Χαιρετίζω με μεγάλη χαρά τις εργασίες του 21ου Συνεδρίου του ΚΚΕ, με τις Θέσεις να με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. 30 χρόνια μετά τη σωτήρια διάσπαση του 1991 και την οριακή διάσωση του Κόμματος νιώθω πολύ περήφανος για την εκπληκτική πορεία ανασυγκρότησης και αποκατάστασης των Μπολσεβίκικων χαρακτηριστικών του Κόμματος, που μόνο δεδομένη δεν ήταν με τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Κόμμα. Αλλωστε, το ίδιο είχε συμβεί και μετά την διάσπαση του 1968, το Κόμμα ανασυγκροτήθηκε, έλυσε το οργανωτικό με τη διάλυση των ΚΟ το 1958 και της ΟΚΝΕ το 1943, δεν μπόρεσε όμως σε εκείνες τις συνθήκες να δώσει λύση το ιδεολογικό προγραμματικό, παραμένοντας η καταστροφική θεωρία των πολιτικών μετώπων και σταδίων που δεν δικαιώθηκε ποτέ και πουθενά. Τα καταστροφικά γεγονότα με την ολοκλήρωση της ανατροπής του Σοσιαλισμού το 1991 είχανε ένα ...καλό... έδωσαν την δυνατότητα να μελετήσουμε σε βάθος το τι ακριβώς συνέβη. Η αλλαγή Προγράμματος στο 15ο Συνέδριο το 1996 είναι σταθμός στην Ιστορία του Κόμματος. Η κατάργηση των πολιτικών μετώπων και της συμμετοχής σε κυβερνήσεις στο έδαφος του καπιταλισμού, η δημιουργία του ΠΑΜΕ και της Κοινωνικής Συμμαχίας σε Αντικαπιταλιστική Αντιμονοπωλιακή πορεία είναι μεγάλη παρακαταθήκη. Τα υπόλοιπα Συνέδρια εμπλούτισαν το Πρόγραμμα που ολοκληρώθηκε στο 19ο το 2013. Ολα αυτά μας έσωσαν από την παγίδα του ΣΥΡΙΖΑ και του καπιταλισμού το 2012. Η Λυσσασμένη αντίδραση από τα Βαρίδια του Κεντρίστικου οπορτουνισμού του Κάουτσκι που πετάχτηκαν έξω από το Κόμμα για πρώτη φορά στην Ιστορία είναι η απόλυτη δικαίωση των θέσεών μας. Συνεχίζουμε τον αγώνα, έχουμε πλέον όλα τα ιδεολογικά εφόδια του Μπολσεβικισμού. Εχουμε το πώς η οπορτουνιστική αντεπανάσταση ανέτρεψε τον Σοσιαλισμό στην ΕΣΣΔ με αφετηρία το 20ό Συνέδριό του ...ΚΚΣΕ... πρώην Μπολσεβίκων, πώς κατέστρεψαν την 3η ΚΔ των ΛΕΝΙΝ ΣΤΑΛΙΝ με αφετηρία το 1935 με την αλλαγή της νικηφόρας γραμμής του ΛΕΝΙΝ του 1917. Σοσιαλφασισμός με τη θεωρητικοποίηση του ελιγμού για τα Λαϊκά Μέτωπα που έπρεπε να εφαρμοστούν με γραμμή Κοινωνικής συμμαχίας για να απεγκλωβίσουμε τους λαούς από τον οπορτουνισμό και όχι να εγκλωβιστούμε εμείς στον καπιταλισμό. Συνεχή μελέτη των δύο Δοκιμίων 1918 - 1968 και των επόμενων που έρχονται. Δείχνουμε απεριόριστη ανεκτικότητα στις διαφορετικές απόψεις απλών ανθρώπων που εγκλωβίστηκαν στον οπορτουνισμό, τους δίνουμε το χέρι όταν θελήσουν να σηκωθούν και τους δείχνουμε το δρόμο της κοινωνικής συμμαχίας. Αντίθετα τους φορείς των οπορτουνιστικών απόψεων τους αντιμετωπίζουμε σαν 5η φάλαγγα. Είναι ο καπιταλισμός με προβιά φίλου. Περιθώρια στην καθημερινή δράση να γινόμαστε καλύτεροι υπάρχουν πολλά και ήδη έχουν γίνει πολλά. Δεν ξεχνάω ποτέ τον αξέχαστο σύντροφο Μαΐλη και την προσφορά σε αυτήν την πορεία μας, μιλάμε για μεγάλο κεφάλαιο. Και να θυμόμαστε πάντα πως με την Μπολσεβίκικη γραμμή που έχουμε σήμερα τον Οκτώβρη του 1944, θα είχαμε διεκδικήσει την εξουσία με τους καλύτερους όρους και σε καμία περίπτωση δεν είχαμε την κατάληξη που όλοι ξέρουμε με δεδομένο την καθυστέρηση και στο να πέσει όλο το βάρος στον ΔΣΕ τέλη '45, αυτό έγινε κατορθωτό στα τέλη του 1947. Παρά όλα αυτά ο ΔΣΕ είναι που μας έσωσε και μας έφερε μέχρι εδώ, που χωρίς τον σ. Ζαχαριάδη δεν θα υπήρχε. Ολα θα είχαν τελειώσει το 1945, όπως έγινε παντού... Καλή δύναμη και αισιοδοξία σε όλους.