα και το αύριο, χωρίς να αφήνουμε έξω από το πεδίο της μελέτης μας όλο τον πλούτο της λογοτεχνικής παράδοσης της Θεσσαλονίκης και την επίδρασή της στα σημερινά έργα. Βασικό κριτήριο της θεώρησής μας αποτελεί η επίδραση της λογοτεχνίας στη διαμόρφωση και την ανάπτυξη ταξικής συνείδησης σε ευρύτερες εργατικές λαϊκές δυνάμεις στην κατεύθυνση της συνείδητοποίησης των αιτιών των λαϊκών προβλημάτων. (...)

Γιατί μελετάμε τη λογοτεχνία; Ποια είναι η χρησιμότητα της λογοτεχνίας και της Τέχνης, γενικότερα; Υπάρχει "καθαρή", ανεξάρτητη Τέχνη, αντικειμενικός και ουδέτερος καλλιτέχνης; Τι εμπνέει τους λογοτέχνες αυτής της πόλης; Πώς στέκονται απέναντι στα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία της Θεσσαλονίκης και της χώρας γενικότερα; Πώς απεικονίζεται η ζωή και η ιστορία της πόλης στα λογοτεχνικά έργα; (...)

Η Θεσσαλονίκη ήταν το θέατρο σημαντικών ιστορικών γεγονότων, που επηρέασαν και τη λογοτεχνία. Από τα γεγονότα του Μάη του '36, τη ναζιστική θηριωδία, την εξόντωση των Εβραίων, την οργάνωση της Αντίστασης ενάντια στον κατακτητή μέχρι τη δολοφονία του Λαμπράκη, την αντιδικτατορική πάλη, το κύμα μετανάστευσης, τον αγώνα για να μη γίνει η πόλη ορμητήριο των ΝΑΤΟικών ενάντια στο λαό της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τις κινητοποιήσεις ενόψει της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης το 2003 και άλλα πολλά.

(...) Ο προσανατολισμός της τέχνης στην αναζήτηση λύσεων για τα ζωτικά λαϊκά προβλήματα, αποτελεί τον σοβαρότερο λόγο για να υπάρχει σταθερό και ουσιαστικό ενδιαφέρον των λαϊκών μαζών για τα δημιουργήματά της. (...) Αυτό έγινε και στη Θεσσαλονίκη, που έδωσε έργα σπουδαία, που βοήθησαν να συμπληρωθεί η ιστορική γνώση. Ειδικά οι στρατευμένοι πολιτικά στην πλευρά του ΕΑΜ και του ΚΚΕ, αποτυπώνουν την προσωπική τους περιπέτεια, που ταυτίζεται με την περιπέτεια, τα κατορθώματα και τα βάσανα της πλειοψηφίας του λαού.

(...) Τα λογοτεχνικά έργα αντανακλούν τις κοινωνικές συνθήκες και αντιθέσεις είτε το επιδιώκει ο δημιουργός τους είτε όχι. Στη Θεσσαλονίκη του χτες και του σήμερα, όπως στην Ελλάδα γενικά, η καπιταλιστική ανάπτυξη είχε και έχει τις επιπτώσεις της στο περιβάλλον και τη ζωή των ανθρώπων. Ο Γιώργος Ιωάννου καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες των εργολάβων που ευθύνονται για την καταστροφή ιστορικών μνημείων της Θεσσαλονίκης κατά τις λεγόμενες "δεκαετίες της αντιπαροχής" (1950 - 1970).

Τις τελευταίες δεκαετίες, τα κοινωνικά προβλήματα δεν αφήνουν αδιάφορους τους λογοτέχνες της Θεσσαλονίκης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που "στήνουν" την πλοκή των μυθιστορημάτων ή των διηγημάτων τους σε ένα σκηνικό με έντονες πολιτικές και κοινωνικές αναφορές.

(...) Η πόλη αυτή είχε μια πλούσια ιστορική διαδρομή και μεγάλη παράδοση λαϊκών αγώνων. Η λογοτεχνική της παράδοση έχει αφήσει έντονα σημάδια στη σημερινή λογοτεχνική παραγωγή, που συνεχίζει να είναι ενδιαφέρουσα και ακμαία. Αξίζει λοιπόν να αφουγκραστούμε με προσοχή τις λογοτεχνικές φωνές της Θεσσαλονίκης και να κατανοήσουμε την πραγματικότητα που μας εξιστορούν».