Η αλήθεια είναι ότι ιδιαίτερα ο τελευταίος χρόνος αποτελεί μεγάλο σχολείο ιδιαίτερα στα νέα στελέχη, στον συνδυασμό καθηκόντων, στο να σηκώνουμε τη δουλειά με πρωτοβουλία και περισσότερο μεράκι, στο να σχεδιάζουμε ολοκληρωμένα με βάση τον περίγυρο όλων των κομματικών μελών, να αξιοποιούμε όλες τις εφεδρείες μας.

Η ζωή η ίδια βάζει σ' εμάς τους κομμουνιστές καθήκοντα που πρέπει να λύνουμε. Να τραβάμε μπροστάρηδες κάτω από όλες τις συνθήκες. Είναι βασικό, ιδιαίτερα τα στελέχη, να μην αφηνόμαστε στη ρουτίνα της καθημερινότητας, να δίνουμε τόνο στην οργάνωση, να μην αφήνουμε αντιλήψεις που φαίνονται «παγιωμένες» και είναι λαθεμένες να διαιωνίζονται.

Για παράδειγμα, η δουλειά μας στους συλλόγους γονέων. Λαθεμένα επικρατούσε η αντίληψη ότι η παρέμβασή μας στους συλλόγους δεν είναι και τόσο απαραίτητη, ότι έτσι κι αλλιώς οι γονείς δεν ασχολούνται.

Με υπομονή και επιμονή καθίσαμε και φτιάξαμε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, πού έχουμε δυνάμεις, φίλους και οπαδούς. Αρχικά στήσαμε κομματική ομάδα, με δυσκολίες αρκετές, αλλά καταφέραμε να μαζεύεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μέσα από τη λειτουργία της κομματικής ομάδας, φαινόταν η ανάγκη να ενισχύσουμε τη δουλειά των συντρόφων γονιών στα σχολεία.

Αρχίσαμε να αποκτάμε επαφές, όσο μαζευόταν η πείρα μας από τη δράση μας, επαληθευόταν στην πράξη ότι τόσα χρόνια λαθεμένα θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας αυτή τη δουλειά. Είναι μια δουλειά που μας φέρνει κοντά με τον κόσμο εργασίας, κυρίως σε παραγωγική ηλικία. Είναι ανάγκη να κατανοήσουμε πως δρώντας και συμμετέχοντας στους συλλόγους, είναι πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρεμβαίνουμε ολοκληρωμένα και όμορφα για το οποιοδήποτε, μικρό ή μεγάλο, πρόβλημα, να γινόμαστε με τις όποιες αδυναμίες, υποκειμενικές ή αντικειμενικές, γνωστοί ως κομμουνιστές στη γειτονιά μας. Αφοβα να αξιοποιούμε τη διαπάλη με τις άλλες δυνάμεις. Η πείρα λέει ότι μόνο κερδισμένοι βγαίνουμε. Μέσα από τέτοια οργανωμένη δουλειά, αυτή τη στιγμή μιλάμε με κόσμο που είναι ψηφοφόροι άλλων κομμάτων, δεν είχαν καμία σχέση με το Κόμμα μας. Η στάση των συντρόφων όμως στα Διοικητικά Συμβούλια, οι θέσεις μας για την Παιδεία αλλά και συνολικά η πολιτική τοποθέτηση του Κόμματος τους έχει φέρει πιο κοντά στο Κόμμα μας, στηρίζουν στις πρωτοβουλίες που παίρνουμε, σέβονται το Κόμμα μας από εκεί που υποστηρίζανε ότι τα κόμματα δεν έχουν δουλειά στους συλλόγους.

Είναι κόσμος άπειρος, που όμως είναι δική μας ευθύνη, χωρίς ύφος αφ' υψηλού, να τους εξηγούμε τα πάντα, από το μικρότερο έως το μεγαλύτερο. Από τι σημαίνει σύλλογος, γιατί πρέπει να γραφτεί στο σωματείο του, γιατί η παιδεία είναι ταξική, γιατί το ΚΚΕ παλεύει εδώ και έναν αιώνα για τον Σοσιαλισμό, γιατί είναι η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για το σήμερα και όχι για το μέλλον.

Εδώ χρειάζεται μεράκι, χρειάζεται πρωτοβουλία και όρεξη. Το καθηκοντολόγιο δεν βοηθάει, ίσα ίσα ευνουχίζει αυτή την όμορφη δουλειά: Να κερδίζεις συνειδήσεις με τη στρατηγική σου, να πείθεις εργατόκοσμο που δεν έχει κάποια σχέση με το Κόμμα, για την αναγκαιότητα της οργανωμένης πάλης ώστε να αποτινάξουμε τα δεσμά μας, να οικοδομήσουμε τον κόσμο που μας αξίζει, σε εμάς και τα παιδιά μας.

Να δουλεύουμε με ολοκληρωμένο σχέδιο οικοδόμησης, να ξεχωρίζουμε περιπτώσεις δουλεύοντας με μακρόπνοο σχέδιο, για τη στρατολογία τους στο Κόμμα. Αυτή η δουλειά να ελέγχεται στα Γραφεία των ΚΟΒ, να απασχολεί τις ΚΟΒ, να μεταφέρεται πείρα, να ελέγχεται η διαδικασία ένταξης στο Κόμμα με ζωντάνια, η χρέωση δουλειάς του υποψήφιου μέλους να μην ταυτίζεται με τον αν συμμετέχει στις εξορμήσεις της ΚΟΒ, αλλά με το τι στάση έχει στη δουλειά του, αν συμμετέχει στο σωματείο του, τον έχουμε βοηθήσει να ενταχθεί συνολικά στη δράση και ζωή της ΚΟΒ. Είναι μια δουλειά δύσκολη, αλλά όμορφη και συνάμα απαραίτητη!!!

Απ' αυτό το πρίσμα, αν εξετάσουμε τη δουλειά μας, θα δούμε πως δεν βρισκόμαστε βέβαια στο μηδέν, αλλά έχουμε πολύ μαλλί να ξάνουμε.

Καθοδηγητικά είναι ανάγκη να ενισχύουμε τις Οργανώσεις μας με επιχειρηματολογία, να επιδιώκουμε να βαθαίνουν οι συζητήσεις, να μην αρκούμαστε στην «τυπική» συμφωνία και πολλές φορές μειωμένη δράση των κομματικών δυνάμεών μας. Να ανοίγουμε ζητήματα της στρατηγικής μας αντίληψης, ολοκληρωμένα μέσα στις ΚΟΒ. Ετσι πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε αδυναμίες που δεν δίνουμε σημασία, λόγω της καθημερινότητας (λ.χ. με αφορμή την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τους α/α) φάνηκε πως η κοινωνική συμμαχία ήταν σχηματοποιημένη, πως δεν υπήρχε στο μυαλό μας πως η παρέμβασή μας στους α/α είναι δουλειά για την υπόθεση της εργατικής τάξης, πως έχουμε καθήκον να μην την αφήσουμε αβοήθητη στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό μας παίδεψε αρκετά. Χρειάζεται να αντιπαλέψουμε το συμβιβασμό με την υπάρχουσα αρνητική κατάσταση στις ενώσεις ΕΒΕ στις γειτονιές μας. Ιδιαίτερα εκεί που είμαστε πλειοψηφία, δεν έχουμε καμία δικαιολογία (λ.χ. ότι δεν συνεδρίαζε όπως έπρεπε το Διοικητικό Συμβούλιο), δεν συζητούσαμε ολοκληρωμένα στις κομματικές ομάδες. Σε γειτονιές, όπου οι ενώσεις έχουν κύρος και εμβέλεια, εμείς στο όνομα του «εφικτού» και «αντικειμενικού» μειώνουμε τις απαιτήσεις μας. Οι κομμουνιστές είναι ανάγκη να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό για να ζωντανέψουμε τις ενώσεις, γειωμένοι στην πραγματικότητα με οργάνωση και σχέδιο με βάση τις δυνατότητες που αντικειμενικά υπάρχουν να βάλουμε πλάτη ν' αλλάξει αυτή η κατάσταση.

Μια τέτοιου είδους δουλειά, με την Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, μας βοήθησε και εμάς καθοδηγητικά να αντιπαλέψουμε, χωρίς να υποστηρίζω πως τα έχουμε λύσει, λαθεμένες αντιλήψεις που είχαν παγιωθεί «άθελα», στις περισσότερες περιπτώσεις στο μυαλό μας.

Σίγουρα αντιλαμβάνομαι και από την προσωπική μου πείρα πως δεν είναι καθόλου εύκολο να ανταποκριθούμε σε όλες μας τις χρεώσεις και καθήκοντα, ιδιαίτερα όταν η ζωή μας έχει αντικειμενικά και άλλες δυσκολίες (λ.χ. μητρότητα, μη σταθερό εργασιακό περιβάλλον), θεωρώ όμως ότι η πίστη στον δίκαιο στόχο που παλεύουμε σε συνδυασμό με την έμπρακτη βοήθεια, σε όλες τις φάσεις της ζωής μας, θα μας ενισχύσουν και θα μας ατσαλώσουν ως στελέχη, σε τέτοιες περιόδους που όλα μπορεί να φαίνονται ακίνητα αλλά στην ουσία κινούνται.

Ζήτω το 21ο Συνέδριο του Κόμματός μας!!!!