Στην παρέμβασή του, με θέμα «Για την ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία», ο Βασίλης Μπέλλος, πολιτικός μηχανικός, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Περιβάλλοντος στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Αν και μας λένε ότι οι πλημμύρες είναι ένα φαινόμενο που μας αφορά όλους, πλούσιους και φτωχούς, εντούτοις οι επιπτώσεις στα κατώτερα λαϊκά στρώματα και στην εργατική τάξη είναι πολύ μεγαλύτερες σε σύγκριση με τις αντίστοιχες επιπτώσεις που βιώνει η αστική τάξη (...) Τα τελευταία χρόνια η απάντηση της εκάστοτε κυβέρνησης τη στιγμή που συμβαίνει η καταστροφή είναι ότι ευθύνεται η κλιματική κρίση και η επακόλουθη αύξηση των ακραίων φαινομένων, ενώ η εκάστοτε αντιπολίτευση μιλάει γενικά κι αόριστα για "κυβερνητικές ευθύνες". Το μοτίβο αυτό ακολουθείται πιστά, ανεξάρτητα από το ποιο μείγμα διαχείρισης έχει τα (πολιτικά) ηνία της χώρας. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο όρος "κλιματική κρίση" είναι επί της ουσίας ένας πολιτικός και όχι επιστημονικός όρος. Δημιουργήθηκε πάνω στο πλαίσιο των ενεργειακών ανταγωνισμών και χρησιμοποιείται κατά κόρον από το σύμπλεγμα επιστημόνων, εκδοτικών οίκων, πολιτικών κ.λπ. που συντάσσεται με συγκεκριμένη μερίδα του κεφαλαίου, η οποία προωθεί και το λεγόμενο "πράσινο Νιου Ντιλ".

(...) Οι διάφοροι "ειδικοί" που παρελαύνουν στα διάφορα ΜΜΕ αδυνατούν, είτε εσκεμμένα είτε ακούσια, να δώσουν μία πραγματική απάντηση για το ποιος ή τι φταίει (...) Η αλήθεια είναι ότι η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη, οι ανταγωνισμοί στη χρήση της και η εμπορευματοποίηση του νερού καθιστούν αδύνατο τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων. Στο σημερινό σύστημα, ο χωροταξικός σχεδιασμός και η δόμηση που παίζουν σημαντικό ρόλο για την αντιπλημμυρική προστασία καθορίζονται με κριτήριο την κερδοφορία του κεφαλαίου και όχι την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών.

Το κύριο "όπλο" της ΕΕ για την αντιπλημμυρική προστασία είναι η οδηγία για τις πλημμύρες 2007/60, η οποία αφενός βρίθει από ασάφειες, αφετέρου αφορά κυρίως τις βορειοευρωπαϊκές χώρες.

(...) Η βασική γραμμή της οδηγίας αυτής είναι η διαχείριση του ρίσκου. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, όλα τα πιθανά σενάρια αντιμετώπισης των πλημμυρικών φαινομένων ποσοτικοποιούνται με χρηματικές μονάδες και συγκρίνονται με βάση μία ανάλυση κόστους-οφέλους για το κράτος και το κεφάλαιο. Αν λοιπόν "συμφέρει" να πνιγεί μια περιοχή αντί να κατασκευαστεί κάποιο αντιπλημμυρικό έργο (αν δηλαδή το κόστος αποζημιώσεων για τις ανθρώπινες απώλειες όσο και για την καταστροφή υποδομών είναι μικρότερο από το κόστος κατασκευής), τότε επιλέγεται η πρώτη λύση.

(...) Σήμερα, απέναντι σ' ένα εχθρικό για τον λαό κράτος είναι αναγκαίος όσο ποτέ ο αγώνας για μια ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία που θα επεκτείνεται και πέρα από τα αμιγώς "τεχνικά" ζητήματα: Οσον αφορά την κοινωνικοοικονομική και πολιτική διάσταση, η χωρίς όρους και προϋποθέσεις ανακούφιση και πλήρης αποζημίωση των πληγεισών περιοχών θα πρέπει να είναι κάτι το αυτονόητο, με παράλληλη τη διεκδίκηση για μια υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, η οποία θα εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και δεν θα είναι ένα ακόμα κατασταλτικό Σώμα.

Στην πολεοδομική και χωροταξική διάσταση, θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι έχει κομβική σημασία η διασφάλιση ανοιχτών χώρων, τόσο σε επίπεδο λεκάνης απορροής (μείωση της τελικής απορροής λόγω του νερού που συγκρατείται στο έδαφος), όσο και σε επίπεδο ποταμού, όπου ο εγκιβωτισμός ή το στένεμα της κοίτης σε συνδυασμό με την έλλειψη οριοθέτησης των υδατορεμάτων (οι προσπάθειες των τελευταίων ετών για οριοθέτηση είναι επιεικώς ανεπαρκέστατες) είναι ο γενικός κανόνας.

Τέλος, όσον αφορά την τεχνική διάσταση, η ολοκληρωμένη αντιπλημμυρική προστασία θα πρέπει να εξετάζεται στο επίπεδο ολόκληρης της λεκάνης απορροής και όχι μόνο στο στενό τμήμα του ποταμού το οποίο είναι ευάλωτο. Θα πρέπει να προβλέπεται η ύπαρξη ανοιχτών χώρων τόσο στη λεκάνη όσο και στην κοίτη, η κατασκευή των απαραίτητων υποδομών (κλασικά κατασκευαστικά μέτρα αλλά και ήπιες παρεμβάσεις), αλλά και ο μηχανισμός πρόβλεψης και προειδοποίησης του πληθυσμού καθώς και εκπαίδευσης και ενημέρωσής του πάνω σε αυτά τα ζητήματα».