Κι ενώ το πανδημικό κύμα εξακολουθεί να επελαύνει, ως «αντίδοτα» παρουσιάζονται από την κυβέρνηση μέτρα σαν αυτά που οδήγησαν στο σημερινό χάλι και τα οποία υπονομεύουν την ουσιαστική προστασία του λαού.

Ο αδιέξοδος διαχωρισμός εμβολιασμένων - ανεμβολίαστων και τα περιοριστικά μέτρα για όσους ακόμα δεν έχουν εμβολιαστεί συνεχίζονται, μετατρέποντας το εμβόλιο, ένα πολύτιμο δηλαδή όπλο που έχει προσφέρει η επιστήμη, σε άλλοθι για να απορρίπτεται κάθε ουσιαστικό μέτρο προστασίας σε χώρους μεγάλης διασποράς, όπως οι χώροι δουλειάς, τα ΜΜΜ, τα σχολεία κ.α. Και ενώ ο λαός έχει ανάγκη από ένα καθολικό εμβολιαστικό πρόγραμμα, με μια επιστημονικά τεκμηριωμένη εκστρατεία, με εξαντλητική προσωποποιημένη ενημέρωση, με κέντρο ελέγχου και φαρμακοεπαγρύπνηση, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την περασμένη Πέμπτη «λοκντάουν» για όσους δεν έχουν εμβολιαστεί, εξακολουθώντας να αναποδογυρίζει την πραγματικότητα, βαφτίζοντας την πανδημία «πανδημία ανεμβολίαστων».

Την ίδια στιγμή, η κατάσταση στα νοσοκομεία γίνεται όλο και πιο ασφυκτική, οι διασωληνώσεις εκτός ΜΕΘ καθημερινά είναι δεκάδες, η μονοθεματικότητα του συστήματος Υγείας επιβαρύνει συνολικά τη νοσηρότητα του πληθυσμού. Κι ενώ όλα αυτά «φωνάζουν» για την ανάγκη επίταξης του ιδιωτικού τομέα, των μεγάλων κλινικών των επιχειρηματικών ομίλων, αυτοί υπογράφουν «χρυσά συμβόλαια» με το κράτος για να διαθέσουν μερικές κλίνες. Και την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση εξαντλεί όλη της την «πυγμή» σε μερικούς ιδιώτες γιατρούς που τους «επιστρατεύει», αφαιρώντας ακόμα και τις ελάχιστες υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας που υπήρχαν στις γειτονιές.

Παρά το γεγονός ότι οι ανάγκες σε προσωπικό είναι τεράστιες σε όλο το σύστημα Υγείας, τόσο σε νοσοκομεία όσο και σε δομές ΠΦΥ, η κυβέρνηση κρατάει σε αναστολή εκατοντάδες υγειονομικούς, ενώ οι όποιες «προσλήψεις» περιορίζονται στην αντικατάστασή τους, δηλαδή στην ανακύκλωση των μεγάλων κενών, που υπήρχαν και πριν την πανδημία.

Και βέβαια, η άθλια κατάσταση στα ΜΜΜ συνεχίζεται, αφού δεν ενισχύεται ο στόλος με μέσα και προσωπικό, ενώ ως «λύση» η κυβέρνηση παρουσιάζει το κυλιόμενο ωράριο.

Αυτά είναι μερικά από τα στοιχεία που συνθέτουν την αντιφατική πολιτική της κυβέρνησης. Και δεν είναι ούτε απλά «αβλεψίες», ούτε «άστοχοι χειρισμοί», που τάχα μπορούν να διορθωθούν μέσα από «επιλογή προσώπων κοινής αποδοχής», όπως καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβέρνηση να κάνει.

Είναι αποτέλεσμα της στρατηγικής της Υγείας - εμπόρευμα, που ακολουθείται με συνέπεια από όλες τις κυβερνήσεις. Του κριτηρίου επιλογής των μέτρων που ακολουθούνται από την αρχή της πανδημίας με βάση το τι «κοστίζει» λιγότερο για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Το κριτήριο, που σήμερα οδηγεί όλη τη διαχείριση της πανδημίας να «κρέμεται» αποκλειστικά από το ποσοστό των εμβολιασμένων, είναι το ίδιο με αυτό που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός συγκροτημένου εμβολιαστικού προγράμματος. Είναι το ίδιο με αυτό που «κρέμαγε» όλη τη διαχείριση της πανδημίας πότε από τη μάσκα και πότε από την «αυτοδιάγνωση», με τα γνωστά αποτελέσματα στα προηγούμενα κύματα. Είναι αυτό που οδηγεί στα «πρωτόκολλα - λάστιχο» και στις δύο τουριστικές σεζόν που έκαναν τα νησιά να βράζουν.

Είναι το κριτήριο που βλέπει ο λαός πίσω από κάθε οξυμένο πρόβλημα που τον τσακίζει, το γεγονός δηλαδή ότι στην «εξίσωση» της θωράκισης των επιχειρηματικών ομίλων και της δημοσιονομικής σταθερότητας δεν χωράνε οι ανάγκες του για ένα δημόσιο σύστημα Υγείας με αναβαθμισμένες δωρεάν υπηρεσίες, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς κ.ο.κ.

Το αφήγημα της κυβέρνησης ότι η πανδημία αφορά μόνο τους ανεμβολίαστους καταρρίπτεται από τα ίδια τα στοιχεία, που κάνουν φανερή την ανάγκη, μαζί με τον πολύτιμο εμβολιασμό, να ληφθούν όλα τα συνδυασμένα μέτρα ενίσχυσης και θωράκισης της δημόσιας υγείας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 40% του συνόλου των κρουσμάτων αφορά εμβολιασμένους. Το 70% των εμβολιασμένων που νοσούν είναι ηλικίας 18-59 ετών, δηλαδή πρόκειται για παραγωγικές ηλικίες που δουλεύουν και μετακινούνται. Είναι αυτοί που δεν δικαιούνται δωρεάν τεστ, για τους οποίους η εργοδοσία, στο όνομα των εμβολιασμών, έχει πάψει να τηρεί ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα στους χώρους δουλειάς.

Στο μεταξύ, κι ενώ στην υποτυπώδη επιδημιολογική επιτήρηση αγνοούνται σημαντικοί δείκτες - όπως στοιχεία για τον αριθμό κρουσμάτων σε εργασιακούς χώρους, σε ΜΦΗ, δομές προσφύγων κ.α. ή για το προφίλ των νοσούντων - ερωτήματα εγείρει η πρόσφατη τοποθέτηση του προέδρου του ΕΟΔΥ Θ. Ζαούτη για πιθανούς «κόφτες» ακόμη και στην καταγραφή των νεκρών της πανδημίας. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «εάν στην Ελλάδα ακολουθούσαμε το σύστημα καταγραφής του Ηνωμένου Βασιλείου θα καταγράφαμε 20% λιγότερους θανάτους», σε μια ακόμα τοποθέτηση που εντείνει τη σύγχυση στον λαό, τροφοδοτώντας τον «βολικό αντίπαλο», τους κάθε είδους «συνωμοσιολόγους».

Αυτό που αποκαλύπτεται ξανά μπροστά στους εργαζόμενους είναι ότι η οργανωμένη πάλη είναι μονόδρομος για να σωθούν ανθρώπινες ζωές, ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό, με τη διεκδίκηση και τον αγώνα για τη ζωή και το δίκιο του. Οτι είναι μονόδρομος η σύγκρουση με το «κριτήριο» της θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που τσακίζει την πιο ζωτική τους ανάγκη, την προστασία της υγείας.