Η περίοδος της πανδημίας είναι αναμφίβολα μια πρωτόγνωρη και ιδιάζουσα πολιτική συνθήκη, από την οποία πιστεύω ότι το Κόμμα μπορεί να εξάγει πολύ χρήσιμα συμπεράσματα αναφορικά με την πρωτοπορία στην παρέμβασή του στο κίνημα. Η εξαγωγή των συμπερασμάτων αυτών πρέπει να ξεκινά λαμβάνοντας υπόψη πως η συνολική υποχώρηση του κινήματος δεν πρέπει να επηρεάζει τη ριζοσπαστική σκέψη και ανάλυση του Κόμματος. Αντιθέτως, θα πρέπει τα προηγούμενα αυτά στοιχεία να συνηγορούν διαρκώς και καταλυτικά στην άνοδο της ταξικής πολιτικής συνειδητοποίησης.

Στην πράξη όμως παρατήρησα πως το Κόμμα επηρεάστηκε σε ορισμένες πτυχές από το αστικό αφήγημα ως προς την επιστημονική αντιμετώπιση της πανδημίας και κυρίως κατά τα πρώτα στάδια εξέλιξης αυτής. Οι επιστημονικές επιτροπές που πλαισίωσαν την κυβέρνηση τέθηκαν αρχικά στο απυρόβλητο της Κομματικής προπαγάνδας. Το Κόμμα δεν συνέβαλε έτσι στο να προβληθεί έγκαιρα και ευδιάκριτα η πλήρης εργαλειοποίηση της επιστημονικής γνώσης και τα επιδημιολογικά λάθη που εκπορεύτηκαν από αυτή. Η αστική τάξη απεναντίας πέτυχε αδιάλειπτα μέσω των επιτροπών και των ΜΜΕ να νομιμοποιεί τεχνοκρατικά μια πατερναλιστικού τύπου λήψη και εφαρμογή πολιτικών αποφάσεων, αμφίβολης όμως επιδημιολογικής αξίας όπως αποδείχθηκε.

Αναμφίβολα, το Κόμμα ως πολιτικός φορέας δεν είναι υπεύθυνο για την εκπόνηση εναλλακτικών επιδημιολογικών στρατηγικών. Θα έπρεπε όμως με την παρέμβασή του να είχε συντονίσει σχετικώς τις ταξικές συνδικαλιστικές δυνάμεις στον ευρύτερο χώρο των επιστημόνων, πέραν των νοσοκομειακών ιατρών που βρέθηκαν στο επίκεντρο. Τμήμα των επιστημόνων που αποτελούν αντικειμενικά οργανικό κομμάτι της εργατικής τάξης, μέσω των ταξικών σωματείων και του ΠΑΜΕ ή στα πλαίσια πρωτοβουλιών του Κόμματος, θα έπρεπε με τη σειρά τους να είχαν αποκαλύψει και καλύψει ακολούθως το κενό που φέρνει η εργαλειοποίηση της επιστήμης. Να αμφισβητήσουν έτσι στην πράξη την «αυθεντία» με την οποία επενδύθηκαν οι ταξικές αντιλαϊκές πολιτικές. Κατά την εξέλιξη της πανδημίας εκφράστηκαν επίσης επικριτικές απόψεις από μια μερίδα της ερευνητικής επιστημονικής κοινότητας ως προς την επιδημιολογική στρατηγική της κυβέρνησης με τις οποίες το Κόμμα δεν συνδέθηκε διαλεκτικά καθώς αυτές αντιμετωπίστηκαν με επιφύλαξη ή και αγνοήθηκαν τελείως.

Σε πολλές πτυχές της συνδικαλιστικής παρέμβασής του το Κόμμα πέτυχε στο να βάζει από την αρχή σε σωστή βάση κάποια αιτήματα για τους χώρους εργασίας, όπως για παράδειγμα η αναγκαιότητα πραγματοποίησης δειγματοληπτικών ελέγχων ή η δωρεάν παροχή ειδών προστασίας. Θεωρώ όμως πως τα κύρια αιτήματα πάλης στα επίσημα καλέσματα και τις ανακοινώσεις του Κόμματος διακρίθηκαν από μια επισταμένη εστίαση στο υγειονομικό κομμάτι και στη λήψη επικουρικών μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης. Δεν εστίασαν σε μια πιο στοχευμένη επιστημονική προσέγγιση του επιδημιολογικού προβλήματος, παρόλο που μπορεί κανείς να εντοπίσει αποσπασματικά και περιστασιακά τέτοια καίρια αιτήματα στην Κομματική προπαγάνδα.

Από τις 14 Φεβρουαρίου 2020 και τη δημοσιοποιημένη κοινή μελέτη Κίνας-ΠΟΥ υπήρχαν έγκαιρα και έγκυρα επιστημονικά δεδομένα σχετικά με τη θνητότητα και την επικινδυνότητα του ιού. Πράγματι με βάση και τα στοιχεία του ΕΟΔΥ, εξάγεται ότι επιδημιολογικά, και ανεξαρτήτως των μέτρων ανάσχεσης, το προφίλ της πληθυσμιακής ομάδας υψηλού κινδύνου είναι συγκεκριμένο.

Αυτό υποδεικνύει επακριβώς τον πυρήνα της επιζητούμενης προσέγγισης της πανδημίας και θέτει αναντίρρητα το πλαίσιο των προτεραιοτήτων κατά τη διεξαγωγή της πολιτικής πάλης και της σχετικής συνδικαλιστικής παρέμβασης. Υπήρξε λοιπόν άμεση και ύψιστη ανάγκη η προστασία της ομάδας υψηλού κινδύνου, η οποία όμως δεν αναδείχθηκε πλήρως και καταλλήλως στα πλαίσια της πάλης του Κόμματος. Για παράδειγμα, το αίτημα για ειδική άδεια ασθενείας καραντίνας τέθηκε μεν στην αρχή (ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ τον Μάρτιο του 2020) αλλά δεν εξειδικεύθηκε ως προς την ομάδα υψηλού κινδύνου, ενώ δεν επανήλθε ποτέ ξανά σε κεντρικό πλαίσιο αιτημάτων. Οι οίκοι ευγηρίας έτυχαν επίσης ανάλογης περιορισμένης ή περιστασιακής εστίασης, τη στιγμή που εκεί σημειώνονται ανελλιπώς εκατόμβες νεκρών και είναι το μέρος όπου η πρόληψη είναι πιο σημαντική σε σχέση με μια διαθέσιμη κλίνη ΜΕΘ.

Ατόνησε γενικότερα η προσήλωση στο σχέδιο και στον προσανατολισμό ως προς τη συνολική πολιτική παρέμβαση. Δεν κατάφερε δηλαδή το Κόμμα να μετατρέψει τα αιτήματα σε ευρύτερα πολιτικά. Δεν κλιμακώθηκε η ρητορική του καθώς κορωνίδα παρέμενε η επίταξη υποδομών κυρίως υγειονομικών και δευτερευόντως στις Μεταφορές ή στην Εκπαίδευση. Η επίταξη δεν επεκτάθηκε ποτέ στον τομέα της Μεταποίησης την κρίσιμη πρώτη περίοδο της έλλειψης μέσων προστασίας. Η απεργία προωθήθηκε ως μέσο πάλης σχετικά αργά στις 26 Νοεμβρίου του 2020. Δε ριζοσπαστικοποιήθηκε η ρητορική στα πλαίσια χάραξης μιας επαναστατικής γραμμής για την αναγκαιότητα μεταστροφής της παραγωγής υπό εργατικό έλεγχο, δηλαδή μιας λύσης από το λαό και για το λαό. Δεν εκτιμήθηκαν οι όποιες περιστασιακές και ισχνές διαθέσεις αμφισβήτησης των μαζών που αφέθηκαν βορά στην αστική προπαγάνδα ή παρασύρθηκαν από αυτήν σε αντιεπιστημονικούς και ανορθολογικούς ατραπούς.

Κατά την άποψή μου, παρουσιάστηκε μια αδυναμία στο να προταθεί ένα συνολικό, εναλλακτικό και επιστημονικώς ορθό πλαίσιο διεξόδου. Η υπεροχή των νέων σχέσεων παραγωγής και τα προτερήματα του Κεντρικού Σχεδιασμού έπρεπε να τονίζονται διαρκώς και πιο ευκρινώς, με απτά δηλαδή παραδείγματα όπως συνδεόμενα με την ενδεδειγμένη αναλογία 15 μαθητών ανά σχολική αίθουσα ή τον απαιτούμενο αριθμό 3.500 κλινών ΜΕΘ. Επρεπε να αναδεικνύονται δηλαδή τα αιτήματα πιο συνδυαστικά και συνεκτικά, και ως βάση και μέρος ενός συνολικότερου σχεδίου αλλαγής τάξης στην εξουσία. Αυτή με τη σειρά της να αναδεικνύεται ως η μόνη οδός για να είχαμε για παράδειγμα μια πραγματική επιδημιολογική επιτήρηση με ιχνηλάτηση και απομόνωση επαφών σε ειδικά διαμορφωμένους - πέρα των υγειονομικών - χώρους (ξενοδοχεία, στρατόπεδα κ.τ.λ.). Ο καπιταλισμός και δεν μπορεί και δε θέλει, επιζεί πάνω στους χιλιάδες νεκρούς μας.

Κοιτώντας το αύριο με την εκατόχρονη εμπειρία του χτες, νομίζω ότι το Κόμμα με τις στιβαρές Προγραμματικές επεξεργασίες του μπορεί πιο προωθητικά πλέον να τις μετουσιώσει σε απτή ελπίδα και απελευθερωτικό όραμα στην πορεία για τη νέα κοινωνία, το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς για την επιτυχή ολοκλήρωση των εργασιών του 21ου Συνεδρίου.