Τα στοιχεία του συστήματος «Εργάνη», για τους μισθούς και την απασχόληση των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα τη χρονιά που πέρασε, είναι αποκαλυπτικά. Ερχονται να επιβεβαιώσουν με δραματικό τρόπο τη διαχρονική επίθεση στους μισθούς και τις εργασιακές σχέσεις, από την εργοδοσία και όλες τις κυβερνήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι σύμφωνα με αυτά, ένας στους τρεις μισθωτούς στον ιδιωτικό τομέα είχε μισθό μικρότερο των 700 ευρώ μεικτά και σχεδόν ένας στους πέντε κάτω από 500 ευρώ μεικτά.

Συγκεκριμένα, σε σύνολο 2.163.610 μισθωτών, οι 742.372 (33,85%) είχαν μεικτές αποδοχές μέχρι 700 ευρώ μεικτά. Απ' αυτούς, οι 395.115 (18,26%) είχαν μηνιαίο μισθό λιγότερο ή ίσο με 500 ευρώ μεικτά! Κάτω από τα 1.000 ευρώ μεικτά λαμβάνει η πλειοψηφία των μισθωτών, με τον αριθμό τους να ανέρχεται στους 1.376.032 εργαζόμενους (63,59% του συνόλου). Πάνω από 1.500 ευρώ μεικτά λαμβάνει το 15,79%, ενώ αποδοχές πάνω από 2.000 ευρώ μεικτά μόλις το 8% των μισθωτών!

Γίνεται επίσης φανερό ότι οι μισθοί αυτοί αντανακλούν και τη μεγάλη διάδοση της μερικής και εκ περιτροπής εργασίας, αλλά και το χαμηλό επίπεδο του κατώτερου μισθού. Από τα στοιχεία του «Εργάνη» επιβεβαιώνεται η μεγάλη διάδοση της υποαπασχόλησης, η οποία βέβαια συνυπάρχει με το καθεστώς της υπερεργασίας σε ένα σημαντικό τμήμα των εργαζομένων. Συγκεκριμένα, πάνω από 35 ώρες τη βδομάδα, δηλαδή με πλήρες ωράριο, εργάζεται μόνο το 71,81% των μισθωτών, ενώ το υπόλοιπο 28,19% απασχολείται από λίγες ώρες μέχρι 35 ώρες. Ειδικότερα, μέχρι 10 ώρες δουλεύει το 4,92%, από 10,1 μέχρι 20 ώρες τη βδομάδα το 11,15% και από 20,1 έως 35 ώρες το 12,12% των μισθωτών.

Η ανυπαρξία Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας για το σύνολο σχεδόν της εργατικής τάξης έρχεται να επιβαρύνει κι άλλο την κατάσταση, ενώ το παζλ της ζούγκλας στην αγορά εργασίας συμπληρώνουν τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, όπου τον πρώτο μήνα του έτους καταγράφονται 1.112.551 άνεργοι. Και αυτό, παρά την πληθώρα προγραμμάτων που βρίσκονται σε εξέλιξη, εξασφαλίζοντας φθηνό εργατικό δυναμικό στις επιχειρήσεις, ανακυκλώνοντας τους χιλιάδες ανέργους.

Ολα τα παραπάνω προκύπτουν σε συνθήκες ανάπτυξης και όχι σε κρίση της οικονομίας, επιβεβαιώνοντας ότι αυτή στηρίζεται στην ένταση της εργασιακής εκμετάλλευσης, με τους νόμους της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Είναι η άλλη όψη των παχυλών επιδοτήσεων στους επιχειρηματικούς ομίλους, των εκατοντάδων νόμων που στηρίζουν τις επενδύσεις τους με διευκολύνσεις, φοροαπαλλαγές, τζάμπα εργασία.

Οι όροι επιβίωσης της εργατικής τάξης και των άλλων βιοπαλαιστών γίνονται αφόρητοι σε συνθήκες παρατεταμένης ακρίβειας, που κατατρώει το ήδη τσακισμένο λαϊκό εισόδημα. Με τέτοιους μισθούς και με τις τιμές καυσίμων και βασικών αγαθών «στο ταβάνι», τα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση ως «στήριξη» τάχα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας είναι μια τρύπα στο νερό και δεν μπορούν να προσφέρουν ανάσα στα νοικοκυριά που υποφέρουν. Ούτε το 300άρι που διαρρέει ότι θα δώσει το Πάσχα η κυβέρνηση στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα θα φτάσει στην τσέπη τους, αφού τα έξοδα και τα χρέη τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.

Το ίδιο ισχύει και για τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ και των άλλων αστικών κομμάτων, που έχουν ως προαπαιτούμενο να μην θιχτούν οι «αντοχές της οικονομίας» και να μην παραβιάζονται οι δημοσιονομικοί όροι που θέτει η ΕΕ. Είναι με άλλα λόγια από χέρι αδύνατο να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες της ακρίβειας, που αναπαράγεται στο πλαίσιο της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής, η οποία από τη μια κρατάει τους μισθούς καθηλωμένους και μειωμένους και από την άλλη «μπουκώνει» το κεφάλαιο με κρατικό χρήμα και ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, για να θωρακίσει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία του.

Οσο για τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ για τον κατώτερο μισθό, και μόνο ότι αυτός θα συνεχίσει να καθορίζεται με τον νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, είτε με ΝΔ είτε με ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι κοινή τους πολιτική είναι η καθήλωση και παραπέρα μείωση του μέσου μισθού, που παραμένει σε άθλια επίπεδα, ειδικά μετά τις τεράστιες απώλειες των εργαζομένων από την περίοδο της περασμένης κρίσης.

«Ως εδώ!» λοιπόν με την πολιτική που για τα κέρδη τσακίζει τις εργατικές - λαϊκές ανάγκες. Ο κόμπος έφτασε στο χτένι! Για να πάρει ανάσα ο λαός απέναντι στην ακρίβεια, πρέπει να καταργηθούν εδώ και τώρα ο ΦΠΑ και οι άλλοι φόροι στα καύσιμα και σε βασικά αγαθά, να καταργηθούν τα χαράτσια που πνίγουν τα λαϊκά σπίτια. Για να ζήσει ο λαός καλύτερα χρειάζεται να αυξηθούν οι μισθοί, να αποκατασταθούν οι συλλογικές συμβάσεις, να καταργηθούν οι αντεργατικοί νόμοι.

Ολα αυτά τα απορρίπτουν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ, επειδή προϋποθέτουν να πληρώσει το κεφάλαιο και όχι ο λαός. Γι' αυτό δεν χωράνε στο κοινό κυβερνητικό τους πρόγραμμα, που είναι το Ταμείο Ανάκαμψης και τα αντιλαϊκά του προαπαιτούμενα. Για όλα αυτά, όπως και για την προστασία της υγείας του λαού, εκατοντάδες συνδικάτα και φορείς βγαίνουν το Σάββατο στο δρόμο, στα μεγάλα παλλαϊκά συλλαλητήρια στο Σύνταγμα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις. Παλιοί και νέοι «σωτήρες» δεν έχουν τίποτα να πουν. Τώρα είναι η ώρα να μιλήσουν οι εργαζόμενοι, να ακουστούν δυνατά οι διεκδικήσεις του λαού!