Στην Ανατολική Αττική ρίχνει τη «ματιά» του ο «Ριζοσπάστης» με το αφιέρωμα που ακολουθεί. Μια τεράστια περιοχή που αναπτύσσεται οικιστικά ραγδαία τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνοντας πολυάριθμο εργατικό δυναμικό σε μερικούς από τους μεγαλύτερους χώρους δουλειάς της χώρας, όπως το αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος». Εκεί που οι μεγάλες καπιταλιστικές επενδύσεις για τη διευκόλυνση της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων έχουν στην άλλη τους όψη τους άθλιους όρους δουλειάς, τις υποβαθμισμένες υποδομές, τις ελλείψεις σε Υγεία και Παιδεία. Εκεί που γράφτηκε μια από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης Ιστορίας, με την εγκληματική γύμνια του αστικού κράτους, σε ό,τι αφορά την προστασία της ανθρώπινης ζωής, να αφήνει πίσω της πάνω από 100 νεκρούς στη φονική πυρκαγιά της Νέας Μάκρης το 2018.

Ρίχνουμε λοιπόν τη «ματιά» μας στο τι έχει αλλάξει στα τρία χρόνια που πέρασαν από εκείνη την ανείπωτη τραγωδία. Επίσης, σε άλλο ένα περιβαλλοντικό έγκλημα που φορτώνεται στους κατοίκους της περιοχής με τη χωματερή που διαχρονικά αστικές κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές προσπαθούν να εγκαταστήσουν στο Γραμματικό, με τον λαό να δίνει μάχη για να ορθώσει εμπόδια.

Ρίχνουμε τη «ματιά» μας στην πρωτοπόρα δράση που αναπτύσσει το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής για την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων στους μεγάλους χώρους δουλειάς, αποτελώντας σημείο αναφοράς για την αλληλεγγύη, την οργάνωση, τη διεκδίκηση. Αλλά και στο τι σημαίνει για τους ίδιους τους εργαζόμενους η αλματώδης ανάπτυξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας σε χώρους δουλειάς - μεγαθήρια, πώς την «τροφοδότησαν» με τα τσακισμένα δικαιώματά τους.

Το αφιέρωμα κλείνει με ένα φωτορεπορτάζ - γροθιά στο στομάχι από αποστολή του «Ριζοσπάστη» στα «τσιφλίκια» του Μαραθώνα, εκεί που εκατοντάδες μετανάστες εργάτες γης βιώνουν την πιο άγρια εκμετάλλευση, την εργοδοτική ασυδοσία, μεσαιωνικές συνθήκες ζωής, στην «πίσω αυλή» της αθηναϊκής Ριβιέρας.