Ενας χρόνος συμπληρώνεται στις 18 Σεπτέμβρη από τον θάνατο του αγαπημένου μας συντρόφου Βαγγέλη Μπούτα, στελέχους του Κόμματος για σχεδόν 40 χρόνια, μέλους της ΚΕ από το 13ο έως και το 20ό Συνέδριο και εμβληματικής μορφής του αγροτικού κινήματος.

Γεννημένος το 1954 στη Μητρόπολη Καρδίτσας, από γονείς αγρότες και αγωνιστές, και μπαίνοντας από μικρός στη βιοπάλη, παρέμεινε πιστός μέχρι το τέλος της ζωής του στις αρχές και στα ιδανικά του ΚΚΕ, του Κόμματος μέσα στο οποίο διαπαιδαγωγήθηκε και μέσα από τις γραμμές του πάλεψε σε όλη του τη ζωή για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για την οργάνωση του κινήματος των βιοπαλαιστών αγροτών, εμπνέοντας τις νεότερες γενιές αγωνιστών και συνδικαλιστών της μαχόμενης αγροτιάς.

Αμέσως μετά την απόλυσή του από τον στρατό, το 1977, οργανώθηκε ταυτόχρονα στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ. Την οργάνωσή του αυτή στο Κόμμα και στη Νεολαία του τη θεωρούσε πάντα μια συνειδητή επιλογή, απόφαση ζωής όπως έγραψε και στο βιογραφικό του, στην οποία συνέβαλε και η οικογενειακή καταγωγή του.

Από τότε πέρασε από πολλές και διάφορες υπεύθυνες κομματικές χρεώσεις στις Οργανώσεις της Θεσσαλίας, με ουσιαστική συμβολή.

Στα χρόνια της αντεπανάστασης και των ανατροπών (1989 - 1991), όταν πολλοί έτρεχαν να αποκηρύξουν τον «κακό κομμουνισμό», δίνοντας εξετάσεις στον οπορτουνισμό, στον αντίπαλο, έμεινε ορθός στο Κόμμα. Ως μέλος του Συντονιστικού Οργάνου Θεσσαλίας, έβαλε πλάτη στην ανασυγκρότηση της Οργάνωσης του Κόμματος στην περιοχή.

Φίλοι και αντίπαλοι γνώριζαν πολύ καλά ότι ο Βαγγέλης ήταν ένας ακλόνητος, αταλάντευτος κομμουνιστής. Δεν θα έκανε ποτέ και χάριν ουδενός εκπτώσεις στην κομμουνιστική ιδεολογία του. Δεν θα «τη χάριζε» σε κανέναν. Δεν θα έκανε ρούπι πίσω από την πολιτική του ΚΚΕ για το αγροτικό κίνημα, το παρόν και το μέλλον της αγροτιάς και του λαού μας.

Και ήταν αυτή ακριβώς η κομμουνιστική συνέπεια που τον έκανε ακόμα πιο αγαπητό, όχι μόνο σε όσους αναγνωρίζουν και εκτιμούν την πολιτική του ΚΚΕ και τη συμβολή του στους αγώνες, αλλά ακόμα και σε πολλούς διακηρυγμένους πολιτικούς αντιπάλους του.

Σε αυτό το πλαίσιο, υπήρξε βουλευτής Καρδίτσας του Κόμματος την τετραετία 1996 - 2000, ενώ εξελέγη και στις εκλογές του Μάη του 2012. Συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ σε βουλευτικές εκλογές, ευρωεκλογές και στη Δημοτική και Περιφερειακή Διοίκηση.

Τίμησε την εμπιστοσύνη του αγροτικού κόσμου ως πρόεδρος της Ενωτικής Ομοσπονδίας Αγροτικών Συλλόγων Καρδίτσας για πολλές θητείες, ως γενικός γραμματέας της ΓΕΣΑΣΕ, ως πρόεδρος της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών.

Εχοντας ως βασική κομματική χρέωση τη δουλειά στους αγρότες, αναδείχθηκε μπροστάρης στους αγώνες των βιοπαλαιστών αγροτών, υπερασπίζοντας το δικαίωμά τους να μην ξεριζωθούν από το χωράφι, να διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης.

Αλλά ταυτόχρονα, όπως έλεγε, «μαζί με τη διεκδίκηση λύσεων σε άμεσα προβλήματα, αγωνιζόμαστε για την προοπτική να γίνουμε οι αγρότες νοικοκύρηδες του πλούτου που παράγουμε, ο οποίος πάει στους εμποροβιομήχανους και στα μονοπώλια. Και αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να γίνει ούτε από τη σημερινή κυβέρνηση ούτε και με αλλαγή κομμάτων στην κυβέρνηση, χρειάζεται να αλλάξει χέρια η εξουσία, από τα μονοπώλια να περάσει στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της».

Από τη δεκαετία του '90, με τα μπλόκα του αγώνα, με τις Συντονιστικές Επιτροπές Αγώνα, την ΠΑΣΥ και την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, με τις Ομοσπονδίες που στηρίζονται σε ζωντανούς Αγροτικούς Συλλόγους, συνέβαλε καταλυτικά στη χρεοκοπία του αγροτοπατερισμού. Στο τσαλάκωμα πολλές φορές του κυβερνητικού αυταρχισμού, αλλά και στην απόσπαση ορισμένων παραχωρήσεων από τις αστικές κυβερνήσεις.

Εχουν καταγραφεί στην ιστορία των αγροτικών αγώνων πραγματικά μεγάλες, πολυήμερες και δύσκολες μάχες του οργανωμένου κινήματος των βιοπαλαιστών αγροτών στις οποίες είχε ενεργή συμβολή, όπως:

-- Τον Νοέμβρη του 1996 - Φλεβάρη του 1997, που τα τρακτέρ έφτασαν στις Εθνικές οδούς σπάζοντας την κατάσταση πολιορκίας που επέβαλε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Σημίτη.

Τότε που ο λαός με ενθουσιασμό έβλεπε τα τρακτέρ σε παράταξη να μπαίνουν στα χωράφια και τα ΜΑΤ να μην μπορούν να αντιδράσουν.

Τότε που, όταν τα 3.500 τρακτέρ της Καρδίτσας έφτασαν στο Δρούγο, φώναξε με την ντουντούκα: «Συνάδελφοι, πετύχαμε τον στόχο μας. Εφαρμόσαμε τις αποφάσεις της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής. Καταγγέλλουμε την αστυνομοκρατία από μεριάς της κυβέρνησης. Η τρομοκρατία που ήθελε να περάσει η κυβέρνηση, για να γονατίσει το αγροτικό κίνημα και να γονατίσει όλο το μαζικό κίνημα με τον φόβο και τους εκβιασμούς, δεν πέρασε». Τότε ήταν που πήρε το λαϊκό «παράσημο» «Στρατηγός του κάμπου».

-- Τον Φλεβάρη του 2016, που τα τρακτέρ έφτασαν στην πλατεία Συντάγματος μέσα σε ένα εργατικό - λαϊκό ποτάμι αλληλεγγύης που τα υποδεχόταν, και τότε κερδήθηκε το αφορολόγητο για το αγροτικό εισόδημα.

Μόνιμο μέλημά του, να γίνει κατανοητή από τους βιοπαλαιστές αγρότες η ανάγκη να υπάρχει Αγροτικός Σύλλογος, Ομοσπονδία, κοινός αγώνας με τους εργατοϋπαλλήλους και τους μικροεπαγγελματίες.

Ελεγε χαρακτηριστικά σε συνέντευξή του στον «Ριζοσπάστη» το 2017: «Οχι μόνο γιατί, όπως λέμε, έχουμε κοινά προβλήματα, συμφέροντα και αιτήματα, άρα κοινός πρέπει να είναι και ο αγώνας, αλλά προπάντων διότι μόνο μια κοινωνική συμμαχία προς αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για μια διαφορετική πορεία στη χώρα μας, κόντρα στα συμφέροντα των μονοπωλίων και προς όφελος του λαού μας».

Ενα από τα χαρακτηριστικά του Βαγγέλη Μπούτα ήταν το ταλέντο του να επικοινωνεί πολύ εύκολα και με μεγάλη επιτυχία με τον απλό κόσμο. Κι αυτό το κατάφερνε όχι μόνο γιατί ο ίδιος ήταν «σάρκα από τη σάρκα» του λαού, είχε τα λαϊκά βιώματα και ήξερε πολύ καλά να μιλάει στη λαϊκή γλώσσα. Αλλά και γιατί σαν χαρακτήρας ήταν ένας απλός, λαϊκός άνθρωπος. Κι αυτό το ατομικό του χάρισμα το αξιοποίησε τα μέγιστα στη συλλογική δράση υπέρ των συμφερόντων του λαού.

Την απλότητα και λαϊκότητά του ο Μπούτας δεν την έχασε ποτέ και πουθενά. Την είχε και την αναδείκνυε παντού:

Και όταν συζητούσε, πίνοντας τσίπουρο, με αγρότες και άλλους χωρικούς στα καφενεία των χωριών για τα προβλήματα, τις διεκδικήσεις, τα όνειρα και τις ελπίδες των φτωχών ανθρώπων της υπαίθρου.

Και όταν αντάλλαζε απόψεις για την οργάνωση του αγώνα με τους συναγωνιστές του στις συνεδριάσεις των Αγροτικών Συλλόγων, των Ομοσπονδιών, της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα, της Πανελλαδικής Επιτροπής των Μπλόκων, στις μαζικές συνελεύσεις στα μπλόκα της «Βιοκαρπέτ», των Τεμπών, των Μικροθηβών, του κόμβου της Νίκαιας, και σε άλλα που στήνονταν απ' άκρη σ' άκρη της Ελλάδας.

Και όταν επισκεπτόταν εργοστάσια και άλλους χώρους δουλειάς, όπου ενημέρωνε τους εργάτες για τους αγροτικούς αγώνες, τονίζοντας την ανάγκη της συμμαχίας εργατικής τάξης και αγροτιάς.

Και όταν ως επικεφαλής αντιπροσωπειών του αγροτικού κινήματος είχε συναντήσεις με τους εκάστοτε κυβερνητικούς εκπροσώπους, προκειμένου να θέσει τις αγωνιστικές αγροτικές διεκδικήσεις.

Και όταν έβγαινε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να προβάλλει τα προβλήματα, το δίκιο και τον αγώνα της αγροτιάς.

Και όταν μιλούσε ως εκλεγμένος σύμβουλος στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια, ως βουλευτής του ΚΚΕ στη Βουλή.

Αυτό το χάρισμα ο Β. Μπούτας το αξιοποίησε στο έπακρο και για την προβολή και προπαγάνδιση της πολιτικής του ΚΚΕ. Με απλά και κατανοητά λόγια, χωρίς φιοριτούρες και περικοκλάδες, δίχως προκλητικές ισχυρογνωμοσύνες και αχρείαστους εγωισμούς, με πειστικά παραδείγματα και αφοπλιστικά επιχειρήματα, ανέλυε τις θέσεις και παρουσίαζε τις προτάσεις του Κόμματος. Μ' αυτόν τον τρόπο κατάφερνε να πείσει πολλούς ανθρώπους του λαού, ακόμα κι από εκείνους που βρίσκονταν μακριά ή και αντίθετα από την πολιτική του ΚΚΕ.

Ο σύντροφος Βαγγέλης Μπούτας θα είναι πάντα παρών στους καημούς, στις ελπίδες, στους αγώνες των βιοπαλαιστών αγροτών.

Θα τον θυμόμαστε πάντα στους καθημερινούς αγώνες μας μέχρι την τελική νίκη της εργατικής τάξης και της φτωχής αγροτιάς, του λαού μας για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οπως λέει και το ποίημα που έγραψε πριν από έναν χρόνο ένας σύντροφος από το Τμήμα Αγροτικής Πολιτικής της ΚΕ για την απώλειά του: «Βαγγέλη, σύντροφε, που 'κανες κι εσύ την πάλη ελπίδας πανηγύρι, κοιμήσου ήσυχα... Πολλά είναι τα τρακτέρ, αντέχουν οι οδηγοί και βρήκανε ήδη το δρόμο για την καινούργια πολιτεία, τη Σοσιαλιστική, που όλοι ονειρευόμαστε».