Στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου μεταφέρθηκε χτες η εντεινόμενη ενδοαστική αντιπαράθεση μεταξύ ΕΕ και πολωνικής κυβέρνησης, αντιπαράθεση που οξύνεται με αφορμή απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας η οποία αμφισβητεί την υπεροχή του Δικαίου της ΕΕ.

Αναδεικνύοντας το πραγματικό περιεχόμενο αυτής της αντιπαράθεσης, τις οικονομικές και γεωπολιτικές της προεκτάσεις και το πόσο ξένη είναι προς τα λαϊκά συμφέροντα, η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ έκανε την ακόλουθη τοποθέτηση στη συζήτηση σχετικά με «το κράτος Δικαίου στην Πολωνία»:

«Οι οξυνόμενοι ανταγωνισμοί ανάμεσα στην ΕΕ των μονοπωλίων και την αστική τάξη της Πολωνίας είναι ξένοι προς τα λαϊκά συμφέροντα. Η μεταξύ τους αντιπαράθεση σκοπιμότητας, που εκτυλίχθηκε και κατά τη συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο με πρόσχημα τις δικαστικές αρμοδιότητες των κρατών - μελών και τη λεγόμενη "υπεροχή του ευρωενωσιακού Δικαίου", επιχειρεί να αποκρύψει τις πραγματικές αιτίες των αντιθέσεων: Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα επιχειρηματικών ομίλων της Ενέργειας σχετικά με την έκβαση της απολιγνιτοποίησης στην Πολωνία, για το ποιοι όμιλοι θα ενισχυθούν με τις χρηματοδοτήσεις του Ταμείου Ανάκαμψης και ποιοι θα μείνουν εκτός. Ολα αυτά σε μια περίοδο που οξύνεται ο λεγόμενος "ενεργειακός πόλεμος" ανάμεσα σε ομίλους, μεταξύ αστικών κρατών και αναδιάταξης των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.

Η αστική τάξη της Πολωνίας, μιας χώρας με πληθυσμό 38 εκατομμυρίων, με μεγάλη γεωστρατηγική σημασία, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας και με ανεπτυγμένους δεσμούς με τις ΗΠΑ, διατηρώντας εκτός των άλλων ισχυρή αγροτική παραγωγή και επίδραση στη διαμόρφωση της ΚΑΠ, επιδιώκει μετά το Brexit να αναβαθμίσει τον ρόλο της εντός της ΕΕ.

Μόνο θυμηδία προκαλούν τα κηρύγματα και των δύο πλευρών περί "δημοκρατίας" και "κράτους Δικαίου": Από τη μια η αντιδραστική κυβέρνηση της Πολωνίας διώκει τους κομμουνιστές, εντείνει τις διακρίσεις και τον ρατσισμό σε βάρος του πολωνικού λαού με "δικαστικές" αποφάσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, κι από την άλλη η ΕΕ καλύπτει πλήρως τις αντικομμουνιστικές διώξεις στην Πολωνία και έχει ως "βέλτιστη πρακτική" της τον διορισμό της ηγεσίας των ανώτατων δικαστηρίων από τις κυβερνήσεις. Επεμβαίνει επικαλούμενη την απαράδεκτη διάταξη της "υπεροχής" των αντιδραστικών ευρωενωσιακών Συνθηκών, στο όνομα "αξιών" και "ανθρωπίνων δικαιωμάτων", προκειμένου να επωφεληθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι στους ενεργειακούς και άλλους ανταγωνισμούς που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεών της, η άγρια καταστολή και επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες από τη δικτατορία του κεφαλαίου, αξιοποιεί εξίσου τις ευρωενωσιακές Συνθήκες και τα αστικά Συντάγματα, πάντα σε βάρος των λαών.

Οι λαοί να μην εγκλωβιστούν στους ανταγωνισμούς της ΕΕ και των αστικών τάξεων, στους οποίους εντάσσεται και η συζήτηση περί "Pοlexit". Οπως άλλωστε απέδειξε και το Brexit, όταν η δυσαρέσκεια εργατικών - λαϊκών δυνάμεων απέναντι στην ΕΕ και τις αντιλαϊκές πολιτικές της εγκλωβίζεται στις επιλογές της αστικής τάξης, χρησιμοποιείται για τα δικά της συμφέροντα.

Η πάλη κάθε λαού για την αποδέσμευση της χώρας του από την ΕΕ, για να είναι αποτελεσματική, προς όφελος των συμφερόντων του, πρέπει να συνδεθεί με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου, με την εργατική εξουσία».

Η επίμαχη αντιπαράθεση ΕΕ - πολωνικής αστικής τάξης αποτυπώθηκε στη χτεσινή συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο και στις τοποθετήσεις της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, και του Πολωνού πρωθυπουργού Μ. Μοραβιέτσκι.

Η απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου της Πολωνίας, που αμφισβητεί την υπεροχή του Δικαίου της ΕΕ, δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη, προειδοποίησε η πρόεδρος της Κομισιόν, καθώς «αμφισβητεί τα ίδια τα θεμέλια της Ενωσης».

Ανέφερε ότι η Επιτροπή εξετάζει την κατάσταση και διάφορες επιλογές κυρώσεων. Μία απ' αυτές είναι να αμφισβητήσει νομικά την απόφαση του πολωνικού δικαστηρίου, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόστιμα. Μια άλλη επιλογή είναι η παρακράτηση κονδυλίων της ΕΕ. Μέχρι να «επιλυθεί» η σύγκρουση Βαρσοβίας - Βρυξελλών, δεν αναμένεται να δοθούν τα 23,9 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις και τα 12,1 δισ. ευρώ σε δάνεια που προβλέπει το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. Τέλος, ενδέχεται να εφαρμοστεί το άρθρο 7 των Συνθηκών της ΕΕ σύμφωνα με το οποίο μπορούν να ανασταλούν τα δικαιώματα των κρατών - μελών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος ψήφου για αποφάσεις της ΕΕ, επειδή έχουν παραβιάσει τις «βασικές αξίες» της λυκοσυμμαχίας.

Για εκβιασμό έκανε λόγο ο Μοραβιέτσκι, δηλώνοντας ενώπιον του Ευρωκοινοβουλίου ότι το Σύνταγμα παραμένει «ο υπέρτατος νόμος» για τη Βαρσοβία. «Απορρίπτω τη γλώσσα αυτή των απειλών και του καταναγκασμού (...). Ο εκβιασμός εξελίσσεται σε συνήθη μέθοδο για ορισμένα κράτη - μέλη, δεν βρίσκεται εκεί η βάση της δημοκρατίας», δήλωσε.

Επανέλαβε ότι «η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι επιλογή μας σαν Πολωνία, είναι το πεπρωμένο μας», υπενθυμίζοντας παράλληλα ότι «δεν ήρθαμε με άδεια χέρια βεβαίως στην ΕΕ. Η προσχώρηση της Πολωνίας έδωσε οικονομικές και εμπορικές ευκαιρίες σε γερμανικές και γαλλικές εταιρείες». Στα δε γεωπολιτικά ζητήματα, που βρίσκονται επίσης στο επίκεντρο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, τάχθηκε υπέρ της διεύρυνσης της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια και υπέρ μιας ΕΕ «με ισχυρή πολιτική ασφάλειας και άμυνας, συμβατή 100% με το ΝΑΤΟ».

Να σημειωθεί ότι μέσα σε όλη τους την κόντρα, η πρόεδρος της Κομισιόν και ο Πολωνός πρωθυπουργός «τα βρήκαν» πλήρως στον χυδαίο αντικομμουνισμό: Η μεν φον ντερ Λάιεν αναμάσησε τα περί «λαών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης που ήθελαν να ενταχθούν στην ευρωπαϊκή οικογένεια των ελεύθερων ανθρώπων», σε αντιπαράθεση με «τα κομμουνιστικά καθεστώτα», που τάχα τους φυλάκιζαν επειδή υπερασπίζονταν τα δικαιώματά τους. Ο δε Μοραβιέτσκι έπιασε ξανά τη θεωρία των «δύο άκρων», βάζοντας στο «μίξερ» την αντιμετώπιση της «σοβιετικής επίθεσης του 1920» στην Πολωνία, της ναζιστικής εισβολής το 1939 και του «ολοκληρωτικού κομμουνιστικού καθεστώτος» στη συνέχεια, ενώ κατέληξε ότι «χρειάζεται αλληλεγγύη και όχι κυρώσεις από πλούσιες σε φτωχότερες χώρες που παλεύουν με την κληρονομιά του κομμουνισμού».