Ελ. Γερασιμίδου: Είναι και κείνος τώρα στην αιωνιότητα. Ο επαναστάτης σε βάθος ποιητής του σινεμά. Που δεν ξεχνούσε την Ιστορία του κόσμου και τη ζωγράφιζε ουσιαστικά, με δυνατές πινελιές και χρώματα. Με τα γεμάτα νοήματα «αργά» πλάνα του, για να δούμε ευλαβικά τις λεπτομέρειες που χρειάζονταν. Πώς να ξεχάσει κανείς τις ταινίες του, που μας κρατούσαν ζωντανή την Ιστορία.

Είχα την ευλογία να δουλέψω μαζί του στην ταινία «Μία αιωνιότητα και μία μέρα». Ενας θαυμάσιος, μικρός αλλά μεγάλος ρόλος. Ενα δώρο για να έχω να καμαρώνω. Για χίλιους λόγους ακόμα. Για τα αστεία με τον Γιώργο Αρβανίτη, που νευρίαζαν τον «Θεό» και με έκλεισε μόνη μου στο δωμάτιο πριν τη λήψη, για τον Μπρούνο Γκαντς, που βρήκε τρόπο να μου χτυπήσει παρηγορητικά την πλάτη χαμογελώντας παιχνιδιάρικα, για όλο το αγαπημένο συνεργείο που περίμενε τις ομίχλες του αδιαμαρτύρητα. Και όταν είδα την ταινία, νάτο και το πλάνο με την κόκκινη σημαία και τον κουρασμένο διαδηλωτή στο λεωφορείο. Οι κόκκινες σημαίες στα έργα του!

Από τις καλύτερες τιμές για τα 10 χρόνια της αιωνιότητάς του, οι κόκκινες σημαίες στην Παμβώτιδα. Είναι και θα είναι πάντα εδώ, όπως όλοι οι μεγάλοι δημιουργοί. Κι έτσι, δεν του λέμε Αντίο. Ενα τεράστιο Ευχαριστώ μόνο.

Β. Κολοβός: Ο Θόδωρος είναι χωρίς αμφιβολία από τους κορυφαίους δημιουργούς της γενιάς του στον διεθνή κινηματογράφο. Είναι ποιητής κυρίως του ανοιχτού χώρου, ερευνητής της ψυχής των ηρώων του, με προσεκτική ματιά στον νεότερο, μα και στον αρχαίο χώρο. Πολλές φορές ταυτίζει τους ήρωές του με τραγικές φιγούρες.

Ηταν τρυφερός αλλά απαιτητικός από τους συνεργάτες του. Είχε επιμονή στα δύσκολα γυρίσματα και στις καιρικές συνθήκες για να βγάλει το καλύτερο αποτέλεσμα που είχε οραματιστεί. Ζητούσε πειθαρχία σε οποιεσδήποτε συνθήκες, και ο ίδιος ήταν πιο πειθαρχημένος απ' όλους. Οι διορθώσεις που έκανε στους ηθοποιούς ήταν με βάση την επόμενη σκηνή που θα γύριζε. Πριν αρχίσει τα γυρίσματα, έβλεπε την ταινία του να παίζεται στην οθόνη.

Γενικά ήταν δημιουργός με την αίσθηση του χώρου, με κριτική ματιά, με ιδεολογική σταθερότητα, χωρίς μεν και αλλά. Προσωπικά είχαμε κάνει πολλές συζητήσεις για την πολιτική ζωή του τόπου. Είχε πάντα κριτική διάθεση, αλλά και μεγάλο σεβασμό στην αριστερά. Πίστευε, και το περνούσε στο έργο του, στην υπεροχή της ιδεολογικής ανωτερότητας της κομμουνιστικής ιδεολογίας, όπως αυτή εκφράστηκε στον αιώνα που πέρασε στο εργατικό και κυρίως στο ΕΑΜικό κίνημα.