«Ξαφνιασμένοι» δήλωσαν ορισμένοι που είδαν την γνωστή καθηγήτρια επιδημιολογίας Αθηνά Λινού στη συγκέντρωση του Γιώργου Παπανδρέου στο Θησείο, να ανεμίζει τη σημαία του ΠΑΣΟΚ. Και ξαφνιάστηκαν, λέει, επειδή την είχε προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής με τη ΝΔ, επαναφέροντας κατά καιρούς το ζήτημα. Να τους θυμίσουμε λοιπόν ότι η Αθ. Λινού ήταν υποψήφια με το ΠΑΣΟΚ το 2009 στη Β' Αθηνών, ενώ από τον Ιούλη του 2011 μέχρι τον Οκτώβρη του 2013 διατέλεσε ειδική γραμματέας του υπουργείου Παιδείας. Η δραστηριότητά της έχει κινήσει το ενδιαφέρον και της απέναντι πλευράς του Ατλαντικού, με την πρεσβεία των ΗΠΑ στη χώρα μας να την επιλέγει ως μια από τις προσωπικότητες που συμμετείχαν σε καμπάνια για την ελληνοαμερικανική συνεργασία. Πού είναι το παράξενο, λοιπόν, ένας άνθρωπος με αυτά τα «προσόντα» να πολιτεύεται με το ΠΑΣΟΚ, να φλερτάρει με τον ΣΥΡΙΖΑ και να προτείνεται για «κοινής συναίνεσης» υπουργός με τη ΝΔ, αφού η στρατηγική τους σύμπλευση είναι δεδομένη σε όλα τα καίρια ζητήματα, άρα και στα κριτήρια διαχείρισης της πανδημίας; Σαν την περίπτωση Αποστολάκη ένα πράγμα δηλαδή. Που ενώ ήταν σύμβουλος του Τσίπρα η ΝΔ τον ήθελε για υπουργό, αλλά χάλασε το προξενιό στις λεπτομέρειες. Ας μην ξαφνιάζονται λοιπόν ορισμένοι. Κυρίως, να μην παραξενεύεται ο λαός όταν βλέπει πρόσωπα να αλλάζουν τα κόμματα σαν τα πουκάμισα, και να μην τσιμπάει όταν τους εμφανίζουν ως «πρόσωπα κοινής αποδοχής». Οι μικρές διαφορές τους ωχριούν μπροστά στις μεγάλες συγκλίσεις, και αυτό αποτυπώνεται και στη μεταξύ τους κινητικότητα.