Στην κατηγορία «ο Τοτός και η μπάλα» είναι τα... ανέκδοτα που ακούγονται απ' όταν έγινε γνωστή η πρόθεση ορισμένων από τους «ισχυρούς» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου να αποσυρθούν από το εγχείρημα της Super League. Αλήθεια, με τι να πρωτογελάσει κανείς; Με την προσπάθεια να παρουσιάσουν ως... «υπεράσπιση των αξιών και των ιδανικών του ευρωπαϊκού αθλητισμού» τις κόντρες ανάμεσα στα ισχυρά ευρωπαϊκά οικονομικά συμφέροντα και τους ανταγωνιστές τους στις ΗΠΑ, στην Κίνα, στα Εμιράτα και αλλού; Τα «σπαρακτικά» δημοσιεύματα ότι UEFA και FIFA, οι πιο βρώμικοι «θεματοφύλακες» της εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου, που ετοιμάζουν τη δική τους «κλειστή» ευρωπαϊκή λίγκα, έγιναν ξαφνικά «εγγυητές» του... fair play; Τις αντιδράσεις ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής, που έχουν βάλει την υπογραφή τους ώστε τα επιχειρηματικά συμφέροντα να ασελγούν πάνω στο άθλημα που τόσο αγαπάνε οι λαοί, μετρώντας κάθε... πάσα με κέρδη και ζημιές στις μετοχές τους; `Η μήπως τα «κρύα» αστεία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι «κέρδισε η δημοκρατία την απληστία»; Λες και το πρόβλημα είναι να γίνουν ...λιγότερο «άπληστα» τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που συνωστίζονται γύρω από το λαοφιλές άθλημα. Οσο και αν παίξουν το... κορόιδο, γυρνώντας την μπάλα γύρω γύρω, για να συγκαλυφτεί η πηγή του προβλήματος, η αλήθεια δεν κρύβεται: Επιχειρηματικά κέρδη και αθλητισμός για τις ανάγκες του λαού δεν συναντιούνται πουθενά. Κι αυτό το παιχνίδι μπορούν και θα το «γυρίσουν» προς όφελός τους οι λαοί, με την πάλη τους απέναντι στο κεφάλαιο και όχι με το να στοιχίζονται πίσω από τον έναν ή τον άλλο επιχειρηματικό όμιλο και «πρόεδρο».