Πέμπτη 23 Σεπτέμβρη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 11
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
«ΑΚΤΙΝΟΓΡΑΦΙΑ» ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ
Οι υγειονομικοί στον αγώνα για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας

Συζήτηση με τον Χρ. Δάβουλο, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑ

Από το πρόσφατο παμπατραϊκό συλλαλητήριο
Από το πρόσφατο παμπατραϊκό συλλαλητήριο
Η πανδημία ήρθε να δυσκολέψει ακόμη περισσότερο τη δουλειά των υγειονομικών, να μεγαλώσει τους κινδύνους για τη δημόσια Υγεία. Ακόμη και για μία μαγνητική για κακοήθειες, στα δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας, κάποιος μπορεί να περιμένει μέχρι και τρεις μήνες, με την αναμονή στα τακτικά ορθοπεδικά χειρουργεία να φτάνει έως και τα δύο χρόνια! Την ίδια ώρα, ιδιωτικές κλινικές, ιατροδιαγνωστικά κέντρα και θεραπευτήρια θησαυρίζουν σε βάρος του λαού, με διάφορες «ταρίφες» στα κοστολόγιά τους.

Στα παραπάνω, με μια γενικότερη «ακτινογραφία» της κατάστασης στα δημόσια νοσοκομεία της Πάτρας και σε ένα βαθμό της Δυτικής Ελλάδας, αναφέρθηκε αναλυτικά ο Χρήστος Δάβουλος (επικουρικός παθολόγος του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών του Ρίο και μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑ) στη συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη», αναδεικνύοντας την ανάγκη έντασης της πάλης των εργαζομένων μαζί με τους υγειονομικούς, μέσα από τα σωματεία τους για την ενίσχυση της δημόσιας Υγείας.

* * *

-- Ποιος ο όγκος των περιστατικών που δέχεται το Νοσοκομείο του Ρίο, που κατά γενική ομολογία εξυπηρετεί ανάγκες σχεδόν στο σύνολο της Δυτικής Ελλάδας;

-- Στο ΠΓΝΠ του Ρίου εξυπηρετούνται καθημερινά γύρω στα 500 τακτικά ραντεβού. Πολλά αφορούν κόσμο από τους γύρω από την Αχαΐα νομούς (Αιτωλοακαρνανία, Ηλεία, τα νησιά Ζάκυνθο, Κεφαλονιά, Ιθάκη). Την πρώτη περίοδο της πανδημίας ακυρώθηκαν περίπου 10.000 ραντεβού, όταν σταμάτησε η εξυπηρέτησή τους για περίπου ένα μήνα. Οι ασθενείς είτε οδηγήθηκαν στον ιδιωτικό τομέα είτε - εκείνοι που δεν είχαν δυνατότητα πληρωμών - απορρυθμίστηκαν, ειδικά περιστατικά που χρειάζονται τακτική παρακολούθηση και θεραπεία, μέχρι να δοθεί ξανά η δυνατότητα παρακολούθησής τους στο νοσοκομείο.

-- Υπήρξαν άλλες επιπτώσεις από την έναρξη της πανδημίας και μετά; Ποια τα μέτρα που πάρθηκαν για την αντιμετώπισή της εντός των νοσηλευτικών ιδρυμάτων;

-- Η κατάσταση στη δημόσια Υγεία ήταν πολύ δύσκολη και στην προ Covid-19 περίοδο. Η πανδημία χειροτέρεψε τα πράγματα. Για την αντιμετώπισή της, στο ΠΓΝΠ Ρίου συγχωνεύτηκαν κλινικές όπως Οφθαλμολογική, Δερματολογική, Παθολογική Γ, προκειμένου να δημιουργηθούν τρεις κλινικές Covid-19 και μία ύποπτων περιστατικών. Ταυτόχρονα, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού ειδικά και μετά τις αναστολές με περίπου 500 κενές οργανικές θέσεις οξύνει τα προβλήματα, με αποτέλεσμα να στερούνται πρόσβασης στα νοσοκομεία άνθρωποι που έχουν άλλες νοσηρότητες.

-- Η κυβέρνηση επικαλείται ότι το δημόσιο σύστημα Υγείας άντεξε, αντέχει και συνεχίζει. Τι γίνεται σήμερα, 18 και πλέον μήνες μετά την πανδημία, με τα υπόλοιπα περιστατικά εκτός του Covid-19;

-- Ολη αυτή την περίοδο, γίνεται προσπάθεια από την πλευρά της κυβέρνησης να ξεχαστούν όλες οι άλλες ασθένειες. Τα περισσότερα νοσοκομεία έχουν μετατραπεί σε «μίας νόσου». Αποτέλεσμα, π.χ. στο Ρίο: Προγραμματισμένα ορθοπεδικά χειρουργεία έχουν αναμονή έως και δύο χρόνια. Ακόμη και πριν τον κορονοϊό, η αναμονή για εξετάσεις στο ενδοκρινολογικό και το ακτινολογικό ξεπερνούσε τους δύο μήνες. Αντίστοιχη είναι η κατάσταση για τις ενδοσκοπήσεις πεπτικού, για τα τακτικά ιατρεία. Στις μαγνητικές, ακόμη και για κακοήθειες, η αναμονή φτάνει έως και τρεις μήνες. Στον ιδιωτικό τομέα οι ενδοσκοπήσεις κοστολογούνται περίπου στα 200 ευρώ, ενώ οι συνταγογραφούμενες ακτινολογικές εξετάσεις φτάνουν από 50 έως 70 ευρώ και οι η μη συνταγογραφούμενες ή για ανασφάλιστους στα 200. Την ίδια ώρα, λόγω της έλλειψης προσωπικού, οι συνθήκες νοσηλείας στα νοσοκομεία είναι άθλιες. Ασθενείς μένουν στα επείγοντα λόγω της έλλειψης κλινών έως και τέσσερις μέρες, αυξάνοντας τους κινδύνους διασποράς, διάφορων νόσων και όχι μόνο του Covid-19. Αυτά γίνεται προσπάθεια από την κυβέρνηση, το υπουργείο και τις ΥΠΕ να ξεχαστούν.

-- Ποια είναι η πραγματικότητα έτσι όπως και εσείς τη ζείτε καθημερινά;

-- Δύο άμεσα παραδείγματα. Πρώτο: Πριν από περίπου έξι μήνες εγκαινιάστηκε στο Ρίο, μετά βαΐων και κλάδων, η Καρδιοχειρουργική κλινική, που δεν υπάρχει άλλη σε ολόκληρη την Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Σήμερα, λειτουργεί μόνο για τα τακτικά περιστατικά, παρά τον σύγχρονο εξοπλισμό της. Αιτία η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού. Αποτέλεσμα να μην μπορεί να εξυπηρετηθεί ένα έκτακτο συμβάν, π.χ. τροχαίο, όταν στην περιοχή μας έχουμε έναν βασικό δρόμο καρμανιόλα, όπως η Πατρών - Πύργου. Δεύτερο: Καυχιόνται ότι αύξησαν τις ΜΕΘ. Αυτές σήμερα δεν φτάνουν ούτε για να εξυπηρετήσουν στο ελάχιστο τις ανάγκες. Στο Ρίο είναι 23 κλίνες από τις οποίες 10 για όλα τα περιστατικά και 13 μόνο για Covid-19. Και οι 23 είναι κατειλημμένες, σε μια περιοχή που έχει εντός των ορίων της την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, την Πάτρα. Αυτά, όταν ο ΠΟΥ αναφέρει ότι σε κάθε νοσοκομείο έπρεπε το 10% των κλινών του να είναι ΜΕΘ, δηλαδή 60-70, μόνο στο ΠΝΠ Ρίου και άλλες τόσες να είναι οι κλίνες Μονάδων Αυξημένης Φροντίδας (ΜΑΦ)...

-- Ενα μέτρο που εφαρμόζεται για την αντιμετώπιση ελλείψεων στα νοσοκομεία, είναι αυτό της μετακίνησης του προσωπικού. Ποια τα αποτελέσματα της εφαρμογής του;

-- Οι επιπτώσεις είναι τραγικές. Μόνο στην 6η ΥΠΕ μετακινούνται παθολόγοι από το ΠΓΝΠ Ρίου και το ΓΝ «Αγιος Ανδρέας», από την Πάτρα στον Πύργο. Επίσης, από την Τρίπολη στον Πύργο. Ολη η Ηλεία έχει μείνει με έναν παθολόγο. Στο Νοσοκομείο της Κεφαλονιάς μετακινείται παθολόγος από την Καλαμάτα! Η έλλειψη γιατρών στα νοσοκομεία και αυτός ο τρόπος κάλυψης των κενών θέτουν σε κίνδυνο σοβαρά την υγεία των ασθενών, διότι εφημερεύει καθημερινά άλλος γιατρός, δεν υπάρχει συνεχής παρακολούθηση, ενώ δεν υπάρχουν και τακτικά ιατρεία. Επιπλέον επιβαρύνεται το προσωπικό, που καλείται να ταξιδεύει χιλιόμετρα μακριά, μέσα σε μικρά χρονικά διαστήματα, με εξαντλητικά ωράρια εργασίας, αποδυναμώνοντας περαιτέρω τα νοσοκομεία προέλευσής τους. Αυτές οι συνθήκες, συνολικά, οδήγησαν 17 γιατρούς μέσα στον τελευταίο χρόνο σε παραίτηση στο Νοσοκομείο του Πύργου! Αυτή η κατάσταση, όπως είναι φυσικό, επιβαρύνει τα νοσηλευτικά ιδρύματα της Αχαΐας, που δέχονται πολύ μεγάλο όγκο ασθενών από τους γύρω νομούς.

-- Πώς επιβαρύνεται η κατάσταση από τις ελλείψεις στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας;

-- Ακριβώς λόγω της υπολειτουργίας της, αλλά και της έλλειψης οικογενειακών γιατρών, πολλά περιστατικά καταλήγουν στα νοσοκομεία ως επείγοντα, ενώ θα μπορούσαν να έχουν αντιμετωπιστεί. Αλλά και στο κομμάτι της αποκατάστασης, δηλαδή μετά από βαριά νόσηση, όπως εγκεφαλικά, τροχαία, αποθεραπείες από νοσηλείες σε ΜΕΘ, υπάρχει μεγάλο κενό. Από τις 11 δημόσιες δομές αποκατάστασης στην 6η ΥΠΕ λειτουργεί μόνο μία, αυτή του ΠΓΝΠ στο Ρίο. Οι υπόλοιπες παραμένουν κλειστές, παρά τις σύγχρονες υποδομές τους, λόγω έλλειψης προσωπικού, δίνοντας χώρο στον ιδιωτικό τομέα να θησαυρίζει.

-- Ενα θέμα είναι και η κατάσταση του εξοπλισμού των νοσοκομείων.

-- Μηχανήματα γενικά υπάρχουν, χρειάζεται όμως προσωπικό να τα λειτουργήσει. Ορισμένα παραδείγματα: Μαγνητικό τομογράφο στην Πάτρα έχουν το Ρίο, ο «Αγιος Ανδρέας» και το πρώην ΙΚΑ στον «Αγιο Αλέξιο». Στον «Αγιο Ανδρέα» παραιτήθηκαν οι ακτινολόγοι, τα κενά καλύπτονται με μετακινήσεις από γύρω δομές. Στο ΓΝ Αιγίου, ο αξονικός τομογράφος είναι υπερσύγχρονος. Χωρίς το αναγκαίο εξειδικευμένο μόνιμο προσωπικό, λειτουργεί μόνο τρεις φορές τη βδομάδα. Τα περιστατικά στη γενική εφημερία διακομίζονται στα νοσοκομεία της Πάτρας για διενέργεια αξονικής. Ζήτημα προέκυψε και με τις παροχές οξυγόνου στο ΠΓΝΠ, ειδικά την περίοδο έξαρσης της πανδημίας, μιας και το απαρχαιωμένο δίκτυο αδυνατούσε να υποστηρίξει την αυξημένη ζήτηση.

-- Λαμβάνοντας υπόψη και τα παραπάνω παραδείγματα, αυτός ο κόσμος τελικά πού οδηγείται; Μπορεί να συνυπάρξει, όπως αναφέρουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα Υγείας;

-- Οταν μιλάμε για Υγεία, αναφερόμαστε στις άμεσες ανάγκες ενός ανθρώπου. Με αυτή την κατάσταση, όσοι ψάχνουν λύσεις, οδηγούνται αναπόφευκτα στον ιδιωτικό τομέα. Αν θες έως και τρεις μήνες για μια απεικονιστική εξέταση για ανάδειξη κακοήθειας; `Η αν χρειάζεται αποκατάσταση από ένα εγκεφαλικό; Γι' αυτό τα ιδιωτικά ιατροδιαγνωστικά κέντρα στην Πάτρα ξεπετάγονται σαν μανιτάρια. Τα κέρδη των ιδιωτών είναι τεράστια, ενώ τα περιστατικά αποκατάστασης εξωθούνται αποκλειστικά σχεδόν στον ιδιωτικό τομέα και συγκεκριμένα σε ένα μεγάλο θεραπευτήριο. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να συνυπάρξει ο δημόσιος με τον ιδιωτικό τομέα. Ο δεύτερος αναπτύσσεται πάνω στα κενά και τις ελλείψεις του πρώτου, που έχουν τη σφραγίδα όλων των κυβερνήσεων, αναλαμβάνει τα πιο επικερδή κομμάτια της παροχής υπηρεσιών Υγείας. Ταυτόχρονα, στηρίζεται απευθείας από την εκάστοτε κυβέρνηση με χρηματοδοτήσεις, με τις εισφορές των ασφαλισμένων κ.ο.κ.

-- Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, ποια είναι η αντίδραση των υγειονομικών, πώς παρεμβαίνουν τόσο εντός όσο και εκτός νοσοκομείων;

-- Η απάντησή μας είναι συνολική απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο που θυσιάζει την υγεία και τη ζωή του λαού για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Εκτός από τη θεραπεία και την αντιμετώπιση των διαφόρων παθήσεων, πρέπει οι υγειονομικοί να στρέφουμε την προσοχή μας και στη διαφύλαξη της υγείας του «υγιούς» πληθυσμού. Είναι σημαντικό ότι σε αρκετές πρωτοβουλίες συνταχθήκαμε με τις διεκδικήσεις του Εργατικού Κέντρου Πάτρας, για μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, ασφαλές άνοιγμα σχολείων, εξαντλητική ενημέρωση για καθολικό εμβολιασμό.

Επίσης, οργανώνουμε την πάλη μας μέσα και έξω από τα νοσηλευτικά ιδρύματα, συναντιόμαστε με τα εργατικά σωματεία, συνδικάτα, συλλόγους και άλλους λαϊκούς φορείς, ανοίγοντας το ζήτημα των σύγχρονων αναγκών μας για υψηλού επιπέδου παροχές Υγείας και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Με την ΟΕΝΓΕ και μέσα από τα σωματεία μας διεκδικούμε ένα σύστημα Υγείας αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, που να υπηρετεί τις σύγχρονες ανάγκες του λαού μας, μακριά από την επιχειρηματική δράση.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ