Συμφωνώ με τις Θέσεις για το 21ο Συνέδριο.

Οι κομμουνιστές δρούμε σε πολύ σύνθετες συνθήκες. Χαρακτηρίζονται από τη μακρόχρονη επίδραση της αντεπανάστασης, την υποχώρηση του κομμουνιστικού κινήματος παγκόσμια και την κοινοβουλευτική νομιμότητα, που δημιουργεί πρόσθετα εμπόδια.

Τα παραπάνω παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της σκέψης των νέων, γιατί δεν έχουν γνώση των επαναστάσεων που έγιναν στον 20ό αιώνα, της οικοδόμησης τους σοσιαλισμού και των κατακτήσεών του.

Ο αντικομμουνισμός και η δράση ιμπεριαλιστικών οργανισμών μέσα στα σχολεία λειτουργούν ανασταλτικά στη δράση μας. Αλλοτε απροκάλυπτα, όπως με την επίσκεψη σχολείου σε ΝΑΤΟικό στρατόπεδο ή την παρέμβαση της γερμανικής πρεσβείας σε σχολεία της Θεσσαλονίκης, και άλλοτε συγκαλυμμένα, με μαθήματα επιχειρηματικότητας, θεματικές βδομάδες στα Γυμνάσια κ.λπ. Φανερώνεται ένα πολυπλόκαμο σχέδιο του αντιπάλου να επιδράσει στη σκέψη και στη μέθοδό της που διαμορφώνεται στις ηλικίες αυτές.

Ο πήχης, συνεπώς, της ιδεολογικής και πολιτικής αντιπαράθεσης μέσα στο σχολείο πρέπει να ανέβει. Το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας βρίσκεται μπροστά στο καθήκον της συγκέντρωσης δυνάμεων, της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα για να στεφθεί με επιτυχία το επαναστατικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Σε αυτό το καθήκον, Οργανα χρεωμένα στη μαθητική δουλειά έχουν πολύ σοβαρή ευθύνη. Επειδή δρούμε σε αυτές τις ηλικίες, ξεκινάμε για το Κόμμα μας τη δουλειά στη νέα βάρδια της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο, μας έχει εμπιστευτεί το Κόμμα τη διαπαιδαγώγηση των αυριανών μελών και στελεχών του.

Οι μαθητικοί καθοδηγητές και τα αντίστοιχα Οργανα πρέπει να αυξήσουμε την απαίτηση σε όλα τα επίπεδα, καθώς έχουμε και ισχυρά όπλα. Η αφομοίωση αυτών των επεξεργασιών, εφόσον μπουν στη ζωή και γειωθούν, μπορεί να μας φέρει σε θέση υπεροχής στην ιδεολογική και πολιτική διαπάλη και να επηρεάσει πλατύτερα κι απ' αυτό που συνήθως εκτιμάμε. Μπορεί να μπολιάσει τα ρήγματα που αντικειμενικά φανερώνονται στη σκέψη των μαθητών από το σύστημα. Το σπουδαιότερο: Ανοίγεται έτσι ο δρόμος για να μπουν με στέρεα βήματα νέες δυνάμεις στη μάχη.

Τα συμπεράσματα του 18ου Συνεδρίου, η εξειδίκευση της στρατηγικής μας με το Ενιαίο 12χρονο Σχολείο, άλλες επεξεργασίες και συνολικά το Πρόγραμμά μας χρειάζεται να παιδευτούμε περισσότερο ώστε να διαπερνούν τις συζητήσεις στα Οργανα. Να εξειδικεύονται ακόμα περισσότερο και να ανοίγουν δρόμους στον σχεδιασμό των Οργανώσεων. Να βρίσκονται στο επίκεντρο της καθοδηγητικής μας δουλειάς. Απαιτείται μεγαλύτερη προσπάθεια εκλαΐκευσης, αφομοίωσής τους, εννοείται με την απαραίτητη προσαρμογή στις μαθητικές ηλικίες, χωρίς εκπτώσεις στην κοσμοθεωρία μας και μακριά από ευκολίες και τον εμπειρισμό, που συχνά οδηγεί στη ρουτίνα και στην απλή συμφωνία για δράση, δίχως αυτή να πατάει στη γνώση της θεωρίας μας. Αποτελούν προϋπόθεση όχι μόνο για να ξεπερνάμε τους σκοπέλους που μπαίνουν μέσα από το περιεχόμενο του σχολείου, αλλά και να κερδίζουμε νεανικές συνειδήσεις, να διαμορφώνουμε όρους μαζικού πολιτικού ανοίγματος και να ενισχύουμε την αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις μας, η οποία θα πηγάζει από την τριβή τους με την κοσμοθεωρία μας.

Τα τελευταία χρόνια έχουμε μετρήσει σημαντικά βήματα στη μαθητική δουλειά. Λαμβάνουμε υπόψη την ψυχοσύνθεση, τη διαμόρφωση σε αυτήν την ηλικία της προσωπικότητας, και φροντίζουμε να καλλιεργήσουμε τα σωστά πρότυπα και αξίες. Ωστόσο, χρειάζεται περισσότερη σκέψη για να βελτιωθούμε στην εξατομικευμένη καθοδήγηση, με βάση τα προσωπικά χαρακτηριστικά και αδυναμίες, όπως και στις μορφές που θα επιλέξουμε, για να ανάψει η συζήτηση στις ΟΒ. Θέλουμε να προσελκύουμε το ενδιαφέρον και να αποκρυσταλλώνεται πιο ζωντανά πως σε οτιδήποτε βιώνουμε υπάρχει απάντηση και θέση από το Κόμμα μας.

Πρέπει να μας απασχολήσει καλύτερα λοιπόν πώς θα αξιοποιήσουμε τη στρατευμένη Τέχνη για να δημιουργήσουμε ερεθίσματα και διάθεση για αναζήτηση και γνώση. Πώς θα βάλουμε στη ζωή ολοκληρωμένα τα ζητήματα του αθλητισμού, χωρίς να στεκόμαστε αποκλειστικά στην πλευρά των διεκδικήσεων.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να απασχολήσει βαθύτερα τα αντίστοιχα Οργανα και τις Επιτροπές της ΚΝΕ και του Κόμματος. Αντίστοιχα, τα μαθητικά στελέχη αποτελούν την «πρώτη γνωριμία» των μαθητών με το Κόμμα. Χρειάζεται να εμπνέουν, λόγω της γνώσης και της στάσης ζωής τους. Να κατέχουν πολύπλευρες ικανότητες και χαρακτηριστικά, έχοντας επαφή με όλα τα ζητήματα που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα ενός νέου, στην Τέχνη και στον Πολιτισμό.

Πιο συγκεκριμένα, φάνηκε και μπροστά στις μαθητικές κινητοποιήσεις η δυσκολία να συνδεθεί ο αγώνας των μαθητών με την πρότασή μας. Αυτό δεν είναι μόνο ζήτημα προσανατολισμού. Συχνά συζητάμε στα Οργανα λαμβάνοντας υπόψη μόνο το περιεχόμενο του σχολείου, ή στεκόμαστε στις αντιφάσεις που εκφράζονται σε αυτό και στις ελλείψεις του. Οι όποιες αλλαγές γίνονται στο σχολείο, η αντικατάσταση π.χ. της γνώσης από τη δεξιότητα, αντικατοπτρίζουν τις αναγκαίες για το σύστημα προσαρμογές, που καθορίζονται από την πορεία της οικονομίας, ειδικά κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης. Ετσι εξηγείται λ.χ. η απορία γιατί βομβαρδίζεται συνεχώς το σχολείο με νέα νομοσχέδια. Διαφορετικά, βρισκόμαστε στον άχαρο ρόλο της ενημέρωσης - διεκπεραίωσης ενός σχεδίου και επιχειρηματολογίας. Χρειάζεται και τα Οργανα της ΚΝΕ να παρακολουθούν στενότερα τις αλλαγές στην οικονομία και πώς αυτές εκφράζονται σε κάθε περιοχή. Τι σημαίνει για παράδειγμα για τα σχολεία και τις επιχειρήσεις της Δυτικής Θεσσαλονίκης ο νόμος στα ΕΠΑΛ που καθορίζει την ύπαρξη των ειδικοτήτων με βάση τις ανάγκες της αγοράς;

Αντίστοιχα, καλύτερα χρειάζεται να κατανοηθεί η σύνδεση της οικονομίας με την πρότασή μας. Δεν μιλάμε για μια απλή αλλαγή στο εποικοδόμημα. Είναι αποτέλεσμα των αλλαγών στην οικονομία. Αυτό διαφεύγει μερικές φορές την προσοχή μας. Παρουσιάζεται «το σχολείο των αναγκών μας» σαν απάντηση στις ανάγκες και τα όνειρα των μαθητών, χωρίς όμως να δίνεται πάντα ολοκληρωμένα το πλαίσιο όπου αυτό λαμβάνει χώρα, οι νόμοι και οι σχέσεις του σοσιαλισμού. Πιο ολοκληρωμένα πρέπει να στεκόμαστε στην εργατική εξουσία, στον ρόλο της εργατικής τάξης και της ταξικής πάλης που συνεχίζεται στον σοσιαλισμό.

Ολοκληρώνοντας, η συζήτηση, η διεξαγωγή συμπερασμάτων και ο σχεδιασμός πρέπει να ξεκινούν από τη στρατηγική μας και όχι να καταλήγουν σε αυτήν. Ετσι θα ξεπεράσουμε δυσκολίες για το τι είναι ρεαλιστικό να διεκδικήσουμε, με ποια κριτήρια κρίνονται οι σύγχρονες ανάγκες μας. Πώς αλλιώς θα μπορούσαμε να απαντήσουμε στο ότι «στο σχολείο μου δεν υπάρχουν προβλήματα», στο χαμήλωμα των απαιτήσεων, στη σύγκρουση με το περιεχόμενο του σχολείου ακόμα κι αν δεν υπάρχουν προβλήματα σε υποδομές, ασφάλεια κ.λπ.

Η ιδεολογική ενότητα, που υπάρχει, μας γεμίζει με αισιοδοξία και τόλμη για να πετύχουμε τους στόχους μας.