Υπόγεια και σκοτεινή διαδρομή ακολουθεί πλέον ο τόπος, έχοντας ως οδηγό μια κυβέρνηση μπλεγμένη με ξένα κέντρα εξουσίας και υπόλογη, φυσικά, στη συνείδηση του λαού για όσα ανομήματα διαπράττει. Αυτή η υπόγεια διαδρομή ενσωματώνει γοργά τη χώρα στην ΕΕ και τη διαπλέκει με τα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και μπορεί να έχει ως κατάληξη ακόμη και τη δραματική συρρίκνωση του εθνικού μας χώρου. Και όμως οι κυβερνώντες, ξεπουλώντας το «έχει» αυτού του τόπου, εκπλειστηριάζοντας όλες τις αξίες του και υποβιβάζοντάς τον σε κολαούζο των «δυνατών», υποστηρίζουν ότι κτίζουν την «ισχυρή Ελλάδα». Θα έπρεπε όμως κάποιος να είναι τυφλός για να πιστέψει αυτόν τον ισχυρισμό. Γιατί όπου κι αν στρέψεις πλέον το βλέμμα σου, καταστάσεις παρακμής αντικρίζεις και αντιλαμβάνεσαι αμέσως πόσο θλιβερό είναι το παρόν αυτής της χώρας και πόσο ζοφερό το μέλλον της.

Οδεύουμε σ' ένα σκοτεινό λαγούμι, όπου φωλιάζουν η διαπλοκή, οι μίζες, οι κομπίνες, η διαφθορά και η εξαχρείωση της δημόσιας ζωής. Σ' αυτή την ίδια γαλαρία κατοικούν επίσης η αδικία, η εκμετάλλευση και όλοι οι αισχροί νόμοι που ψηφίζονται καθημερινά για την αφαίμαξη των εργαζομένων και τη διαρπαγή των ελαχίστων κεκτημένων τους. Εκεί ακούγεται μονίμως και το «σφυρί» που ξεπουλάει στους ιδιώτες ό,τι περιουσιακό στοιχείο διαθέτει το δημόσιο, ό,τι δηλαδή αποκτήθηκε με τον ιδρώτα του λαού. Εκεί εξυφαίνονται σχέδια για την αποχαύνωση και την απονεύρωση των πολιτών, μέσω των ΜΜΕ, ώστε να μην αντιδρούν σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή επιλογή των κυβερνώντων. Εκεί η ισχνή ούτως ή άλλως δημοκρατία απογυμνώνεται καθημερινά και παραδίδεται σιγά σιγά στον «νομιμοποιημένο» εκφασισμό με τους «τρομονόμους», τα «ηλεκτρονικά μάτια» και τις στημένες δίκες.

Υπονομευμένο λοιπόν το παρόν μας, υποθηκευμένο το μέλλον μας και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, θα πρέπει να ομολογήσουμε ότι δεν είμαστε και εμείς άμοιροι ευθυνών γι' αυτή την κατάσταση. Εχουμε μερίδιο ευθύνης, γιατί επί σειρά ετών είχαμε υποστείλει τις σημαίες της πάλης - αφήνοντας ελάχιστους μόνο να αγωνίζονται - και δεν αντιδρούσαμε στο δρομολόγιο της συμφοράς που είχαν χαράξει οι εξουσιαστές μας. Και το χειρότερο, ένας μεγάλος αριθμός από εμάς υπέθαλπε αυτή τη διαλυτική κατάσταση, δίνοντας συνεχώς την ψήφο του στους υπαίτιους. Ευτυχώς όμως, που έστω και αργά, τα λάβαρα του αγώνα υψώνονται πάλι στον αγέρα, μαζί με τις γροθιές όλων εκείνων που ζητούν να εγκαταλείψει η χώρα την υπόγεια καταστροφική διαδρομή και να ακολουθήσει διαφορετική εντελώς πορεία.