Δηλαδή, το κράτος θεωρεί πιο πιθανό να κολλήσει ένα παιδί ή να μεταδώσει τον ιό όταν κάθεται με την οικογένειά του σε ένα τραπέζι, από το να βρίσκεται σε μια τάξη - μπουντρούμι, χωρίς εξαερισμό, μαζί με πολλούς ακόμα συμμαθητές του και για πολλές ώρες τη μέρα, σε σχολεία που δεν καθαρίζονται με επάρκεια, αφού λείπει το αναγκαίο προσωπικό. Ολα αυτά, βέβαια, για μια λαϊκή οικογένεια δεν καταλήγουν σε αμφισβήτηση των πρωτοκόλλων ...για τις ταβέρνες, αλλά σε μεγαλύτερη ανασφάλεια για τα πρωτόκολλα της αυτοδιάγνωσης και της μετάδοσης που επιβάλλει η κυβέρνηση σε γονείς και μαθητές, προκειμένου να λειτουργήσουν τα σχολεία με το μικρότερο δυνατό κόστος.