Οι εξελίξεις και της τελευταίας βδομάδας σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό και τις διευθετήσεις που μεθοδεύονται στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου επιβεβαιώνουν ότι ο λαός μας και οι υπόλοιποι λαοί πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση, να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στην εμπλοκή των χωρών τους σε επικίνδυνους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Τα σχέδια αυτά καταγράφουν την ένταση των ανταγωνισμών για σφαίρες επιρροής, ενεργειακούς πόρους και δρόμους μεταφοράς τους, τη σύγκρουση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ κυρίως με την Κίνα και τη Ρωσία.

Με αφορμή τη νέα πρόκληση της τουρκικής κυβέρνησης προς όφελος της αστικής τάξης με την παρέμβαση στην κατεχόμενη Κύπρο και το άνοιγμα των Βαρωσίων, η ελληνική κυβέρνηση αλλά και άλλες αστικές πολιτικές δυνάμεις «ξαναζεσταίνουν» το παραμύθι των ισχυρών Ευρωατλαντικών συμμάχων που δήθεν θα βάλουν φρένο στην τουρκική επιθετικότητα. Αφορμή η δήθεν καταδίκη της από την ΕΕ με τη δήλωση του εκπροσώπου για τις Εξωτερικές Υποθέσεις Ζ. Μπορέλ. Στην πραγματικότητα, όλοι αυτοί ξεκάθαρα δηλώνουν ότι θεωρούν την Τουρκία σημαντικό σύμμαχο και βασικό παράγοντα για τη σταθερότητα και συνοχή της νοτιοανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι γεωπολιτικοί του αντίπαλοι, κυρίως η Κίνα και η Ρωσία, αλλά και περιφερειακοί, όπως το Ιράν.

Σε αυτήν την κατεύθυνση πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη στην Αθήνα η Σύνοδος Κορυφής Ελλάδας - Κύπρου - Ιορδανίας, με τη συμμετοχή του Ελληνα πρωθυπουργού, του Κύπριου Προέδρου και του Ιορδανού βασιλιά, και ατζέντα τις εξελίξεις στο Κυπριακό, στη Λιβύη και στη Μέση Ανατολή, και φυσικά τις μπίζνες με την Ενέργεια. Χαρακτηριστική και η Κοινή Δήλωση της Συνόδου, που γενικόλογα διακηρύσσει τη «στήριξη σε μια δίκαιη, συνολική και βιώσιμη επίλυση του Κυπριακού, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και το Διεθνές Δίκαιο», κάνοντας ότι δεν βλέπουν πως το Κυπριακό, που είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής, βρίσκεται στο τραπέζι του ευρύτερου ιμπεριαλιστικού παζαριού, όπου κυρίαρχα είναι τα συμφέροντα των αστικών τάξεων και των μονοπωλιακών ομίλων, με προώθηση ντε φάκτο διχοτόμησης για να επιταχυνθεί η μοιρασιά.

Από τη συνάντηση Μητσοτάκη, Αναστασιάδη και Αμπντάλα δεν έλειψαν και οι διακηρύξεις περί ειρήνης και σταθερότητας, επίλυσης του Παλαιστινιακού και τερματισμού των συγκρούσεων σε Λιβύη, Συρία και Ιράκ.

Βέβαια, στη βάση της προώθησης των συμφερόντων των αστικών τάξεων προωθούνται διάφορα σχήματα στα οποία συμμετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, με πιο χαρακτηριστικό το σχήμα Ελλάδα - Κύπρος - Ισραήλ, δηλαδή με το κράτος - δολοφόνο του Παλαιστινιακού λαού. Σε αυτό το σχήμα συμμετέχουν και οι ΗΠΑ - στο λεγόμενο 3+1 - και όπως επιβεβαίωσε την Πέμπτη ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, μιλώντας σε εκδήλωση της ελληνοαμερικανικής οργάνωσης AHEPA με θέμα τις «τριμερείς σχέσεις στην περιοχή», «αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο για την προώθηση των κοινών μας συμφερόντων στην ευρύτερη περιοχή μας». Επίσης μίλησε για «δημιουργία μιας περιφερειακής αρχιτεκτονικής ασφάλειας, μέσω πάντα διαλόγου και συνεργασίας», δηλαδή των συμβιβασμών για τα ευρωατλαντικά συμφέροντα.

Τη στοίχιση των συμφερόντων της ελληνικής αστικής τάξης με τους Ευρωατλαντικούς ιμπεριαλιστές υπερασπίστηκε ο Ν. Δένδιας και στις συναντήσεις ενημέρωσης που είχε με εκπροσώπους των υπόλοιπων κομμάτων την Πέμπτη (πλην του ΚΙΝΑΛ, που θα ενημερωθεί άλλη μέρα). Στο πλαίσιό τους επιβεβαίωσε ότι η ελληνική κυβέρνηση ψάχνει «λύσεις» εντός του επικίνδυνου ευρωατλαντικού πλαισίου, που συντείνουν προς την οριστική διχοτόμηση του νησιού, είτε ανοιχτή είτε συγκαλυμμένη, και πάντα με τις ευλογίες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που «σπρώχνουν» άλλη μια ιμπεριαλιστική διευθέτηση.

Ο ΥΠΕΞ υποστήριξε ότι «επιτεύχθηκε» ο στόχος της ελληνικής κυβέρνησης για «καταδίκη των τουρκικών ενεργειών, τόσο στο πλαίσιο του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας όσο και σε επίπεδο ΕΕ, παρά τους ενδοιασμούς που εκφράστηκαν από ορισμένα κράτη».

Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ, μέσω του τομεάρχη Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλου, εμφανίστηκε ως αυτός που μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα και πιο αυστηρά τα συμφέροντα της Ελλάδας (βλ. της αστικής τάξης) στην περιοχή. Με τη γνωστή δε υποκρισία της νέας σοσιαλδημοκρατίας, εμφανίστηκε να ασκεί κριτική στη «συνυπογραφή δήλωσης κατά της Κούβας με ορισμένες χώρες του Visegrad και άλλα κράτη», δήθεν κατ' απόκλιση από την κοινή και ομόφωνη θέση της ΕΕ κατά του εμπάργκο, κάνοντας όμως ...γαργάρα ότι η δήλωση αυτή προωθήθηκε από την κυβέρνηση Μπάιντεν, την εκλογή του οποίου εμφάνιζε ως «προοδευτική αλλαγή». Ακόμα, καλλιεργώντας νέες ψευδαισθήσεις στον λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει «η κυβέρνηση ενεργητικά να ζητήσει από την ΕΕ, από το Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών Υποθέσεων, το πάγωμα της Τελωνειακής Ενωσης ΕΕ - Τουρκίας», όταν το ζήτημα αυτό είναι φανερό ότι γίνεται διαχρονικά αντικείμενο παζαριού, καθώς διακυβεύονται ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα κεφαλαιοκρατών από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας.

Στον αντίποδα αυτών των αυταπατών και αναδεικνύοντας τον επικίνδυνο χαρακτήρα των εξελίξεων ήταν το ΚΚΕ, που εκπροσωπήθηκε από τον Γιώργο Μαρίνο, μέλος του ΠΓ της ΚΕ, ο οποίος μετά τη συνάντησή του με τον ΥΠΕΞ έκανε την εξής δήλωση στα ΜΜΕ:

«Οι εξελίξεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και στο Κυπριακό είναι πολύ επικίνδυνες, και αυτό επιβεβαιώθηκε και από τη συζήτηση που είχαμε με τον κ. υπουργό. Οι μύθοι που καλλιεργήθηκαν την προηγούμενη περίοδο από την ΕΕ, την ελληνική κυβέρνηση αλλά και τα άλλα κόμματα έχουν καταρριφθεί. Και εννοούμε τους μύθους περί αποκλιμάκωσης της έντασης. Σήμερα βρισκόμαστε σε ένα σκηνικό που εμπνέει μεγάλη ανησυχία. Η πολιτική της εμπλοκής που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση, η πολιτική της εμπλοκής στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που ακολουθούν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, οδηγεί τον λαό μας σε μεγάλες περιπέτειες, διά μέσου των εντάσεων αλλά και των παζαριών για την αναζήτηση μιας επικίνδυνης λύσης: Της λύσης της συνεκμετάλλευσης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πολιτική της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς υπηρετεί τα συμφέροντα και την επιθετική στάση της ελληνικής αστικής τάξης και ταυτόχρονα τροφοδοτεί την ένταση με την Τουρκία, και η ένταση αυτή εκφράζεται σε πολλά πεδία. Πρώτα απ' όλα εκφράζεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, με ένα πακέτο απαράδεκτων διεκδικήσεων που αφορούν κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα. Εκφράζεται στο Κυπριακό, με τη διαιώνιση της πολύχρονης κατοχής και τελευταία με το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου.

Σε αυτές τις συνθήκες, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας καλεί τον λαό μας να καταδικάσει μαζικά την πολιτική της εμπλοκής και να διεκδικήσει το ξήλωμα των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων από την Ελλάδα, την επιστροφή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.

Εκφράζουμε την αντίθεσή μας σε κάθε διχοτομική λύση στο Κυπριακό. Το ΚΚΕ παλεύει για Κύπρο ανεξάρτητη, ενιαία, δηλαδή ένα και όχι δύο κράτη, με μία και μόνη κυριαρχία, μία ιθαγένεια και μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς στρατιωτικές κατοχικές δυνάμεις, ξένα στρατεύματα και βάσεις, κοινή πατρίδα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με τον λαό νοικοκύρη στον τόπο του.

Τέλος, θέλουμε να καταγγείλουμε τη συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης στην επικίνδυνη, απαράδεκτη κοινή ανακοίνωση μαζί με την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών, του Ισραήλ και άλλες αντιδραστικές κυβερνήσεις κατά της Κούβας. Πρόκειται για ένα μνημείο συκοφάντησης της Κούβας και του κουβανικού λαού, για ωμή παρέμβαση στις εσωτερικές υποθέσεις της Κούβας. Και από αυτήν τη σκοπιά θέλουμε να σημειώσουμε ότι η συμμετοχή της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτήν την κοινή ανακοίνωση είναι σε αντίθεση με τη θέληση του λαού μας, ο οποίος διαχρονικά και σήμερα εκφράζει την αλληλεγγύη του στην Κούβα και στον κουβανικό λαό και απαιτεί την ακύρωση, την άρση του πολύχρονου αμερικανικού επικίνδυνου αποκλεισμού».