RIZOSPASTIS

Οργανώθηκαν δεκάδες νέοι εργαζόμενοι στο Συνδικάτο, κινητοποιήθηκαν νέες δυνάμεις μέσα σε μεγάλα εργοστάσια του φαρμάκου και σε φαρμακαποθήκες κόντρα τόσο στην επίθεση της εργοδοσίας που κλιμακώθηκε μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, όσο και ενάντια στο νομοσχέδιο Χατζηδάκη, που επιδιώκει να καταργήσει εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αγώνες που οργανώθηκαν με πρωτοβουλία του κλαδικού Συνδικάτου της Αττικής και αγκάλιασαν πολλά από τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου.

Ο κλάδος του Φαρμάκου παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη, που αποτυπώνεται με αύξηση παραγωγής, των εξαγωγών και επενδύσεων. Αυτή η εξέλιξη είχε ως αποτέλεσμα οι επιχειρηματικοί όμιλοι του κλάδου να μη γνωρίσουν τις αρνητικές συνέπειες από την καπιταλιστική κρίση, όπως συμβαίνει σε άλλους κλάδους της οικονομίας. Βοήθησε σε αυτή την εξέλιξη τόσο η αυξημένη παραγωγή και διακίνηση φαρμάκων και άλλου ιατρικού υλικού στο εσωτερικό λόγω της πανδημίας όσο και ο εξαγωγικός προσανατολισμός που είχαν οι φαρμακοβιομηχανίες, που με βάση τα τελευταία στοιχεία περίπου το 80% της παραγωγής προοριζόταν για εξαγωγή.

Αυτή η ανάπτυξη των καπιταλιστικών κερδών μεταφράστηκε σε ένταση της εκμετάλλευσης για τους εργαζόμενους, εντατικοποίηση, ελαστικοποίηση, αμφισβήτηση του 8ωρου. Οι νέοι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται με χειρότερους όρους, πλέον έχουμε το καθεστώς της εργολαβικής εργασίας και την αξιοποίηση και των άλλων ευέλικτων μορφών εργασίας. Για αυτό, δεν είναι τυχαία η στάση της εργοδοσίας όλα αυτά τα χρόνια, που δεν υπέγραφε την κλαδική σύμβαση. Ηθελε να έχει ελεύθερα τα χέρια της να αξιοποιήσει τα αντεργατικά μέτρα στην κατεύθυνση να γίνουν πιο ανταγωνιστικοί, να αποσπάσει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη από τη δουλειά και τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Στις συνθήκες της πανδημίας καταπατήθηκαν συλλογικά δικαιώματα ακόμα και σε εργαζόμενους με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας. Επέβαλαν καθεστώς τηλεργασίας με αρνητικές συνέπειες ιδιαίτερα στην ιατρική ενημέρωση. Επιδίωξαν να χρεώσουν με κανονικές άδειες εργαζόμενους που είχαν μπει σε καθεστώς βαρδιών, σε αρκετούς εργαζόμενους αρνήθηκαν την άδεια ειδικού σκοπού, ενώ σε άλλους εργαζόμενους αξιοποίησαν τη χρήση αναστολής της εργασίας.

Εγινε προσπάθεια να καταστρατηγηθεί το πενθήμερο και 8ωρο στις φαρμακαποθήκες, έχοντας οι εργοδότες στο πλευρό τους τη στήριξη της κυβέρνησης, των δημοτικών αρχών, ιδιαίτερα αυτή της Αθήνας, τα δικαστήρια, την αστυνομία, τα ΜΑΤ. Αλλοι εργοδότες έκαναν προσπάθεια να εμποδίσουν την παρουσία του Συνδικάτου στους χώρους δουλειάς, να εμποδίσουν την επαφή με τους εργαζόμενους, έφτασαν στο σημείο να γίνονται συλλήψεις συνδικαλιστών, να μοιράζουν εξώδικα στο Συνδικάτο.

Οξύνθηκε η αντιπαράθεση, η συζήτηση και μέσα στους ίδιους τους εργαζόμενους, αναδείχθηκαν ορισμένες αγωνιστικές διαθέσεις, που οι κομμουνιστές αξιοποίησαν με σχέδιο ώστε να εκφραστούν σε κινητοποιήσεις απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Αξιοποιώντας και την πείρα των προηγούμενων ετών, το κλαδικό Συνδικάτο οργάνωσε και πραγματοποίησε αγώνες για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και τη διεκδίκηση υπογραφής κλαδικής σύμβασης με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Οργάνωσε κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, κινητοποίησε εκατοντάδες εργαζομένους, ήρθε σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς για την υπεράσπιση του πενθήμερου και 8ωρου στις φαρμακαποθήκες.

Σημαντική ήταν η προσπάθεια με τα επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου. Απαιτήθηκε συστηματική δουλειά, διεξοδική συζήτηση με συνδικαλιστές, γιατί η κυβέρνηση και η εργοδοσία του κλάδου παίρνουν τέτοια μέτρα, πώς μπορεί να ανατραπεί μια τέτοια κατάσταση. Αυτή η συστηματική προσπάθεια, σε συνδυασμό με την κατάσταση που διαμορφωνόταν σε αρκετούς χώρους δουλειάς, έφερε σημαντικούς καρπούς. Οι αγώνες στον κλάδο στηρίχθηκαν από τα σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, ενώ ταυτόχρονα συντονίστηκαν με τα άλλα συνδικάτα της Αττικής στην πάλη ενάντια στις συνέπειες της πανδημίας, των μέτρων προφύλαξης στους χώρους εργασίας και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την ενίσχυση της δημόσιας νοσοκομειακής περίθαλψης και την επίταξη ιδιωτικών κλινικών.

Αυτή η πλούσια συνδικαλιστική δραστηριότητα ήταν αποτέλεσμα μιας σκληρής, βασανιστικής δουλειάς με καθημερινές παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς, συνελεύσεις, περιοδείες, συσκέψεις και εκατοντάδες συζητήσεις με εργαζομένους. Ακόμα πιο σοβαρή παρακαταθήκη για τους εργαζόμενους του κλάδου ήταν οι αγώνες που έδωσαν σε συντονισμό με τις άλλες ταξικές συνδικαλιστικές οργανώσεις ενάντια στο νομοθετικό έκτρωμα του Χατζηδάκη και η συμμετοχή σε όλες τις απεργίες, στις 26 Νοέμβρη, στις 6 Μάη, στις 10 και 16 Ιούνη, κόντρα στην υπονομευτική δουλειά του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού τόσο στη ΓΣΕΕ όσο και στον κλάδο.

Για πρώτη φορά συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις νέοι εργαζόμενοι, εργολαβικοί από διάφορους χώρους, στις απεργιακές κινητοποιήσεις έκλεισαν επιχειρήσεις, ενώ σε άλλες υπήρχε μεγάλη συμμετοχή απεργών. Ελπιδοφόρα ήταν η συμμετοχή εκατοντάδων εργαζομένων στις απεργιακές συγκεντρώσεις, ειδικά στις 10 Ιούνη, η οποία καταγράφηκε ως η μεγαλύτερη συγκέντρωση των εργαζομένων του κλάδου τα τελευταία χρόνια.

Μέσα σε αυτές τις δύσκολες και σύνθετες εξελίξεις δόθηκε και η μάχη των αρχαιρεσιών του κλαδικού Συνδικάτου της Αττικής. Οργανώθηκαν δεκάδες νέοι εργαζόμενοι και διαμορφώθηκαν στηρίγματα του Συνδικάτου σε πολλούς νέους χώρους δουλειάς. Αντιμετωπίζοντας την ίδια την πανδημία παίρνοντας αυξημένα μέτρα προφύλαξης κατά τη διάρκεια των αρχαιρεσιών, τις δυσκολίες και τα εμπόδια που έβαζαν οι εργοδότες, το Συνδικάτο κατάφερε να αυξήσει τις δυνάμεις του, ψήφισαν φέτος 1.868 (από 1.542 το 2018).

Σημαντική ήταν και η συμμετοχή νέων εργαζομένων, εργολαβικών, που έβλεπαν το Συνδικάτο σαν αποκούμπι τους μπροστά στην επίθεση που δέχονται σήμερα από εργοδοσία και κυβέρνηση. Οι εργαζόμενοι του κλάδου έδειξαν με τη συμμετοχή τους στις αρχαιρεσίες εμπιστοσύνη στις δικές τους δυνάμεις ότι μαζί με το Συνδικάτο τους μπορούν να επιδράσουν στις εξελίξεις, να δρομολογήσουν θετικές διεργασίες προς όφελός τους. Εδειξαν εμπιστοσύνη στους κομμουνιστές που έβαλαν στο επίκεντρο τα συμφέροντα και τις ανάγκες των εργαζομένων απέναντι σε κυβερνήσεις, εργοδότες και ΕΕ.

Οι κομμουνίστριες και οι κομμουνιστές σε αυτές τις μάχες είχαν σημαντική συμβολή, βοήθησαν με τον καλύτερο τρόπο να διαμορφωθούν αυτά τα θετικά βήματα. Μαζί με άλλους πρωτοπόρους εργαζόμενους από κάθε χώρο δουλειάς, τίμιους εργαζόμενους που βλέποντας την επίθεση της κυβέρνησης και των εργοδοτών, μπήκαν μπροστά στην πάλη ενάντια στις συμβιβασμένες δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Είχαν συμβολή στην αποκάλυψη των ιδεολογημάτων και αυταπατών που καλλιεργούσαν οι εργοδότες με τη βοήθεια του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, όπως «εδώ είμαστε καλά, έχουμε δουλειά, δεν βλέπετε τι γίνεται στους άλλους κλάδους;», τη λογική του καλού εργοδότη που δεν εφαρμόζει τα αντεργατικά μέτρα, τη λογική ότι εάν η επιχείρηση έχει δουλειά ο κάθε εργαζόμενος θα έχει όφελος, διαφημίζοντας την αντοχή που επέδειξε ο κλάδος κατά τη διάρκεια των οικονομικών καπιταλιστικών κρίσεων και το κάλεσμα ταυτόχρονα στους εργαζόμενους να «βάλουν πλάτη».

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης με τους εργαζόμενους για το πολυνομοσχέδιο, καταλάβαιναν πολύ καλά τι σημαίνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας, τι σημαίνει για τη ζωή του εργάτη η κατάργηση του 8ωρου, καταλάβαιναν την προσπάθεια της κυβέρνησης και των άλλων αστικών δυνάμεων να χτυπήσουν το συνεπές ταξικό κίνημα, το ΠΑΜΕ. Με τα μέτρα για τη δραστηριότητα των συνδικάτων, την προσπάθεια να χτυπήσουν το δικαίωμα της απεργίας, να επιβάλουν την ηλεκτρονική ψηφοφορία και συνέλευση. Το είχαν ζήσει έντονα το προηγούμενο διάστημα με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις για την υπεράσπιση του πενθήμερου και 8ωρου στις φαρμακαποθήκες, το είχαν ζήσει με την προσπάθεια να βάλουν εμπόδια στη δράση των ταξικών δυνάμεων αξιοποιώντας τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.

Αποκάλυψαν την υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, που ενώ διατυμπάνιζε ότι θα είναι η μητέρα των μαχών, στην πραγματικότητα έβαλε πλάτη να περάσει το νομοσχέδιο κάτω από τη λογική ότι μπορεί να διορθωθεί, και για αυτό η στάση του στη Βουλή, όπως και του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ ήταν να ψηφίσουν τα περισσότερα άρθρα του νομοσχεδίου. Αποκάλυψαν ότι το πολυνομοσχέδιο της ΝΔ βασίστηκε στους νόμους που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν κυβέρνηση, ότι παρά τις διαφορές τους έναν στρατηγικό στόχο έχουν, την ικανοποίηση των συμφερόντων της αστικής τάξης, και γι' αυτό επιδιώκουν να αξιοποιήσουν το κίνημα ως «σκαλοπάτι» στην κυβερνητική εναλλαγή σκορπίζοντας νέες αυταπάτες.

Σε αντιπαράθεση με την εργοδοσία, προβάλαμε ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων δεν ταυτίζονται με αυτά των εργοδοτών και των αστικών κομμάτων. Οτι σήμερα με την τεράστια εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας θα έπρεπε, και αυτό είναι το ρεαλιστικό, να συζητάμε τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, μισθούς που να ανταποκρίνονται στις δικές μας αυξημένες διευρυμένες ανάγκες.

Σε αυτή την κατεύθυνση συμβάλαμε στη διαμόρφωση του πλαισίου πάλης με συγκεκριμένα αιτήματα, που άγγιζαν την πλειοψηφία του κλάδου, διευκόλυναν την επαφή με νέες δυνάμεις για να μπουν στην πάλη, βοηθούσαν στη συσπείρωση με το Συνδικάτο και στην κινητοποίηση δυνάμεων. Αυτή η δουλειά έδωσε τη δυνατότητα να συμφωνήσουν με αυτό το πλαίσιο πάλης και αρκετά επιχειρησιακά σωματεία.

Σήμερα γίνεται πιο ξεκάθαρο ότι υπάρχει σχέδιο που έρχεται σε σύγκρουση με την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της, την πρόταση του Κόμματος για τη διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση, για την αναγκαιότητα σήμερα να ανατραπεί αυτό το σάπιο σύστημα και να οικοδομήσει η εργατική τάξη το δικό της σύστημα, τη δική της εξουσία, τον σοσιαλισμό.