Πραγματοποιήθηκαν προσυγκέντρωση στο κέντρο της Φλώρινας και πορεία έως τον χώρο του Μνημείου. Εκεί την κεντρική ομιλία έκανε ο Κώστας Χατζηδαμιανός, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Μετά την ομιλία έγινε κατάθεση στεφάνων εκ μέρους της ΤΕ Φλώρινας, από τον Γραμματέα της, Γιώργο Κουδούνα, και εκ μέρους της ΟΒ Φλώρινας της ΚΝΕ από τον Κώστα Λεζάκη, ενώ ακολούθησαν ενός λεπτού σιγή και το πένθιμο εμβατήριο «Επέσατε Θύματα».

Στην ομιλία του ο Κ. Χατζηδαμιανός αναφέρθηκε αρχικά στα ιστορικά γεγονότα της Μάχης της Φλώρινας, μίας από τις πιο δύσκολες και πολύνεκρες μάχες που έδωσε ο ΔΣΕ και κατά την οποία, παρά την ήττα και τις πολύ μεγάλες απώλειες, με 800 νεκρούς και πάνω από 1.000 τραυματίες, αναδείχθηκαν περίτρανα η ηθική και πολιτική ανωτερότητα και το ακατάβλητο σθένος του ΔΣΕ.

Αναφέρθηκε επίσης στα χαρακτηριστικά του τρίχρονου αγώνα του ΔΣΕ, της κορυφαίας εκδήλωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα, αλλά και στην προσπάθεια συκοφάντησης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας του ΔΣΕ και του ΚΚΕ που βρίσκεται σε εξέλιξη το τελευταίο διάστημα από την αστική τάξη και τα ΜΜΕ της.

Στάθηκε στο πώς η δράση του ΚΚΕ ενισχύθηκε από τη βοήθεια τόσο από την ΕΣΣΔ και τις χώρες της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όσο και από τις επιτροπές αλληλεγγύης που συγκροτήθηκαν σε διάφορες καπιταλιστικές χώρες, με σκοπό να βοηθήσουν πολύπλευρα τους φυλακισμένους και εξόριστους αγωνιστές, να διαδώσουν την αλήθεια για τον αγώνα στην Ελλάδα, τονίζοντας ωστόσο πως η κύρια δύναμη στήριξης του αγώνα του ΔΣΕ ήταν οι εργατικές - λαϊκές μάζες.

«Η αστική τάξη και οι συνοδοιπόροι της συκοφαντούν και διαστρεβλώνουν τον αγώνα του ΔΣΕ, επειδή ξέρουν καλά ότι αντιπροσώπευε την ανώτερη μορφή πάλης, σε περίοδο που αντικειμενικά διεξαγόταν ταξική σύγκρουση για το "ποιος - ποιον", για την εξουσία», τόνισε μεταξύ άλλων και πρόσθεσε: «Εχουν συμφέρον να παρεμποδίζουν τις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις από το να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού».

Κλείνοντας επεσήμανε ότι το ΚΚΕ τιμά όλους τους αγωνιστές του αντιφασιστικού και αντιιμπεριαλιστικού αγώνα, πορεύεται αταλάντευτα, υπερήφανα και με ψηλά το κεφάλι στον δρόμο που χάραξαν οι μαχητές και οι μαχήτριες του ΔΣΕ, και με όπλο και την ακριβοπληρωμένη σε αίμα και θυσίες ιστορική εμπειρία και την επαναστατική θεωρία, δεν θρηνολογεί για τους χαμένους αγώνες τού χτες αλλά τους αντιμετωπίζει ως προεόρτιο των νικηφόρων αγώνων του μέλλοντος.