Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του Κόμματος. Θα ήθελα να σταθώ σε δύο πλευρές όσον αφορά την καθοδηγητική μας δουλειά. Αναφέρεται χαρακτηριστικά στις Θέσεις «σε συνθήκες μικρής αποτελεσματικότητας της κομματικής δουλειάς, περιορισμένης συμμετοχής λαϊκών δυνάμεων στην οργανωμένη δράση, είναι κρίσιμο να καλλιεργηθεί ένα καθοδηγητικό πνεύμα ασυμβίβαστο με τις δυσκολίες». Χρειάζεται η Τομεακή Επιτροπή και το Γραφείο της να βοηθήσει ώστε να διασφαλίζεται η σωστή λειτουργία των Γραφείων. Δηλαδή να γίνεται στα Γραφεία καλύτερη συζήτηση όσον αφορά το ολοκληρωμένο σχέδιο παρέμβασης. Αυτό έχει πολλές πλευρές, τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις στην περιοχή, την ιεράρχηση των χώρων παρέμβασης και γιατί τους ξεχωρίζεις, τον σταθερό έλεγχο της δουλειάς μας στους χώρους οικοδόμησης. Πώς λοιπόν συνολικά κάνουμε βήματα στην εξειδίκευση της στρατηγικής μας στο χώρο δράσης μας.

Αλλο ζήτημα είναι αυτό της μονομέρειας στη δράση μας, δηλαδή μπορεί ένα Γραφείο ΚΟΒ να επεξεργαστεί σχέδιο παρέμβασης σε ένα χώρο αν δεν ξέρει τη θέση μας και τις επεξεργασίες μας πάνω στο θέμα; Για παράδειγμα, στην περιοχή έχουμε συζητήσει για το παραλιακό μέτωπο αλλά πόσο αυτό έχει φτάσει αναλυτικά σε όλα Οργανα της ΚΟ; Πώς μπορεί λοιπόν η ΚΟΒ να παρεμβαίνει και να ανοίξει το ζήτημα στο χώρο ευθύνης της ολοκληρωμένα; Χρειάζεται να επιμείνουμε πολύ περισσότερο στη συζήτηση στην ΚΟΒ, να μη μένουμε απλά σε ένα «καθηκοντολόγιο», να μη βλέπουμε τη δουλειά μας σε κουτάκια, αποσπασμένη, δηλαδή ότι τώρα έχουμε ιδεολογικό μάθημα, την άλλη θα δούμε τρέχοντα χωρίς να εντάσσουμε σε αυτήν τη δουλειά συμπεράσματα, ιδεολογήματα του αντιπάλου και πώς τα σπάμε, τι ρόλο παίζει στη συνείδηση του κόσμου που παρεμβαίνουμε η κυρίαρχη ιδεολογία και πώς εμείς απαντάμε - στεκόμαστε απέναντι σε αυτά. Είναι λοιπόν πρώτιστο καθήκον το ανέβασμα του ιδεολογικού - πολιτικού επιπέδου της ΚΟΒ. Είναι καθήκον μας να κατανοηθεί ότι για να μπορέσει η Οργάνωση να ανταποκριθεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες πρέπει να έχει κατακτηθεί η βαθιά γνώση της στρατηγικής μας, να κατανοεί το κάθε μέλος του Κόμματος το γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε, να συζητιέται η πείρα και να βγάζουμε συμπεράσματα από αυτήν. Αυτό δεν είναι ευθύνη της ΚΟΒ να το εξασφαλίσει αλλά δική μας.

Από το προηγούμενο Συνέδριο μέχρι σήμερα μπορούμε να πούμε ότι έχουμε μετρήσει βήματα σε ζητήματα διαπάλης, έχει ξεπεραστεί ως ένα βαθμό το να μεταφέρεται στις εισηγήσεις σαν είδηση το τι λένε οι άλλες δυνάμεις αλλά γίνεται προσπάθεια να μπαίνουν ιδεολογήματα των άλλων δυνάμεων και πώς εμείς απαντάμε. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό, δεν αρκεί, για παράδειγμα, σήμερα σε αντιπαράθεση με την κυβέρνηση για τα ζητήματα της Υγείας να προβάλλεις μόνο την ταξικότητα, χρειάζεται να φωτίζεις και τη στρατηγική, δηλαδή, ναι, η πολιτική που εφαρμόζεται είναι ταξική αλλά είναι έτσι επειδή η λειτουργία του καπιταλισμού είναι έτσι, η Υγεία για παράδειγμα λειτουργεί με βάση το κέρδος γι' αυτό δεν καλύπτει τις ανάγκες του λαού σήμερα...

Τα τελευταία χρόνια γίνεται μία καλύτερη προσπάθεια παρέμβασής μας σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημα στην κατεύθυνση της ανάδειξής του, της συσπείρωσης δυνάμεων κ.λπ. Μια πείρα θα έλεγα ότι έχουμε συσσωρεύσει τον τελευταίο χρόνο με αφορμή την πανδημία σε ζητήματα που αφορούν την Υγεία. Ζήτημα που χρειάζεται να μας απασχολήσει περισσότερο είναι πώς η δράση μας δεν θα διακατέχεται από αποσπασματικότητα αλλά από κλιμάκωση και συνέχεια. Χρειάζεται από εμάς σε κάθε ζήτημα που σηκώνουμε καλή επεξεργασία των αιτημάτων μας, του πλαισίου πάλης. Το πλαίσιο πάλης πρέπει να είναι διευρυμένο με αιτήματα, να πιάνει πλευρές της ζωής του άλλου χωρίς όμως να μπερδεύουμε το πού απευθύνεται, σε ποια χρονική στιγμή, αλλά και ποιος φορέας, σύλλογος ή σωματείο το βγάζει.

Για παράδειγμα, όταν σηκώσαμε το ζήτημα σε μια δομή Υγείας στην περιοχή, δεν μείναμε μόνο στο να μην κλείσει αλλά και στο πώς θα επανδρωθεί ώστε να λειτουργεί με βάση την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών της περιοχής, μετέπειτα το συνδέσαμε συνολικά με ζητήματα Υγείας στην περιοχή που αφορούσαν και τα σχολεία και χώρους άθλησης αλλά και τους μεγάλους εργασιακούς χώρους του δήμου. Αυτό μας βοήθησε και να μη στενέψει ο αγώνας και να συσπειρώσουμε πιο πλατιά κόσμο από συλλόγους γονέων, αθλητικούς συλλόγους κ.ά.

Ενα δύσκολο ζήτημα που χρειάζεται συλλογική επεξεργασία αλλά και καλή γνώση του χώρου είναι το πώς θα διαμορφώνεις πλαίσιο πάλης που σε μία κλιμάκωση θα δείχνει την ανάγκη των συνολικών ανατροπών, δεν θα μένει από τη μία σε ένα γενικό σύνθημα τύπου «για την εργατική εξουσία» και να θεωρούμε ότι το λύσαμε αλλά ούτε από την άλλη στενεύοντάς το, χωρίς καμία προοπτική. Αυτά τα ζητήματα ειδικά στις εδαφικές Οργανώσεις δεν είναι λυμένα. Πιο συγκεκριμένα, χρειάζεται από μας περισσότερη απαιτητικότητα στο πώς συζητάμε στις Κομματικές Οργανώσεις, στις κομματικές ομάδες, πώς βοηθάμε στη βελτίωση της λειτουργίας τους, στο περιεχόμενο. Δεν βοηθάει το να πας με ένα έτοιμο πλαίσιο πάλης χωρίς επεξεργασία από την αντίστοιχη ομάδα, χωρίς να κατανοείται αυτό που προβάλλεις, γιατί το προβάλλεις.

Βασική αδυναμία που έχουμε εντοπίσει το προηγούμενο διάστημα είναι το πώς γίνεται κατανοητός ο ρόλος του κομμουνιστή στο κίνημα, πώς ξεπερνάμε φαινόμενα όπως από τη μία η μείωση της απαιτητικότητας λόγω επιπέδου συνείδησης του κόσμου, πού απευθυνόμαστε, με αποτέλεσμα να μειώνουμε αιτήματα και από την άλλη να ξεπεράσουμε την αγωνία που μας πιάνει ορισμένες φορές να μπούνε όλα σε μία ανακοίνωση για ένα συγκεκριμένο θέμα, με αποτέλεσμα να βγαίνουν ανακοινώσεις φορέων λες και είναι ανακοινώσεις της Κομματικής Οργάνωσης.

Τέλος, να μην υποτιμήσουμε «σκαμπανεβάσματα» ορισμένων συντρόφων που είναι χρεωμένοι στη δουλειά με τους φορείς στο κίνημα λόγω συνθηκών και οπισθοχώρησης του κινήματος. Το έχουμε εντοπίσει τον τελευταίο χρόνο και χρειάζεται άμεσα να πάρουμε μέτρα όπως η ενίσχυση της εξαγωγής συμπερασμάτων και όχι μία γενικόλογη περιγραφή των συνθηκών. Θα πρέπει να επιμείνουμε να μπορούμε καθοδηγητικά να ξεχωρίζουμε τις αδυναμίες των συντρόφων, πού πρέπει να επιμείνουμε με βάση αυτές, να φροντίζουμε να ενισχύονται ολόπλευρα οι δυνάμεις μας. Να μην υποτιμάμε τη δυναμική της παρέμβασής μας ακόμα και αν γίνεται με αδυναμίες, το είδαμε αυτό για παράδειγμα όταν μπροστά στις κινητοποιήσεις για τα ζητήματα τις Υγείας, μας αναγνώριζε κόσμος από τη δουλειά που είχαμε ανοίξει το Σεπτέμβρη στα σχολεία δρώντας ενισχυτικά στη δουλειά μας.

Αυτή η δυναμική είναι που πρέπει να μας πεισμώνει περισσότερο ώστε να γινόμαστε καλύτεροι.