Της υποκρισίας, της ψηφοθηρίας και της διαστρέβλωσης «το ανάγνωσμα», στις πλάτες των αποδήμων | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΤΩΝ ΑΠΟΔΗΜΩΝ

Της υποκρισίας, της ψηφοθηρίας και της διαστρέβλωσης «το ανάγνωσμα», στις πλάτες των αποδήμων

INTIME NEWS

Τα πολιτικά παιχνίδια, την υποκρισία και την ψηφοθηρία σε βάρος των Ελλήνων του εξωτερικού από ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και τα άλλα αστικά κόμματα - που το «ενδιαφέρον» τους για αυτούς είναι άλλωστε γνωστό από την πολιτική τους που έστειλε χιλιάδες στο εξωτερικό όλα τα προηγούμενα χρόνια - επιβεβαίωσε ξανά η συζήτηση τις προηγούμενες μέρες στη Βουλή για το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ψήφο των αποδήμων.

Το νομοσχέδιο που - όπως ήταν γνωστό από την πρώτη στιγμή, κάνοντας τις σκοπιμότητες ακόμα πιο εμφανείς - δεν συγκέντρωσε την πλειοψηφία των 200 ψήφων, περιείχε ένα άρθρο που προέβλεπε την άρση κάθε περιορισμού στην ψήφο των αποδήμων, με το οποίο συντάχθηκαν ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και Ελληνική Λύση.

Σε όλη τη διάρκεια της συζήτησης η κυβέρνηση της ΝΔ, που κατά τα άλλα «έσκισε τα ρούχα» της υποκριτικά για τη συμμετοχή των αποδήμων στις εκλογές, απέφυγε να απαντήσει στο γιατί γίνεται η συζήτηση για τον ήδη ψηφισμένο με πολύ μεγάλη πλειοψηφία νόμο, όταν θα έπρεπε να συζητιούνται ζητήματα που αφορούν την εφαρμογή του και τη συμμετοχή των αποδήμων όπως η καλύτερη ενημέρωση, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι Ελληνες μετανάστες από την υπολειτουργία προξενικών, διπλωματικών αρχών λόγω ακριβώς της έλλειψης προσωπικού, ή η επίλυση γραφειοκρατικών εμποδίων για τα απαραίτητα δικαιολογητικά, τα οποία η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι θα τα λύσει γρήγορα όταν ο νόμος ψηφιζόταν, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει κάνει τίποτα.

Αντίθετα, τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος διά της αρμόδιας τομεάρχη, Θ. Τζάκρη, έδωσε την «πάσα» για να ανοίξει η νέα αυτή προσπάθεια της κυβέρνησης, προσπάθησαν να υπονομεύσουν τον ισχύοντα νόμο, και δείχνοντας τις πραγματικές προθέσεις - στην πραγματικότητα την αλλοίωση του εκλογικού σώματος - παρέθεσαν τη μία πίσω από την άλλη τις αντιδραστικές τους προτάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ σε συνέχεια της πρότασης της κυβέρνησης έφτασε να καταθέσει μέχρι τη βαθιά αντιδραστική πρόταση - με μορφή τροπολογίας - του «ενιαίου ψηφοδελτίου», λες και η ομογένεια είναι ενιαία, σαν να μην υπάρχει ταξική διαφοροποίηση.

Από κοντά και το ΜέΡΑ25 που ζήτησε όχι μόνο να αρθεί κάθε περιορισμός για την ψήφο των αποδήμων, αλλά και να μειωθούν οι έδρες που εκλέγονται στο εσωτερικό για να αυξηθούν αυτές που θα εκλεγούν από τους αποδήμους.

Παράλληλα αναδείχτηκε πως ως κοινή συνισταμένη οι προτάσεις τους είχαν και πάλι το αναχρονιστικό «δίκαιο του αίματος» που κυριαρχεί ακόμα στο ελληνικό Δίκαιο Ιθαγένειας. Δηλαδή όσοι έχουν ελληνική καταγωγή - αρκεί και από έναν πολύ μακρινό πρόγονο - να μπορούν να εγγράφονται αυτόματα στους εκλογικούς καταλόγους.

Επιστράτευσαν μάλιστα και «μισές αλήθειες» όπως ότι η ρύθμιση για τους αποδήμους αφορά έναν περιορισμένο αριθμό που είναι ήδη εγγεγραμμένος στους εκλογικούς καταλόγους, ξεχνώντας όμως να πουν ότι με βάση το ισχύον Δίκαιο της Ιθαγένειας, υπάρχει δυνητικά το ενδεχόμενο να εγγραφούν στους εκλογικούς καταλόγους, να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και άρα δυνατότητα παρέμβασης στις πολιτικές εξελίξεις, πολλές χιλιάδες ακόμη άνθρωποι που αν και κατάγονται από την Ελλάδα, αγαπούν την Ελλάδα, ωστόσο δεν γνωρίζουν την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, δεν έχουν δεσμούς, δεν διαμορφώνουν κριτήριο και συνείδηση με βάση αυτήν την πραγματικότητα, αλλά με βάση την πραγματικότητα στις κοινωνίες που ζουν.

Ενδεικτικές άλλωστε ήταν και τοποθετήσεις εκπροσώπων κοινοτήτων του απόδημου ελληνισμού στη διαδικασία ακρόασης φορέων, που παραδέχτηκαν πως στις ευρωεκλογές προτίμησαν να ψηφίσουν για την ανάδειξη ευρωβουλευτών στις χώρες όπου μένουν και όχι στην Ελλάδα ακριβώς γιατί η ζωή και το μέλλον τους είναι συνδεδεμένα με τη χώρα όπου ζουν.

Για να φέρουν μάλιστα την πραγματικότητα στα μέτρα των σκοπιμοτήτων τους, η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα επιχείρησαν να διαστρεβλώσουν και τις θέσεις του ΚΚΕ για το ζήτημα που εκφράστηκαν στον ισχύοντα νόμο, με άξονες την ύπαρξη πραγματικών οικονομικών και κοινωνικών δεσμών με την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα οι φορολογικές υποχρεώσεις, η ύπαρξη ενός ανώτατου χρόνου απουσίας από τη χώρα, ή ενός ελάχιστου χρόνου παρουσίας στη χώρα, η αυτοπρόσωπη παρουσία σε εκλογικά τμήματα του εξωτερικού, που εγγυάται τη μυστικότητα και την εγκυρότητα της ψήφου.

Είναι με βάση αυτά τα κριτήρια, που αποτυπώνονται στον ισχύοντα νόμο, με τα οποία για πρώτη φορά διευκολύνονται οι Ελληνες που εργάζονται ή σπουδάζουν στο εξωτερικό και έχουν δεσμούς με τη χώρα, πιθανώς δε και την ελπίδα της επιστροφής, να ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα από τον τόπο διαμονής τους.

Και βέβαια σε καμία περίπτωση όπως ισχυρίστηκαν τα αστικά κόμματα τα όσα προβλέπονται στο νόμο δεν συνιστούν ούτε περιορισμό ούτε απώλεια του εκλογικού δικαιώματος για τους υπόλοιπους αφού όσοι έχουν τις προϋποθέσεις για να ενταχθούν στους ειδικούς καταλόγους του εξωτερικού δεν σημαίνει ότι χάνουν και το δικαίωμα ψήφου. Θα μπορούν να το ασκούν κανονικά, αλλά μόνο αν έρθουν στην Ελλάδα για να ψηφίσουν.

Ολα αυτά τα κριτήρια, όπως εξάλλου απέδειξαν με συγκεκριμένα παραδείγματα κατά τη συζήτηση στη Βουλή οι βουλευτές του Κόμματος, όχι μόνο δεν είναι αυθαίρετα, είναι απολύτως λογικά και συμβατά με τη διεθνή πρακτική και την ελληνική πραγματικότητα, ενώ έχουν διατυπωθεί στην πάγια νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Κι όμως, όλα αυτά προσπάθησαν να παραχαράξουν με τις τοποθετήσεις τους η κυβέρνηση και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, μιλώντας περί κριτηρίων που τάχα οδηγούν σε «πολίτες δύο ταχυτήτων και κατηγοριών». Κι αυτά τα είπαν εκείνοι που η πρότασή τους δημιουργεί δύο ταχύτητες και κατηγορίες καθώς θα υπάρχουν πολίτες με δικαιώματα και υποχρεώσεις π.χ. φορολογία και στράτευση και πολίτες που θα έχουν μόνο δικαιώματα και δεν θα υφίστανται ενδεχομένως καμία συνέπεια από την όποια επιλογή κάνουν.

Εκείνοι που με την πολιτική τους ως κυβερνήσεις όχι μόνο έστειλαν δεκάδες χιλιάδες στο εξωτερικό, σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης, αλλά επιπλέον με την πολιτική τους φουντώνουν τα προβλήματα που βιώνουν οι απόδημοι όπως π.χ. με την Εκπαίδευση. Ολα αυτά, που μαζί με την υποκρισία και το παιχνίδι που παίζουν στις πλάτες τους τα αστικά κόμματα, χρειάζεται να γίνουν κριτήριο και για τους ίδιους τους αποδήμους.