Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο. Ολες σχεδόν οι Θέσεις του πρώτου κειμένου φανερώνουν το ιδεολογικό μας έλλειμμα.

Ιδεολογικό έλλειμμα που η κάλυψή του είναι απαραίτητη προϋπόθεση ή αναγκαία και ικανή συνθήκη:

Στην πολιτική και κομματική μας δραστηριότητα.

Στον έλεγχο προς τα πάνω.

Στις αποφάσεις.

Στη σωστή και συνεπή στόχευση.

Κύριο σημείο επεξεργασίας του 21ου Συνεδρίου είναι ο διακριτός ρόλος του ΚΚΕ ως ισχυρής οργανωμένης ιδεολογικοπολιτικής εργατικής πρωτοπορίας, σαν απάντηση στα ζωτικά προβλήματα που ζητούν λύση.

Γι' αυτό πρέπει να γίνει πιο κατανοητός, επίμονος και υπομονετικός ο λόγος μας, που σημαίνει ότι όσο περισσότερο καταρτισμένοι ιδεολογικά είμαστε, τόσο πιο απλά και κατανοητά θα τα μεταφέρουμε, ώστε να δώσουμε απάντηση στα ζωτικά καθημερινά προβλήματα που απαιτούν λύση με συμπαράσταση, συμμετοχή, δράση. Να αναδεικνύουμε τα προβλήματα αλλά και τις αιτίες τους. Να προβάλλουμε τρόπους και προοπτική διεκδίκησης μέχρι τέλους, έστω και με μια ανακοίνωση, το πιο απλό και αποκαλυπτικό όπλο μας, ακόμα και ελλείψει αγωνιστικών διαθέσεων από τους εργαζόμενους. Να εμβαθύνουμε, να διεκδικούμε ακόμα και με αρνητικό συσχετισμό δυνάμεων, και όχι μόνο όταν η διεκδίκηση έρχεται από πάνω ή ευνοεί ο συσχετισμός.

Να συνεργαζόμαστε, να έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε συντρόφους μας, όσο ευφυή κι αν θεωρούμε τον εαυτό μας, μπορεί κάτι να μας διαφεύγει. Τα παραπάνω όμως θέλουν χρόνο, γνώση και δράση. Δεν αρκεί η περιγραφή γεγονότων ή διαθέσεων.

Είναι γεγονός ότι πρωταγωνιστούμε στην προσπάθεια οργάνωσης της πάλης, σε αγώνες για μισθούς, για απαλλαγή λαϊκών νοικοκυριών από χρέη, για προστασία ανέργων κ.λπ. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις, κυρίως συνδικαλιστικών ζητημάτων, τα οποία δεν καθορίζονται από τα πάνω, λ.χ. διεκδικήσεις μας λόγω Covid, που βρίσκουν εμπόδιο σε υπεύθυνα στελέχη και συνδικαλιστές, κυρίως λόγω άγνοιάς τους, παρόλο που αυτά τα αιτήματα ελαφρύνουν τα λαϊκά νοικοκυριά. Αυτή η ιδεολογική σύγχυση οδηγεί στην ερμηνεία της διεκδίκησης ενός δικαιώματος ως χάρη από την εργοδοσία, και επιπλέον εμποδίζει τη δυνατότητα διεύρυνσής μας στον χώρο των εν ενεργεία και συνταξιούχων...

Οσο κι αν το εργατικό κίνημα είναι σε ύφεση, πρέπει να βρούμε τον χρόνο, με τον σωστό καταμερισμό εργασιών από τις Οργανώσεις, αλλά και με βοήθεια και από άλλους συντρόφους - αν δεν έχουμε είτε τον χρόνο είτε τη γνώση - και από φίλους του Κόμματος, για να γίνει πιο αποτελεσματική η δράση μας. Τρέχουμε να ξεπετάξουμε τις υποθέσεις, χωρίς στο τέλος να μαζεύουμε συμπεράσματα και πείρα, χωρίς να συζητάμε θετικά και αρνητικά, ώστε να διορθώνουμε και να προχωράμε... βάζοντας απλά και διεκπεραιωτικά «τικ» στις υποχρεώσεις μας. Δεν καταφέρνουμε κάτι έτσι.

Εχουμε απαιτήσεις από τα μέλη, και σωστά. Οι σχολές θεωρώ ότι είναι απαραίτητες για όλα τα μέλη, όχι μόνο για τα στελέχη.

Γιατί όταν προβάλλουμε τις δυνατότητες για σοσιαλιστική οικοδόμηση, για επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό, για κοινωνικοποίηση της παραγωγής, για εξάλειψη κάθε μορφής ιδιοκτησίας κ.λπ., πώς τα παρουσιάζουμε στις συναναστροφές μας; Πώς τα αιτιολογούμε στους εργασιακούς χώρους; Πού στοχεύουμε; Πώς την ξετυλίγουμε την κουβέντα; Πώς τα συνδυάζουμε με τα εργασιακά, τα συνδικαλιστικά, τις προεκτάσεις, τις αιτίες, τις προοπτικές;

Εχουμε ευθύνη από τα κάτω που δεν διαθέτουμε χρόνο να μελετάμε τον «Ρίζο», την ΚΟΜΕΠ, τα βιβλία μας. Με καλύτερο καταμερισμό χρόνου να χτίζουμε την ιδεολογική μας θωράκιση, να μελετάμε την Ιστορία. Είναι τα ιδεολογικά μας όπλα στην αντιμετώπιση ενός αντικομμουνιστικού περιβάλλοντος που διαθέτει ισχυρά και παραποιητικά μέσα.

Ευθύνη έχει ο Γραμματέας, Γραφεία και επόμενα οι Τομεακές Οργανώσεις, που δεν σχεδιάζουν ετησίως τα μαθήματα, έξι νομίζω ότι άνετα μπορούν να πραγματοποιηθούν και μάλιστα να γίνονται με τη μαιευτική μέθοδο. Μαθήματα απαραίτητα για τις αντικειμενικές ανάγκες του κομμουνιστή, αλλά και για τις σύγχρονες που παρουσιάζονται.

Εξαιτίας της έλλειψης του ραδιοφωνικού «902», με τη συνεχή ενημέρωσή του, και του ελάχιστου διαθέσιμου χρόνου μας, θα πρότεινα ένα είδος «τράπεζας θεμάτων» όπου θα συμμετέχουμε ως μέλη αλλά και ως στελέχη, με προτάσεις για διάβασμα με προτεραιότητα (0), (1), (2), π.χ. ένα άρθρο από ΚΟΜΕΠ, ένα μονόστηλο του καθημερινού «Ρίζου», δύο άρθρα του Κυριακάτικου κ.λπ.

Ακόμη, τα επιστημονικά συνέδρια σαν αυτά του Μπρεχτ - μεγάλο σχολείο - οι σύντροφοι τα παρακολουθούσαν ελάχιστες ώρες ή απουσίαζαν. Ετσι έχασαν γνώση που δεν μεταφέρεται αλλά βιώνεται στον χώρο, εισέρχεται στο είναι μας σαν δικό μας βίωμα, αναπτύσσει κριτική σκέψη, αποτελεί «λυσάρι» στο μέλλον.

Η γνώση μας θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να επιτυγχάνεται σύγκλιση των θέσεών μας με αυτές της ΚΕ και του ΠΓ. Να συμφωνούμε με το περιεχόμενο αποφάσεων της ΚΕ όχι από άκριτη επιλογή και συνήθεια, όχι μόνο από τυφλή εμπιστοσύνη, αλλά από γνώση και κριτική σκέψη.

Να έχουμε τη δυνατότητα του σωστού κριτηρίου σε δύσκολες συνθήκες παρανομίας, σε δύσκολες στιγμές στο πλαίσιο της εσωκομματικής διαδικασίας, στη διαπάλη με τον οπορτουνισμό.

Η καθοδήγηση που κατεβαίνει από τα πάνω δεν υπόκειται σε επαρκή μελέτη, έλεγχο και εμβάθυνση από τα στελέχη, ώστε με την επακόλουθη κατανόηση να υπάρχει ανάλογη παρουσίαση στις ΚΟΒ με επιχειρήματα, που μας θωρακίζουν στις συζητήσεις, στις παρεμβάσεις, στις διεκδικήσεις.

Τα όποια ερωτήματα από τα κάτω προς τα πάνω θα πρέπει να διατυπώνονται χωρίς δισταγμό. Δισταγμός που γεννιέται ή από υπερβολική αυστηρότητα, ή από άγνοια, ή από ευφυΐα κακώς νοούμενη των πάνω - Θ. 18.

Στη Θ. 15, οι ανάγκες του Γραμματέα μπορούν να ξεπεραστούν με συμμετοχή στο Γραφείο μελών με πολλά χρόνια σε ηλικία και στο Κόμμα, σε αναλογία περίπου κατά 1/3, αλλά απαραίτητη είναι και η επικουρική συμμετοχή νέων, προερχόμενων από την ΚΝΕ, με πίστη και γερές θέσεις, ώστε να διατηρείται η αλυσίδα, να προετοιμάζεται και να προφυλάσσεται η διαδοχικότητα των γενεών - Θ. 13.

Εχοντας σαν αξιώματα (Θ. 31) να μην υποτιμάμε τον ρόλο του οπορτουνισμού, που υποσκάπτει και συκοφαντεί το κίνημα, όπως και τη Θ. 23, να μη συγχέουμε τις συντροφικές σχέσεις με τη φιλικότητα, που οδηγεί σε υποβάθμιση της κριτικής σε υποκειμενισμό και δημιουργία προσωπικού κύκλου επιρροής, έχοντας ως προϋπόθεση την ιδεολογικοπολιτική μας ενότητα, έχοντας στη μνήμη μας ότι κοινή παράμετρος στα προ εμφυλίου γεγονότα αλλά και το διάστημα 1989 - 1991 ήταν οι ιδεολογικές ελλείψεις μας (χωρίς διάθεση εξίσωσης των περιόδων), έχοντας πίστη στον σκοπό μας υπό την καθοδήγηση της ΚΕ και του ΠΓ, των ΚΟΒ μας, εύχομαι καλό μας 21ο Συνέδριο.