Πανηγυρικό είναι το κλίμα στην εγχώρια σοσιαλδημοκρατία για τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν άνοδο του SPD στη Γερμανία και την πιθανότητα να σχηματίσει κυβέρνηση με τους Πράσινους, το Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα FDP, ή και το «Die Linke», «αδελφό» κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μιλάνε ξανά για «άνεμο αλλαγής» από την άνοδο της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας, προβλέποντας «τεκτονικές αλλαγές» στην πολιτική της ΕΕ, από τις οποίες έχουν τάχα κάτι να περιμένουν οι λαοί, ειδικά σε ό,τι αφορά την παράταση της δημοσιονομικής χαλάρωσης και των επεκτατικών στοιχείων στην οικονομική πολιτική. Οι λαοί όμως έχουν ...«πουντιάσει» από τους «προοδευτικούς αέρηδες» και τις κάλπικες προσδοκίες που καλλιεργούν άλλοτε η ενίσχυση της σοσιαλδημοκρατίας σε χώρες της ΕΕ, άλλοτε οι προσαρμογές με περισσότερα μέτρα επεκτατικής πολιτικής στο μείγμα της διαχείρισης και άλλοτε οι «συμμαχίες» του «ευρωπαϊκού Νότου» απέναντι στον «αδηφάγο» Βορρά. Μήπως τα ίδια δεν ακούγονταν όταν στη Γαλλία κυβερνούσε ο Ολάντ, ή στην Ιταλία ο Ρέντσι; Μήπως τα ίδια δεν λέγονταν και όταν στις ΗΠΑ ο Μπάιντεν διαδεχόταν τον Τραμπ; Ακόμα και η συμμετοχή του SPD στους «μεγάλους - κυβερνητικούς - συνασπισμούς» της Γερμανίας παρουσιαζόταν στη χώρα μας σαν «χαλινάρι» στη «νεοφιλελεύθερη» πολιτική των χριστιανοδημοκρατών! Το τι «κέρδισαν» ο γερμανικός και οι άλλοι λαοί απ' όλα αυτά, φαίνεται με γυμνό μάτι. Πολύ περισσότερο που σήμερα, η «πράσινη ανάπτυξη» για τα κέρδη των ομίλων και το Ταμείο Ανάκαμψης για τη στήριξη των επενδύσεων είναι το κοινό κυβερνητικό πρόγραμμα όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων, στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη ΕΕ.