Εως και 4,5 χρόνια μειώθηκε το προσδόκιμο ζωής στις επαρχίες της Ιταλίας, όπως το Μπέργκαμο, που επλήγησαν περισσότερο από την πανδημία, ιδιαίτερα κατά το πρώτο κύμα, τον Φλεβάρη και τον Μάρτη του 2020. Οι ευθύνες γι' αυτό το μακελειό σε βάρος της υγείας και της ζωής του λαού είναι εγκληματικές και δεν παραγράφονται. Κανείς δεν πρόκειται να ξεχάσει τις εικόνες με τα στρατιωτικά οχήματα να μεταφέρουν φέρετρα σε άλλες πόλεις, επειδή στο Μπέργκαμο δεν χωρούσαν άλλοι νεκροί. `Η τις καταγγελίες των εξουθενωμένων νοσηλευτών, με τα σημάδια της εξάντλησης στο πρόσωπο, ότι οι ελλείψεις σε υποδομές και ΜΕΘ στοίχισαν τη ζωή σε πολύ περισσότερους. Είναι λοιπόν πρόκληση και υποκρισία να βγαίνει σήμερα ο Ιταλός υπουργός Υγείας, στη Σύνοδο που φιλοξενεί η χώρα του, με τους ομολόγους του του G20 και να υπερασπίζεται τη ...χρησιμότητα του δημόσιου συστήματος Υγείας, ενώ κανένα μέτρο ουσιαστικής ενίσχυσης δεν πάρθηκε όλους αυτούς τους μήνες, όπως συμβαίνει άλλωστε και στην Ελλάδα. Ο λαός στο Μπέργκαμο πλήρωσε τη δίψα για κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων στον ιταλικό βιομηχανικό βορρά, που δεν λογαριάζει ούτε τη ζωή των εργαζομένων. Γι' αυτό με την ανοχή του κράτους δεν πάρθηκαν μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και σε συνδυασμό με την άθλια κατάσταση στο δημόσιο σύστημα Υγείας, η κατάσταση με την πανδημία έγινε εφιαλτική. Αυτό προκάλεσε και τη μείωση του προσδόκιμου ζωής, ως «παράπλευρη απώλεια» των ανθρωποθυσιών στο βωμό του καπιταλιστικού κέρδους.