Την Παρασκευή 23 Ιούλη, τρία χρόνια μετά από τον εφιάλτη του 2018 στο Μάτι, ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης βρήκε να πει ότι «πρέπει να κάνουμε πράγματα». Τι εννοεί; Οπως εξήγησε, πρέπει «το Μάτι να ξαναχτιστεί, να πολεοδομηθεί σωστά και να μετατραπεί από - ουσιαστικά - έναν άναρχο οικισμό σε μία καλά δομημένη και ασφαλή σύγχρονη πολιτεία».

Αυτό που εμφανίζει ο πρωθυπουργός ως «ειδικό σχέδιο για τις πυρόπληκτες περιοχές» δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εκτεταμένο σχέδιο προσέλκυσης επενδύσεων, που οι επιχειρηματίες περιμένουν σαν τα κοράκια ώστε να βρουν έδαφος για την κερδοφορία τους, αξιοποιώντας «φιλέτα» γης μετά την καταστροφή.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που χωροθετούν στην πυρόπληκτη περιοχή με κριτήριο τις επενδύσεις και το κατά πόσο η νέα πόλη θα συνδέεται με τα μεγάλα έργα υποδομής για το λιμάνι της Ραφήνας, αφήνουν ολόκληρους οικισμούς, όπως ο Προβάλινθος, εκτεθειμένους, απροστάτευτους και τους κατοίκους ομήρους, να μην μπορούν να πάρουν ούτε καν αποζημίωση για να φτιάξουν τα κατεστραμμένα σπίτια τους.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό είναι το κριτήριό τους. Και έχουν το θράσος να κάνουν και δηλώσεις συμπόνοιας προς τις οικογένειες των 102 νεκρών, όταν έχουν το κύριο μερίδιο ευθύνης για την καταστροφή.