Κοινή εκδήλωση της ΚΝΕ και της ΚΝ Τουρκίας στον χώρο της κατασκήνωσης
Τα μέλη της ΚΝ Τουρκίας έλαβαν ένα θερμότατο καλωσόρισμα από τους κατασκηνωτές στην αρχή της εκδήλωσης και ανταπέδωσαν ευχαριστώντας για την πρόσκληση, αποδεικνύοντας ότι μπορούμε να απαντήσουμε στις προκλήσεις των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεων φτιάχνοντας «έναν κόσμο όμορφο, γεμάτο ελπίδα», όπως έγραψε ο Ναζίμ Χικμέτ, με την κοινή πάλη ενάντια στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Για την πάλη των μαθητών σε Ελλάδα και Τουρκία μίλησαν η Σιμάλ Ερτεκίν, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της ΚΝ Τουρκίας, και η Κωνσταντίνα Παντελάρου, μαθήτρια και στέλεχος της ΚΝΕ.
Η Σ. Ερτεκίν τόνισε ότι οι μαθητές στην Τουρκία επηρεάζονται από τα προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός, όπως η φτώχεια και η ανασφάλεια, και συμμετέχουν σε πολιτικές κινητοποιήσεις. Αναφέρθηκε στους τεράστιους ταξικούς φραγμούς στην Παιδεία, στην έντονη κυβερνητική παρέμβαση στα σχολεία, στα επαγγελματικά σχολεία που, όπως επεσήμανε, δεν είναι χώροι εκπαίδευσης αλλά τζάμπα εκμετάλλευσης μέσω πρακτικής σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Οι μαθητές δεν δέχονται να μεγαλώσουν ως μια παθητική γενιά, πρόσθεσε, και πολλοί αγωνίζονται μαχητικά ενάντια σε όλα τα προβλήματα του λαού της χώρας.
Μίλησε επίσης για τις κατακτήσεις των μαθητών και επεσήμανε τη σημασία της δράσης της ΚΝΕ στο μαθητικό κίνημα. Οπως τόνισε, η θέση του ΚΚΕ για το σχολείο των σύγχρονων αναγκών ήταν αυτή που ώθησε «να προβάλλουμε τόσο έντονα τα αιτήματα μας, να μπορούμε να κλιμακώσουμε το πλαίσιο πάλης μας και με τα συνθήματά μας να ακουμπήσουμε όλες τις πλευρές της ζωής των μαθητών».
Για τη δράση του φοιτητικού κινήματος στις δύο χώρες μίλησαν ο Μεχμέτ Ερτσετίν, ΓΓ της ΚΝ Τουρκίας, και ο Παντελής Αρζόγλου, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και φοιτητής στο Τμήμα Φυσικής του ΕΚΠΑ.
Συγκεκριμένα, ο Μ. Ερτσετίν τόνισε ότι μέσω της τηλεκπαίδευσης η ανισότητα και η αδικία στην πρόσβαση στην Εκπαίδευση έγιναν ακόμα πιο διακριτές. Ανέφερε ότι χάθηκαν ακόμα και ζωές προσπαθώντας να τοποθετήσουν κεραίες σε σκεπές και βουνά για να πιάσουν σήμα και να μπουν στο μάθημα. Τόνισε πως η πρόσβαση στην Εκπαίδευση δεν ήταν ποτέ ισότιμη και οι φοιτητές πρέπει να εργαστούν για να μπορέσουν να σπουδάσουν, κάτι που τώρα εντάθηκε, ενώ τους φορτώνεται ένα υπέρογκο χρέος χιλιάδων λιρών, τα περίφημα φοιτητικά δάνεια. Σημείωσε ότι ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της πάλης για τον σοσιαλισμό.
Ο Π. Αρζόγλου έκανε λόγο για μια χρονιά που σημαδεύτηκε από μεγάλους φοιτητικούς αγώνες σε Ελλάδα και Τουρκία, οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, τρομοκρατία και προπαγάνδα από τις κυβερνήσεις για τις αντιδραστικές αλλαγές στην Εκπαίδευση.
Αναφέρθηκε στα μεγάλα φοιτητικά συλλαλητήρια για το ασφαλές άνοιγμα σχολών και ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία. Αποτελεί, είπε, σημαντικό βήμα το κοινό κάλεσμα για δυνάμωμα του αγώνα ώστε «να γίνουμε ξανά φοιτητές», που υπέγραφαν δεκάδες συλλογικοί φορείς φοιτητών σε Ελλάδα και Τουρκία, με τίτλο «Δεν παραδινόμαστε - Τώρα είναι δικός μας αυτός ο δρόμος!», δίνοντας το στίγμα για τους αγώνες του επόμενου διαστήματος. Πρόσθεσε ότι για την ανάπτυξη αυτών των αγώνων ήταν καθοριστική η συμβολή των κομμουνιστών και στις δύο χώρες, ανέδειξε την ανάγκη συμπόρευσης με το εργατικό κίνημα και τόνισε ότι η μόνη απάντηση στα προβλήματα των φοιτητών είναι η πρόταση των κομμουνιστών για το πανεπιστήμιο των αναγκών μας.
Στην πάλη των νέων εργαζομένων αναφέρθηκαν στις παρεμβάσεις τους ο Γκιουνές Γιουζάκ, μέλος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της ΚΝ Τουρκίας, και η Τατιάνα Λιβέρη, Γραμματέας της Τομεακής Οργάνωσης Υγείας Αττικής της ΚΝΕ.
Ο Γ. Γιουζάκ τόνισε ότι στην Τουρκία οι χώροι εργασίας είναι χώροι οργάνωσης και για τους φοιτητές, γιατί πλέον αναγκάζονται να δουλεύουν μερική απασχόληση. «Οι νέοι εργαζόμενοι είναι κομμάτι της εργατικής τάξης», υπογράμμισε, προσθέτοντας ότι οι φοιτητές εργάζονται κυρίως στον κλάδο των υπηρεσιών και είναι σχεδόν όλοι ανασφάλιστοι. Αναφέρθηκε ακόμα σε καμπάνιες της ΚΝ Τουρκίας για την οργάνωση των νέων εργαζομένων, την αναζωπύρωση της ταξικής συνείδησής τους, την εξύψωση της αλληλεγγύης.
Από την πλευρά της η Τ. Λιβέρη αναφέρθηκε στη μάχη των υγειονομικών κατά τη διάρκεια της πανδημίας, στο γεγονός ότι ήρθαν αντιμέτωποι με την πολιτική της κυβέρνησης, που άφησε αθωράκιστο το δημόσιο σύστημα Υγείας, δεν επίταξε τον ιδιωτικό τομέα και καλλιεργεί τη λογική της ατομικής ευθύνης. Μίλησε για τις κινητοποιήσεις και τις απεργίες που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα ότι τα καλυμμένα στόματα έχουν φωνή, και τόνισε ότι «στεκόμαστε δίπλα στους εργαζόμενους που αγωνίζονται για ζωή με δικαιώματα στο ύψος των σύγχρονων αναγκών».