Πέμπτη 26 Αυγούστου 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 19
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Νέες ταινίες και επανεκδόσεις και γι' αυτήν τη βδομάδα

Η τελευταία ημερολογιακά βδομάδα του καλοκαιριού - αλλά ευτυχώς όχι τελευταία για τις προβολές στα θερινά σινεμά - έρχεται με 5 νέες ταινίες και 3 επανεκδόσεις και τα νέα μέτρα της κυβέρνησης για τους κλειστούς κινηματογράφους 12μηνης διάρκειας. Από τις 13 Σεπτέμβρη μέχρι και τον Μάρτη του 2022 η είσοδος θα γίνεται με πιστοποιητικό εμβολιασμού ή νόσησης και rapid τεστ 48 ωρών για τους μη εμβολιασμένους. Θυμίζουμε, ακόμα, ότι οι αιθουσάρχες μπορούν να επιλέγουν να λειτουργήσουν τους κινηματογράφους μόνο ως αμιγείς χώρους με εμβολιασμένους και νοσήσαντες, με πληρότητα 100%, διαφορετικά μεικτά με μειωμένη χωρητικότητα. Σε κάθε περίπτωση η μάσκα θα είναι υποχρεωτική.

Το κινούμενο σχέδιο «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες», που απευθύνεται σε πολύ μικρές ηλικίες θεατών, δεν έχει να προσθέσει τίποτα το σπουδαίο στις διασκευές του μυθιστορήματος του Ιουλίου Βερν, ενώ το «Candyman» δεν χρήζει ανάλυσης... Στους κινηματογράφους ακόμα προβάλλονται η «Λευκή Ταινία», το δεύτερο μέρος της τριλογίας «Τρία Χρώματα» του Κριστόφ Κισλόφσκι, με αφορμή τη συμπλήρωση 80 ετών από τη γέννησή του, η αντιπολεμική κλασική σάτιρα «M.A.S.H.» του Ρόμπερτ Αλτμαν για τον πόλεμο της Κορέας και ο αριστουργηματικά σκληρός «Ο Ανθρωπος Ελέφαντας» του Ντέιβιντ Λιντς να φωνάζει: Δεν είμαι ζώο... Είμαι ανθρώπινο πλάσμα...

Bacurau / Κλέμπερ Μεντόνσα Φίλιου / Ζουλιάνο Ντορνέλες / 2019

Bacurau
Bacurau
Στο ακαθόριστο μέλλον, το Μπακουράου, ένα μικρό «γαλατικό» χωριό στη φτωχή επαρχία της Βραζιλίας, θρηνεί τον χαμό της «αρχηγού» του, Καρμελίτα. Λίγες μέρες μετά, οι κάτοικοι συνειδητοποιούν ότι η κοινότητά τους έχει εξαφανιστεί από τους χάρτες, το σήμα χάνεται από τα κινητά τηλέφωνα, παράξενοι επισκέπτες κάνουν την εμφάνισή τους και ξεκινούν δολοφονίες με καταιγιστικό ρυθμό. Ομως, η κοινότητα δεν χάνει ούτε το χιούμορ, ούτε την ενότητά της. Δεν παραδίνεται μέχρι τέλους...

Ακροβατώντας ανάμεσα στο σήμερα και το χτες, η ταινία περιλαμβάνει πολλά και χαοτικά μπλεγμένα διαφορετικά είδη κινηματογράφου, τόσα πολλά που δεν της επιτρέπουν να έχει μια σαφή ταυτότητα κατάταξης. Παρ' όλα αυτά, διατηρεί μια αξιοζήλευτη εθνική πολιτισμική ταυτότητα όπως λίγες στον παγκόσμιο κινηματογράφο πλέον. Βραζιλιάνικο σουρεαλιστικό θρίλερ με κοινωνικό περιεχόμενο ίσως θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Πατώντας στα βήματα σημαντικών Βραζιλιάνων δημιουργών του παρελθόντος (σινεμά νόβο) και «ανοίγοντας συζήτηση» με τη βραζιλιάνικη κουλτούρα και «μυθολογία», οι σκηνοθέτες μιλούν για τη σημερινή ζοφερή κοινωνική κατάσταση, τους δεσμούς που διατηρεί η χώρα με τις ΗΠΑ, τη βία και τη φτώχεια στα φτωχά κοινωνικά στρώματα, χωρίς όμως να γίνεται εμφανώς αντιληπτό παρά προς το τέλος της ταινίας, μιας και το θρίλερ υπερτερεί του κοινωνικού κινηματογράφου σε πρώτο επίπεδο και το σασπένς παραμένει αμείωτο έως το τέλος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν είναι κανείς προετοιμασμένος να αφεθεί στην ιδιόρρυθμη «παράνοιά» του, θα χάσει την ελπιδοφόρα αλληγορία της. Η ταινία βραβεύτηκε με το Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ των Καννών το 2019.

Ο Ανθρωπος του Θεού / Man of God / Γελένα Πόποβιτς / 2021

«Ο άνθρωπος του Θεού»
«Ο άνθρωπος του Θεού»
Η ζωή του Αγίου Νεκταρίου στην κινηματογραφική μεταφορά της στη μεγάλη οθόνη πήρε μεγάλη δημοσιότητα κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της, λόγω της πραγματοποίησής τους στην Ελλάδα αλλά και λόγω της «δημοφιλούς» θεματολογίας της.

Η Γελένα Πόποβιτς προσεγγίζει σχετικά επιφανειακά τη ζωή του κατά κόσμον Αναστάσιου Κεφαλά, αφού εστιάζει κυρίως στην περίοδο μετά την αποπομπή του από την Αλεξάνδρεια, γεγονότα από την παραμονή του στη Ριζάρειο Σχολή και τη δημιουργία της Μονής στην Αίγινα, χωρίς όμως να εντρυφεί στο πλούσιο συγγραφικό του έργο, στην πρότερη ζωή του αλλά και τις ιστορικές συνθήκες όπου έδρασε. Με αυτόν τον τρόπο δεν φαίνεται ολοκληρωμένα η βιογραφία του, παρά μόνο στιγμές που δείχνουν την ασκητική διάστασή του αφήνοντας ένα μετέωρο και απότομο τέλος. Το πλούσιο καστ που πλαισιώνει την ταινία θα μπορούσε να εκτιμηθεί, αλλά αυτό δεν καθίσταται δυνατό, καθώς η χρησιμοποίηση της αγγλικής γλώσσας σε όλη τη διάρκεια της ταινίας όχι μόνο σε «πετάει έξω» από κάθε ατμόσφαιρα, αλλά μοιάζει και τελείως παράταιρη σε σχέση με το πρόσωπο που επιχειρεί να περιγράψει. Στην ταινία ξεχωρίζουν η φωτογραφία και η σκηνογραφία.

Ταξίδι Μέσα από τη Μνήμη / Reminiscence / Λίζα Τζόι / 2021

Η ταινία τοποθετείται σε ένα δυστοπικό μέλλον, σε ένα πλημμυρισμένο Μαϊάμι από την κλιματική αλλαγή, όπου η ανισότητα μεταξύ των φτωχών και των πλουσίων βρίσκεται στο ζενίθ, αφού πλέον τίθεται το ζήτημα της επιβίωσης. Η νοσταλγία γίνεται τρόπος διαφυγής από την πραγματικότητα και ο κεντρικός ήρωας μέσω μιας κατασκευής, που παρόμοιά της έχουμε συναντήσει σε πολλές φουτουριστικές ταινίες, βοηθάει τους πελάτες του να επιστρέψουν σε όποια στιγμή της μνήμης τους έχουν ανάγκη. Η ξαφνική εμφάνιση αλλά και εξαφάνιση μιας πελάτισσας αλλάζει και σημαδεύει για πάντα τη ζωή του, καθώς προσπαθώντας να λύσει το μυστήριο της εξαφάνισής της βρίσκεται αντιμέτωπος με μία βίαιη συνωμοσία. Η ταινία, κινούμενη μεταξύ της επιστημονικής φαντασίας και του νουάρ, αναδεικνύει μια κοινωνική διάσταση, που της προσδίδει μεν ενδιαφέρον, αλλά δεν είναι ικανή να την κατατάξει στις δυνατότερες ταινίες του είδους, παρά την πολύ προσεγμένη ατμόσφαιρά της.


«Ταξίδι μέσα από τη μνήμη»
«Ταξίδι μέσα από τη μνήμη»

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ