Σάββατο 29 Μάη 2021 - Κυριακή 30 Μάη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Η δουλειά με το επιστημονικό αντικείμενο να μπορεί να πείθει περισσότερους για το σοσιαλισμό

Συμφωνώ με τις Θέσεις της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Το δεύτερο κείμενο αποτυπώνει την προσπάθεια που καθοδηγητικά έχουμε να κάνουμε, ώστε να κατανοηθεί η μεθοδολογία μελέτης των εξελίξεων, το έδαφος στο οποίο δρούμε, τα συμπεράσματα που προκύπτουν.

Θα αναφερθώ στη διαπάλη με την αστική ιδεολογία στην Ιατρική Σχολή.

Η Ιατρική Εκπαίδευση στον καπιταλισμό προσαρμόζεται στην πολιτική εμπορευματοποίησης της Υγείας. Εχει στόχο να βγάζει γιατρούς προσαρμοσμένους σε αυτή. Στον σκοπό η υγεία να περιορίζεται στη διατήρηση της εργατικής δύναμης για τη συνέχεια της παραγωγής.

Από τη μία, από πλευράς γνώσεων και αντικειμένου, το σύστημα Υγείας στον καπιταλισμό προσανατολίζεται στη θεραπεία και όχι στην πρόληψη, εφόσον αυτή κοστίζει λιγότερο και αποφέρει περισσότερο για το κεφάλαιο, σήμερα. Ετσι, δεν χρειάζεται γιατρούς που θα βλέπουν ολόπλευρα τον άνθρωπο, ως ον - κομμάτι της κοινωνικής πραγματικότητας, που θα ασκούν την επιστήμη τους λαμβάνοντας υπόψη τους κοινωνικούς παράγοντες που διαμορφώνουν τη σωματική και ψυχική υγεία, με σκοπό να επιδράσουν πρώτα και κύρια σε αυτούς. Αντίθετα, χρειάζεται γιατρούς που θα βλέπουν τον ασθενή ως νόσο - ως σύνολο συμπτωμάτων που χρειάζονται θεραπεία.

Γι' αυτό και στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών:

Οπως και πανελλαδικά, δεν υπάρχει ενιαίο πρόγραμμα σπουδών για όλες τις Ιατρικές Σχολές.

Δεν υπάρχουν στο Πρόγραμμα Σπουδών μαθήματα όπως Προληπτική Ιατρική, Ιατρική της Εργασίας ή Ψυχολογία, Κοινωνιολογία.

Σύμφωνα με τις απαρχαιωμένες μεθόδους διδασκαλίας, μέσα σε 2 εβδομάδες αποστηθίζουμε - για να εξεταστούμε - μία ολόκληρη ειδικότητα με δεκάδες νόσους, που συχνά καταλήγει σε ατελείωτες «λίστες» από παράγοντες κινδύνου, συμπτώματα, θεραπείες.

Από την άλλη, μέσω του περιεχομένου μαθημάτων, της δράσης πολιτικών δυνάμεων, καθηγητών, ΜΚΟ, διαμορφώνεται και ιδεολογικά ο γιατρός. Ο φοιτητής Ιατρικής ακούει από την πρώτη μέρα στο αμφιθέατρο πως ανήκει στην «αφρόκρεμα», όχι γιατί ανήκει σε μια τάξη, αλλά γιατί ξεχώρισε με την ατομική του προσπάθεια. Βλέπει τους καθηγητές του ως αυθεντία, ως πρότυπο του επιτυχημένου επιστήμονα (ακόμα και αν σήμερα του λένε πως δεν πειράζει που χάνει εργαστήρια). Ακούει πως ο καλός γιατρός είναι αυτός που επενδύει μόνο στο πολύ ατομικό διάβασμα. Θεωρεί λογικό να μην του δίνεται στηθοσκόπιο, να πληθαίνουν τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά με αντικείμενο τη γονιδιακή θεραπεία, την εξατομικευμένη θεραπεία. Μαθαίνει θεραπείες με βάση τα «βιώσιμα συστήματα Υγείας» που είναι και η στρατηγική της ΕΕ. Μαθαίνει να αντιλαμβάνεται ξεκομμένα τη σχέση φοιτητών Ιατρικής και συστήματος Υγείας - αφού είναι «άλλο το Πανεπιστήμιο και άλλο η Πολιτεία». Μαθαίνει ως φυσική τη συνύπαρξη Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα και λέει πως ο καλός επιχειρηματίας κόπιασε και πέτυχε, άρα η επίταξη «ίσως να είναι άδικη».

Ως φοιτητής ή γιατρός συμμετέχει σε ΜΚΟ, π.χ. HelMSIC, Γιατροί χωρίς Σύνορα κ.ά., μαθαίνοντας την παροχή Ιατρικής σε «ακραίες» συνθήκες με τα ελάχιστα μέσα, για παράδειγμα μία ακραία οικονομική κρίση, ένας πόλεμος, μία πανδημία... βλέποντάς τα ως «φυσικά» και παντοτινά φαινόμενα.

Μελλοντικά, λοιπόν, αδιαφορεί αν ο ασθενής του - που θα του έχει δώσει τη σωστή θεραπεία - θα μπορεί να ανταποκριθεί σε αυτή. Αφού η υγεία είναι ατομική ευθύνη. Αντίστοιχα, αποδέχεται τις ελλείψεις στο σύστημα Υγείας, πείθεται ότι πάντα θα υπάρχουν, πάντα θα υπάρχουν ανισότητες, γιατί «είναι και στη φύση του ανθρώπου».

Εντέλει, η αστική ιδεολογία θα έχει κάνει τη δουλειά της. Θα έχει βγάλει γιατρούς που δεν θα θίγουν την οικονομία και την εξουσία του κεφαλαίου, από όποια θέση και αν βρεθούν στην παραγωγή και θα τους φαίνεται ακόμα πιο ουτοπικός ο σοσιαλισμός.

Βάσει των παραπάνω, η παρέμβαση με βάση το επιστημονικό αντικείμενο πρέπει να έχει αφετηρία την πρότασή μας, να πείθει συνεχώς και περισσότερους. Είναι βασικό ώστε να μην περιμένουμε αλλαγές/εξελίξεις για να παρέμβουμε, αλλά αυτές να δρουν ενισχυτικά στο πώς σταθερά θα μπορεί να απαντιέται σε κάθε νέο το γιατί και το πώς θα είναι καλύτερα στο σοσιαλισμό.

Σε αυτό συμβάλλει, για παράδειγμα, η επεξεργασία που κάναμε για την Ιατρική Εκπαίδευση στο σοσιαλισμό. Μία επεξεργασία που φωτίζει τις αντικειμενικές δυνατότητες της εποχής και βοήθησε στη διαμόρφωση διεκδικητικού πλαισίου στο σήμερα, που σταθερά δουλεύεται, στην κατεύθυνση συσπείρωσης γύρω από το αίτημα ουσιαστικής αναβάθμισης των σπουδών. Βοηθώντας να ανοίγει η συζήτηση πιο εύκολα και με το σύνολο των εξελίξεων, μέσα από την καθημερινή οργάνωση της παρέμβασης με τον «Ριζοσπάστη». Μία προσπάθεια που χρειάστηκε μελέτη και εξειδίκευση των αστικών κατευθύνσεων, όπως το «ΥΓΕΙΑ 2020» της ΕΕ, το «Παιδεία 2020» της ΔΑΠ - ΝΔΦΚ.

Είναι βασικό να μπορεί να συνδέεται η κάθε διεκδίκηση με την ανάγκη, η πάλη για να γίνουμε ολοκληρωμένοι γιατροί να συμβαδίζει με την πάλη για ένα σύστημα Υγείας στο ύψος των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, όπως αυτό για το οποίο παλεύει το ΚΚΕ. Μία τέτοια δουλειά, που γίνεται χρόνια, άνθρωπο τον άνθρωπο, αποτυπώνεται. Αποτυπώνεται το τελευταίο διάστημα, με τον αγώνα που έδωσαν οι πεμπτοετείς φοιτητές Ιατρικής, καθώς επίσης και στο ότι μπορούμε να δρούμε με όρους πλειοψηφίας και να ζορίζουμε τον αντίπαλο στην αντιπαράθεση, ακόμα και αν αυτός φαίνεται πολύ ισχυρός, π.χ. η αυτοδύναμη ΔΑΠ - ΝΔΦΚ στο Φοιτητικό Σύλλογο Ιατρικής. Την ίδια στιγμή «σπάει» στην πράξη το «έξω τα κόμματα», που σημαίνει «έξω η ΚΝΕ και το ΚΚΕ».

Ως επιπλέον στοιχείο αυτής της παρέμβασης, αποκαλύπτεται η συμβολή της δράσης των κομμουνιστών, ώστε το ίδιο το Κόμμα να εξελίσσει, να ολοκληρώνει τις θέσεις του - στο οποίο και πρέπει να συμβάλουμε.

Συνδέοντας τα παραπάνω με τα συμπεράσματα των Θέσεων της ΚΕ από τα τρία κείμενα, θεωρώ πως έχουμε στέρεες βάσεις για να αποτυπωθούν οι δυνατότητες. Για το ανέβασμα της προσπάθειας προετοιμασίας της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με περισσότερους κομμουνιστές υγειονομικούς. Με την πρόταση του Κόμματος και τη δουλειά με αυτή, μέσα από την καθημερινή πρωτοπόρα παρέμβαση της ΟΒ, που δίνει την προοπτική, αναδεικνύει την επικαιρότητα και αναγκαιότητα της πρότασής μας, γεμίζοντας γνώση και αντοχή δυνάμεις μας αλλά και οπαδούς, φίλους της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Αντοχή και γνώση για την απαραίτητη για την εποχή ιδεολογικοπολιτική αντεπίθεση.


Νικολέτα Κολιού
Μέλος του Περιφερειακού Γραφείου Πανεπιστημίου Πατρών της ΚΝΕ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ