Σάββατο 17 Απρίλη 2021 - Κυριακή 18 Απρίλη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 26
«ΜΑΤΙΕΣ» ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ
Το συμπέρασμα είναι καθαρό: Δημόσιος και ιδιωτικός τομέας Υγείας δεν γίνεται να συνυπάρχουν προς όφελος του λαού

Συνέντευξη για την κατάσταση στα νοσοκομεία του Πειραιά και τους αγώνες που αναπτύχθηκαν το προηγούμενο διάστημα

Στο Κρατικό της Νίκαιας
Στο Κρατικό της Νίκαιας
Για την κατάσταση στα νοσοκομεία και τις άλλες μονάδες Υγείας στον Πειραιά, ο «Ριζοσπάστης» συζήτησε με την Μαίρη Αγρογιάννη, μέλος του ΔΣ της ΕΙΝΑΠ και γιατρό στο Κρατικό Νίκαιας, και τον Γιάννη Παπαζαχαρία, ειδικευόμενο χειρουργό στο «Τζάνειο» Νοσοκομείο.

* * *

-- Εναν χρόνο τώρα, υγειονομικοί και ασθενείς ζουν τραγικές καταστάσεις. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πώς βρήκε το δημόσιο σύστημα Υγείας η πανδημία; Πώς επέδρασε αυτή η κατάσταση στα σημερινά αδιέξοδα, μιλώντας για τον Πειραιά και ειδικότερα το Κρατικό της Νίκαιας;

Μ. Α.: Το ξέσπασμα της πανδημίας βρήκε τα νοσοκομεία του Πειραιά, όπως και όλης της χώρας, με μεγάλες ελλείψεις σε προσωπικό και υποδομές, αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης και της πολιτικής εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, που υλοποιούν με συνέπεια όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις.

Τα στοιχεία είναι γνωστά: 550 κλίνες ΜΕΘ, ενώ χρειάζονταν 2.500 πριν την πανδημία, 30.000 οργανικές θέσεις προσωπικού κενές, 6.000 κενές θέσεις γιατρών, ανύπαρκτη Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας, πάνω από 1 δισ. ευρώ μείωση των δαπανών για την Υγεία την τελευταία δεκαετία. Αυτήν ήταν η εικόνα του δημόσιου συστήματος Υγείας πριν προκύψει ο κορονοϊός.

Η κατάσταση αυτή αποτυπώνεται και στον Πειραιά: Στις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και στα τρία νοσοκομεία (Κρατικό Νίκαιας, «Τζάνειο», «Μεταξά»), στην απαρχαιωμένη κτιριακή υποδομή, στον ελλιπή ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό.

Από κινητοποίηση στο «Τζάνειο»
Από κινητοποίηση στο «Τζάνειο»
Στην τεράστια ταλαιπωρία που βίωνε ο λαός της πόλης όλα τα προηγούμενα χρόνια, με πολύωρες αναμονές στις εφημερίες. Στις καθυστερήσεις μηνών για χειρουργικές επεμβάσεις και θεραπείες. Στη νοσηλεία σε πτέρυγες ακατάλληλες, σε απαρχαιωμένα κτίρια, χτισμένα στα μέσα του προηγούμενου αιώνα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Κρατικό της Νίκαιας. Το νοσοκομείο είναι «πρώτης γραμμής» και δέχεται πάνω από χίλιους ασθενείς σε κάθε εφημερία. Διαθέτει όμως μόνο έναν αξονικό τομογράφο, οι βλάβες του οποίου είναι συχνές, λόγω παλαιότητας, εκθέτοντας σε κίνδυνο δεκάδες ασθενείς.

Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι η πανδημία βρήκε την περιοχή με ένα νοσοκομείο λιγότερο, το Νοσοκομείο Λοιμωδών. Αυτό που έκλεισε το 2013 η τότε κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, επειδή ήταν «ζημιογόνο», και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το κράτησε ερμητικά κλειστό, παρά τις προεκλογικές κορόνες. Ενα νοσοκομείο με 214 κλίνες και με ειδικό ρόλο στην αντιμετώπιση μεταδοτικών (λοιμωδών) ασθενειών, το οποίο έκλεισε με το επιχείρημα ότι δεν χρειάζεται, επειδή δεν υπάρχουν πια επιδημίες!

Η πανδημία λοιπόν αποκάλυψε με τον πιο τραγικό τρόπο τις συνέπειες της πολιτικής που αντιμετωπίζει την υγεία ως κόστος. Η κατάσταση στα νοσοκομεία του Πειραιά τους τελευταίους μήνες δεν έπεσε σαν «κεραυνός εν αιθρία» και σίγουρα δεν οφείλεται σε καμία «έκτακτη κατάσταση». Ηταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα, το οποίο συνεχίζεται.

Ευκαιρία να πέσουν οι μάσκες

-- Στις 7 Απρίλη συμπληρώθηκε ένας χρόνος από την πρώτη κινητοποίηση στην Υγεία μέσα στην πανδημία. Πώς αποτιμούν οι υγειονομικοί στο «Τζάνειο» αυτόν τον έναν χρόνο; Πάνω σε ποια ζητήματα αναπτύσσεται η αντιπαράθεση στα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων στο νοσοκομείο;

Γ. Π.: Ο τελευταίος χρόνος αποτέλεσε για τους εργαζόμενους στο «Τζάνειο» μια επιπλέον ευκαιρία να βγάλουν συμπεράσματα, καθώς «έπεσαν οι μάσκες» για τον ρόλο της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας, που στο σωματείο του «Τζάνειου» εκφράζεται από το κοινό ψηφοδέλτιο των ΔΑΚΕ - ΠΑΣΚΕ. Αυτή η πλειοψηφία πρωταγωνίστησε όλα τα προηγούμενα χρόνια στον εκφυλισμό με όλα τα μέσα, παρά τα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζουν διαχρονικά οι υγειονομικοί και οι ασθενείς που φτάνουν στο «Τζάνειο».

Την περίοδο της πανδημίας, η στάση τους είχε στόχο να εφησυχάσει τους εργαζόμενους, να εξωραΐσει την κυβερνητική πολιτική και τον ρόλο της διοίκησης, να μη βρει αγωνιστική διέξοδο η αγωνία των εργαζομένων, που έβλεπαν το νοσοκομείο να μετατρέπεται σταδιακά σε «μίας νόσου», τις κλινικές να μετατρέπονται σε μία νύχτα σε Covid, νοσηλευτές και ειδικευόμενους να μετακινούνται από το ένα τμήμα στο άλλο.

Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση και ενώ τα πράγματα οδηγούνταν στο απροχώρητο, με την ανάπτυξη 150 σχεδόν κλινών Covid χωρίς να υπάρξει η παραμικρή ενίσχυση σε προσωπικό και υποδομή, οι ειδικευόμενοι γιατροί βγήκαμε στο προσκήνιο για την ανάδειξη των οξυμένων ζητημάτων. Εγιναν ζωντανές συνελεύσεις και κινητοποιήσεις, με τα αυτονόητα αιτήματα που έχουν θέσει από την πρώτη στιγμή της πανδημίας η ΟΕΝΓΕ και τα σωματεία άλλων νοσοκομείων της Αττικής.

Ακόμα όμως και όταν ως ειδικευόμενοι ζητήσαμε τη στήριξη του Συλλόγου, η στάση της πλειοψηφίας ήταν χαρακτηριστική: Καταψήφισε τις προτάσεις για κινητοποίηση, με πρόσχημα την τήρηση των υγειονομικών μέτρων (!), μας «συμβούλευσαν» να αφήσουμε τον διοικητή ήσυχο γιατί προσπαθεί και έχει πολλά στο κεφάλι του (!), έκαναν αήθεις προσωπικές επιθέσεις στους εκπροσώπους των ειδικευόμενων.

Το «Τζάνειο», παρ' όλα αυτά, είναι ένα μάχιμο νοσοκομείο πρώτης γραμμής. Το προσωπικό του είναι αξιόλογο και δίνει με αυταπάρνηση τη μάχη για την υγεία των Πειραιωτών. Συνεχίζουμε να κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να εκφραστούν αγωνιστικά οι ανησυχίες τους, η αγανάκτηση για όσα ζουν καθημερινά μαζί με τους ασθενείς.

Η άνευ όρων επίταξη απαντάει στις ανάγκες του λαού

-- Θεωρείτε κρίσιμη την άνευ όρων επίταξη του ιδιωτικού τομέα. Πώς μεταφράζεται αυτό το αίτημα για την περιοχή του Πειραιά; Πώς απαντάτε στην κυβέρνηση, που λέει ότι «το εθνικό σύστημα Υγείας είναι ένα» και περιλαμβάνει τόσο τον ιδιωτικό όσο και τον δημόσιο τομέα;

Μ. Α.: Η επίταξη του ιδιωτικού τομέα αποτέλεσε βασικό αίτημα των υγειονομικών από το ξέσπασμα της πανδημίας. Αίτημα το οποίο πολεμήθηκε από την κυβέρνηση, η οποία έφτασε ακόμα και στο σημείο να πει ότι «αυτά δεν γίνονται, εδώ δεν είναι Σοβιετία». Αίτημα το οποίο διαστρεβλώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να το ταυτίσει με τη δική του πρόταση, που περιλαμβάνει γενναία αποζημίωση των κλινικαρχών.

Το αίτημα της πλήρους και άνευ όρων επίταξης του ιδιωτικού τομέα χωρίς καμία αποζημίωση απαντάει στις τεράστιες ανάγκες που υπάρχουν αυτήν την περίοδο: Ανάγκες σε κλίνες ΜΕΘ, μιας και πλέον σε καθημερινή βάση υπάρχουν πάνω από 100 διασωληνωμένοι σε κοινούς θαλάμους σε νοσοκομεία της Αττικής. Ανάγκες σε απλές κλίνες νοσηλείας Covid και non-Covid ασθενών, ανάγκες σε χειρουργικές αίθουσες.

Είναι αίτημα που «πατάει» στο έμπειρο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, στον σύγχρονο εξοπλισμό που υπάρχει στους μεγάλους ιδιωτικούς ομίλους, και δεν αξιοποιείται σχεδιασμένα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, αλλά «κατά το δοκούν» του κλινικάρχη, με κριτήριο την κερδοφορία του.

Είναι τουλάχιστον προκλητικό τα δημόσια νοσοκομεία του Πειραιά να βουλιάζουν καθημερινά από κόσμο τον οποίο αδυνατούν να εξυπηρετήσουν και το Νοσοκομείο «Metropolitan» εδώ στην περιοχή μας, με 262 νοσηλευτικές κλίνες, να μην μπαίνει στη μάχη.

Σε κάθε εφημερία ασθενείς περιμένουν ακόμα και 24 ώρες στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών προκειμένου να βρεθεί άδειο κρεβάτι για να νοσηλευτούν. Γιατί μένουν ανέγγιχτα τα δωμάτια του «Metropolitan», τα οποία - όπως διαφημίζει ο όμιλος - «έχουν θέα στη θάλασσα»;

Είναι επικίνδυνο και αντιεπιστημονικό να τοποθετούνται γαστρεντερολόγοι, δερματολόγοι και γυναικολόγοι σε κλινικές Covid για να καλυφθούν οι τεράστιες ελλείψεις προσωπικού και κλινικές στις οποίες εργάζονται κορυφαίοι λοιμωξιολόγοι - μέλη της επιτροπής ειδικών - να συνεχίζουν να «γεννάνε» κέρδη μέσα στην πανδημία.

Είναι τουλάχιστον αισχρό, ενώ εκατοντάδες τακτικά χειρουργεία αναβάλλονται στο δημόσιο σύστημα Yγείας, με τη λοιπή νοσηρότητα να εκτινάσσεται, σε ιδιωτικές κλινικές να πραγματοποιούνται κανονικά αισθητικές επεμβάσεις, σαν να μην υπάρχει πανδημία!

Η πανδημία γκρέμισε με πάταγο το μύθο της αρμονικής συνύπαρξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα Υγείας. Η κυβέρνηση προσπαθεί να αντιστρέψει την πραγματικότητα, ισχυριζόμενη ότι «το σύστημα Υγείας είναι ένα». Αυτό που προσπαθεί να κρύψει είναι ότι δεν θέλει να βάλει χέρι στον ιδιωτικό τομέα, να αγγίξει την κερδοφορία των κλινικαρχών.

Δυναμώνουμε την οργάνωση και τον αγώνα

-- Η κυβέρνηση λέει ότι όταν υποχωρήσει η πανδημία το σύστημα Υγείας θα είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα απ' ό,τι πριν απ' αυτή, λόγω των μέτρων ενίσχυσης που πήρε τον τελευταίο χρόνο. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση, κρίνοντας και από τη σημερινή κατάσταση στο «Τζάνειο»;

Γ. Π.: Αν πριν την πανδημία μιλούσαμε για υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος Υγείας, τώρα μιλάμε για καταβαράθρωση. Γιατί, πολύ απλά, η πανδημία επιτάχυνε και ανέδειξε με έντονο τρόπο τις συνέπειες της πολιτικής που θέλει την Υγεία εμπόρευμα και τους εργαζόμενους φτηνούς και «ευέλικτους» για το νοσοκομείο - επιχείρηση.

Να θυμηθούμε ότι τον Δεκέμβρη του 2019, τρεις μόλις μήνες πριν από την έναρξη της πανδημίας στη χώρα μας, έγινε η περίφημη ημερίδα του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου για την προώθηση των κυβερνητικών σχεδιασμών της πλήρους υποταγής της Υγείας στην άγρια κερδοσκοπία, με «όχημα» τις Συμπράξεις Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα. Παρέλασαν από εκεί υπουργοί, περιφερειάρχες, «businessmen», τραπεζίτες, διευθύνοντες σύμβουλοι επιχειρήσεων, καθηγητές και διευθυντές.

Το «Τζάνειο» δεν αποτελεί προφανώς εξαίρεση σ' αυτόν τον σχεδιασμό. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι οι μόνιμοι εργαζόμενοι είναι λιγότεροι απ' ό,τι έναν χρόνο πριν, εν μέσω πανδημίας! Για τέτοια «ενίσχυση» μιλάμε. Οι κάθε είδους ελαστικές σχέσεις εργασίας (επικουρικοί, ΟΑΕΔ, ακόμα και «μπλοκάκι») είναι η μεγάλη και αυξανόμενη μάζα. Πολύ καιρό τώρα το «Τζάνειο» προσφέρει τις ελάχιστες υπηρεσίες, σχεδόν μόνο τις επείγουσες. Οι υπόλοιποι ασθενείς οδηγούνται υποχρεωτικά στον ιδιωτικό τομέα για να βρουν μια λύση στο πρόβλημά τους.

Το τι επιδιώκουν για την επόμενη μέρα είναι καθαρό και γνωστό. Το έχουμε δει όλα τα προηγούμενα χρόνια, από όλες τις κυβερνήσεις. Το γράφουν οι στρατηγικές κατευθύνσεις της ΕΕ για την Υγεία, οι εισηγήσεις των «κορακιών» της ιδιωτικής Ασφάλισης και Υγείας, που μπαινοβγαίνουν στα διάφορα υπουργεία.

Το ζήτημα είναι η δική μας οργανωμένη απάντηση. Οχι μόνο για να βάλουμε εμπόδια σ' αυτόν τον σχεδιασμό, αλλά και για να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή του, παλεύοντας γι' αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη υγειονομικοί, εργαζόμενοι και ασθενείς: Ενα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, με σύγχρονες υποδομές και υπηρεσίες για όλους.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ