Οι συνταξιούχοι αποτελούν κάπου το 1/4 του πληθυσμού και σε μια δίκαιη κοινωνία θα έπρεπε να αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό τους, αφού διαρκώς αυξάνονται το προσδόκιμο ζωής, η παραγωγικότητα και η παραγωγή, σαν αποτέλεσμα της επιστημονικής και τεχνολογικής προόδου. Αλλωστε και στην ιστορικά στρεβλωμένη πλέον καπιταλιστική κοινωνία το ποσοστό των συνταξιούχων αυξάνεται, παρά τις διαρκείς προσπάθειες των μονοπωλίων να το περιορίσουν αυξάνοντας τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Πρέπει να συντρίψουμε στη συνείδηση του κόσμου τη στρεβλωμένη προπαγάνδα της καπιταλιστικής κοινωνίας που λέει πως οι εργαζόμενοι τρέφουν τους συνταξιούχους και ότι αυξάνονται οι συνταξιούχοι γιατί μεγάλωσε το προσδόκιμο ζωής και πρέπει να ανεβάσουμε τα όρια συνταξιοδότησης, και υπολογίζει την αναλογία συνταξιούχων ανά εργαζόμενους. Οι συνταξιούχοι έχουν πληρώσει πολύ περισσότερα στη διάρκεια του ενεργού τους βίου (που συνέβαλε στην ανάπτυξη της παραγωγικής και επιστημονικοτεχνικής προόδου) από αυτά που θα καταναλώσουν στον συντάξιμο βίο τους. Αυτό αποδεικνύεται από τα τεράστια αποθεματικά που είχαν τα ταμεία τους και τα απομυζούσαν οι τράπεζες και οι μεγαλοκαρχαρίες. Τα ελλείμματα του ΙΚΑ οφείλονταν αποκλειστικά στην εισφοροδιαφυγή των μεγάλων επιχειρήσεων. Εξάλλου, το προσδόκιμο ζωής αυξάνεται τουλάχιστον 10 φορές λιγότερο από την αύξηση του εθνικού προϊόντος.

Οι πρόσφατες εξελίξεις στο θέμα των συντάξεων και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης (Θέση 11) επιταχύνουν την ανατροπή των κοινωνικών κατακτήσεων που γίνεται τις τελευταίες δεκαετίες. Από την εγγυημένη από το κράτος διατήρηση, κατά τη σύνταξη, του επιπέδου ζωής και περίθαλψης που είχες όταν εργαζόσουν, με την υποχρέωση να καταβάλλονται επαρκείς εισφορές από εσένα και από τον εργοδότη, περνάμε στην απαλλαγή των εργοδοτών να προσφέρουν γι' αυτό και στην προσωπική σου επιλογή τι ύψος εισφορών θα καταβάλεις για ανάλογο ύψος σύνταξης. Το κράτος θα σου εξασφαλίζει ένα επίδομα φτωχοκομείου και μια περίθαλψη ράντζου, και τις όποιες εισφορές δίνεις θα τις βάζουν οι καπιτα-ληστές στον τζόγο του χρηματιστηρίου. Με δεδομένη την οικονομική πίεση που δέχεσαι όταν εργάζεσαι, θα βάζεις όσο γίνεται λιγότερα για την ασφάλισή σου κι ο εργοδότης, που ουσιαστικά κατέθετε ένα μέρος του μισθού σου τάχα σαν συνεισφορά για την ασφάλισή σου, τώρα θα απαλλαγεί από αυτό το έξοδο, ανεβάζοντας κατακόρυφα την κλοπή της υπεραξίας. Και ο εργαζόμενος θα παίρνει τελικά μόνο το επίδομα φτωχοκομείου, αφού τα επαγγελματικά ταμεία θα παίζουν στον τζόγο τις εισφορές σου, θα τις παίρνουν τα ιδιωτικά τσακάλια και θα χρεοκοπούν επίτηδες. Σ' αυτό το τοπίο μιας κοινωνίας χωρίς Κοινωνική Ασφάλιση, τα ιδιωτικά τσακάλια θα έρχονται με την πραμάτεια τους, «κοινωνικής ασφάλισης», θα σε αφαιμάζουν και θα στα τρώνε.

Αυτά γίνονται σήμερα, είναι μπροστά στα μάτια μας. Η επίθεση στα δικαιώματα των ηλικιωμένων είναι διαρκής. Οι συντάξεις τους τα τελευταία χρόνια έχουν μειωθεί κάπου στο μισό. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη χειροτερεύει, μάλλον με γεωμετρική πρόοδο, στο περιβάλλον των καταιγιστικών επιστημονικοτεχνικών ανακαλύψεων. Η επίθεση στους γέρους εκφράστηκε με αποτρόπαιο τρόπο κατά την πανδημία, στο σύνολο των προοδευμένων οικονομικά κρατών του δυτικού κόσμου. Στις εξάρσεις της πανδημίας έκαναν επιλογή και τους άφηναν έξω από τις μονάδες εντατικής θεραπείας. Κάτι άλλωστε που ήταν συνήθεια για πολλά χρόνια πριν από την πανδημία. Οι σκόπιμες ελλείψεις στα συστήματα Υγείας θα μπορούσαν να αναπληρωθούν με την επίταξη των ιδιωτικών μονάδων εντατικής θεραπείας και αυτό δεν έγινε.

Οι κυβερνητικοί συνδικαλιστές, βάζοντας πλάτη στην πολιτική που περιγράψαμε, προωθούν την ιδιωτική ασφάλιση και γίνονται ντίλερ ασφαλιστικών εταιρειών, πλασάροντας πακέτα για την περίθαλψη.

Εμείς πρέπει να ανεβάσουμε την ιδεολογική μας αντιπαράθεση για το θέμα αυτό. Οι γέροι έχουν δικαιώματα και η κοινωνία τούς τα οφείλει. Γιατί αυτοί έχτισαν το όποιο επίπεδο ζωής έχουμε σήμερα. Γιατί αυτοί πλήρωσαν στο ακέραιο για αυτά τους τα δικαιώματα. Είναι οι πρώτοι που έχουν δικαίωμα στις πιο σύγχρονες τεχνολογικές ανακαλύψεις για αντιμετώπιση της αρρώστιας. Είναι απαράδεκτο και αποτρόπαιο η κοινωνία να φτάνει σε σημείο να διαλέξει αν στο κρεβάτι της μονάδας εντατικής θεραπείας θα μπει ο νέος ή ο ηλικιωμένος. Η κοινωνία οφείλει στους ηλικιωμένους και στους νέους εξίσου την περίθαλψή τους.

Και όσο θα υπάρχει αυτό το σαπισμένο καπιταλιστικό σύστημα, η οργάνωση και το συνδικαλιστικό κίνημα όλου του λαού, αλλά και ιδιαίτερα των ηλικιωμένων, έχει τον πρώτιστο λόγο να αντισταθεί και να εμποδίσει αυτές τις διαδικασίες που ντροπιάζουν τον πολιτισμό μας, την αναλγησία των μεγαλοκαρχαριών και την αδιαφορία - υποταγή της μεγάλης μάζας του λαού σήμερα. Και αυτό γίνεται παρά τις αντιξοότητες. Το συνδικαλιστικό κίνημα των συνταξιούχων κατέχει σημαντική θέση στο γενικό λαϊκό κίνημα, ενάντια στις πολιτικές των μονοπωλίων. Οι συνταξιούχοι έχουν το πλεονέκτημα να επηρεάζονται πολύ λιγότερο από τους ταξικούς εκβιασμούς για τη δουλειά. Δεν φοβούνται την απόλυση, δεν έχουν ανάγκη να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις για να προσληφθούν, να πάρουν ένα έργο ή μελέτη από το Δημόσιο.

Και ας δούμε μια ακόμα σημαντική πτυχή του θέματός μας. Οι συνταξιούχοι έχουν πολύτιμο μυαλό, σμιλεμένο σε δεκαετίες δουλειάς, δημιουργίας και αντιμετώπισης εμποδίων. Μυαλό που μπορούν να το χρησιμοποιήσουν όσο θέλουν, χωρίς αμοιβή, που θα καταργούσε την κοινωνική έννοια του συνταξιούχου. Μυαλό που η κοινωνία μπορεί να αξιοποιήσει. παίρνοντας τα θετικά στοιχεία της παλιάς δημογεροντίας. Οι νέες τεχνολογίες σήμερα εξουδετερώνουν τον αποκλεισμό τους για λόγους υγείας από τις κοινωνικές υποθέσεις. Μπορούν, έως την τελευταία στιγμή που δουλεύει το μυαλό, να είναι σε επαφή με τον κόσμο, με τους φίλους, συγγενείς, συνεργάτες και συναγωνιστές στο συνδικαλιστικό κίνημα, με τους συντρόφους. Γι' αυτό πρέπει από σήμερα να βάλουμε στόχους για τους συναγωνιστές μας να εξοικειωθούν με τα στοιχειώδη βήματα της νέας τεχνολογίας, τη χρήση του email και της τηλεδιάσκεψης, το ψάξιμο στο διαδίκτυο. Πρέπει να τους αναθέσουμε καθήκοντα. Και ένα από τα πολλά είναι το να παλεύουν με όλους τους συναδέλφους τους για την κοινωνική αντιμετώπιση των γηρατειών σε όλες τις πλευρές της, ακόμα και τις χειρότερες. Ναι, οι συνταξιούχοι έχουν δικαίωμα να τους πάνε στο αναπηρικό καροτσάκι, ή και στο κρεβάτι ακόμα, στη συναυλία του Μεγάρου Μουσικής, σε διακοπές στα ξενοδοχεία, σε επισκέψεις στα μουσεία, στις συγκεντρώσεις και πορείες μας. Εχουν δικαίωμα στο dum spiro spero που ανακαλύφθηκε πριν δύο χιλιετίες. Εχουν δικαίωμα στον αξιοπρεπή θάνατο στην ώρα του, αυτή που καθορίζει η επιστημονική και τεχνολογική πρόοδος, αυτή που απολαμβάνουν σήμερα τα μέλη των πάμπλουτων οικογενειών, που κατά κανόνα ήταν κηφήνες μια ζωή.