Πέμπτη 15 Απρίλη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
21ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΚΚΕ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα για ένα νέο ξεκίνημα

Το πρώτο κείμενο των Θέσεων διαπνέεται από ένα πνεύμα και μια ψυχολογία ηττοπάθειας. Κορυφαία έκφραση αυτής της - κατά την άποψή μου - προβληματικής προσέγγισης είναι οι Θέσεις 2, 3, 4. Κορωνίδα αποτελεί η φράση ότι «το Κόμμα ως μέρος του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος διατρέχει μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της Ιστορίας του» (Θέση 2).

Είναι προφανές ότι ακόμα βαραίνουν δυσανάλογα στη σκέψη μας οι αντεπαναστατικές ανατροπές του 1989 - 1991. Είναι όμως και ανεξήγητο 30 χρόνια μετά να μας κατακλύζουν αισθήματα αμηχανίας. Θα έλεγα επίσης ότι δεν προσφέρει τίποτα αυτή η προσέγγιση. Μας αδικεί ως Κόμμα, επειδή είναι ο καπιταλισμός αυτός που σήμερα βρίσκεται σε τραγικά αδιέξοδα και σε ακόμα πιο δεινή για τον ίδιο θέση να διαχειριστεί τα αδιέξοδά του.

Σε τελική ανάλυση, το χρονικό διάστημα που έχει μεσολαβήσει από την ήττα του σοσιαλισμού ξεπερνά το 1/4 του αιώνα και είναι αρκετά μεγάλο και ικανό ώστε στο μέτρο του δυνατού να έχουμε μάθει να δουλεύουμε σε αυτές τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, όπου δεν υπάρχει η Σοβιετική Ενωση ως αντίπαλο δέος του καπιταλισμού.

Θεωρώ μέγιστο λάθος ότι οι Θέσεις δεν κεντράρουν στην ανάδειξη των δυσκολιών της αστικής τάξης να διαχειριστεί την κρίση της, αντιθέτως επιχειρούν να επιβάλουν ένα εσωστρεφές κομματικό βλέμμα στη μελέτη των αδυναμιών της κομματικής λειτουργίας.

Γι' αυτό και οι Θέσεις αποπνέουν ένα διαρκές άγχος για την «πίεση» (Θέση 4) που δεχόμαστε και θα δεχτούμε και εκεί οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, η προβολή που εμείς κάνουμε, πάνω στις μάζες, της δικής μας ψυχολογίας, χρεώνοντάς τες υπερβολικά με «μοιρολατρία», «φόβο» και «λογική ανάθεσης» (Θέση 8).

Η συγκυρία που διανύουμε δεν έχει μόνο δυσκολίες, σαφώς επικίνδυνες. Εχει ταυτόχρονα και μεγάλες δυνατότητες που προσφέρονται για να καλύψουμε ως ΚΚΕ το χαμένο έδαφος. Οι μάζες είναι περισσότερο ώριμες και με αρκετά πράγματα - όχι όλα φυσικά - ξεκαθαρισμένα στη συνείδησή τους από την εμπειρία της προηγούμενης δεκαετίας.

Το Κόμμα μόνο κερδισμένο μπορεί να βγαίνει όταν αναλαμβάνει την πρωτοβουλία των κινήσεων και έρχεται σε κατά μέτωπο σύγκρουση με την αστική τάξη και ιδίως τη ΝΔ, όπως έδειξε και η εμπειρία της Πρωτομαγιάς και της 17ης Νοέμβρη.

Αντίθετα όμως, οι Θέσεις, αντί σιγουριάς και επαγρύπνησης, αποπνέουν αισθήματα ανασφάλειας για την «αστική και οπορτουνιστική πίεση» και ωθούν σε εσωκομματική ενδοσκόπηση. Το ζήτημα αυτό σχετίζεται με τις περιγραφές για την κατάσταση του στελεχικού μας δυναμικού; Ειδικότερα, προβληματίζει σοβαρά η Θέση 29. Υπάρχει δίλημμα στα Οργανα του τύπου «σεχταρισμός» ή δουλειά στις μάζες; Χρειάζονται ξεκάθαρες απαντήσεις.

Για ακόμα μια φορά το πρόβλημα εστιάζεται στη σχέση τακτικής και στρατηγικής και σε μια αέναη διαδικασία «εξειδίκευσης» γεμάτη αντιφάσεις, οι οποίες συνοψίζονται στη Θέση 10 και διαπιστώνονται ως πρόβλημα σε κάθε πτυχή της κομματικής μας ζωής στο υπόλοιπο κείμενο.

Διαπιστώνω μια ανακολουθία: Από τη μια μεριά θεωρούμε ότι το Κόμμα ανταποκρίθηκε στα καθήκοντα που είχε αυτήν την τετραετία (Θέσεις 5 και 9) και την ίδια στιγμή αυτό το συμπέρασμα αναιρείται με βάση τις περιγραφές που γίνονται π.χ. στις Θέσεις 11, 12, 14, 24, 27, 28, 29.

Αν και γίνεται λόγος ακόμα και για αδυναμία στο επίπεδο της ΚΕ (Θέσεις 17 - 18) να γενικεύεται η πείρα της ταξικής πάλης, το βασικό μοτίβο είναι η μετατόπιση των προβλημάτων καθοδήγησης στα κατώτερα Οργανα και τις ΚΟΒ και παρουσιάζεται από τις Θέσεις ως πρόβλημα αφομοίωσης της στρατηγικής και ικανότητας εξειδίκευσής της.

Γεννιέται όμως το ερώτημα: Πώς θα αποκτηθεί αυτή η ικανότητα όταν κυριαρχεί το αίσθημα ότι η αστική τάξη μας έχει μονίμως με την πλάτη στον τοίχο και οι δικές μας θέσεις «δεν κατανοούνται ως ρεαλιστικές» από τις μάζες (Θέση 8);

Κατά τη γνώμη μου αυτή η κατάσταση θα γεννάει εσαεί διαφορετικές απόψεις πάνω στο περιεχόμενο της «γραμμής συσπείρωσης».

Δεν υποτιμώ καθόλου την αρνητική επίδραση της προ τριακονταετίας αντεπανάστασης. Πόσο προβληματίζει την ΚΕ το ότι «ως ένα μεγάλο βαθμό η καθοδηγητική δουλειά από πάνω μέχρι κάτω δεν βελτιώθηκε και δεν αντιστοιχήθηκε με τις στρατηγικές μας επεξεργασίες» (Θέση 12) μπορεί να οφείλεται πριν από όλα σ' αυτές τις επεξεργασίες και τα ντοκουμέντα; Στο πώς κατανοεί και τι περιεχόμενο αποδίδει η ηγεσία του Κόμματος στην «αποκατάσταση των επαναστατικών χαρακτηριστικών» του ΚΚΕ;

Στις Θέσεις δεν διακρίνω κάποια πειστική εξήγηση στο γιατί «παραμένει ζητούμενο το να σχεδιάζουμε και να υλοποιούμε στον καθημερινό αγώνα με σταθερό εργαλείο τα ντοκουμέντα». Δεν θεωρώ λογικό μετά από τόσα χρόνια το πρόβλημα να αποδίδεται κυρίως στην έλλειψη «αφομοίωσης» των επεξεργασιών μας.

Αναρωτιόμαστε μήπως στις ίδιες τις «επεξεργασίες» βρίσκεται η ρίζα των «συγχύσεων», των «λαθών τακτικής» και των αδυναμιών μελών και στελεχών μας, όπως αποτυπώνονται στις Θέσεις (29, 33);

Υπό την έννοια αυτή, εκτιμώ ότι η ιδεολογικοπολιτική θωράκιση του Κόμματος θα λειτουργεί ως ένα «παράλληλο πρόγραμμα» (Θέση 12) που δεν θα τέμνεται με την καθημερινή δράση των Οργανώσεων όσο τα «μέτωπα πάλης» - στα οποία ορθώς έχουμε επανέλθει - δεν ενταχθούν σε ένα πολιτικό πρόγραμμα και σχέδιο παρέμβασης του Κόμματος στις εξελίξεις.

Επιμένω σε αυτό γιατί όσο υπάρχει ο κίνδυνος για αριστερές παρεκκλίσεις από την έλλειψη τακτικής, άλλο τόσο ελλοχεύει και συνυπάρχει ο κίνδυνος για δεξιές παρεκκλίσεις - οι οποίες μπορεί και να παγιωθούν - όσο η τακτική κατανοείται ως χειρισμός καθημερινών ζητημάτων της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας, που εξαντλείται είτε στην καταγγελία είτε σε ορισμένα αιτήματα που θα διεκδικούν τα συνδικάτα και οι μαζικές οργανώσεις.

Εξακολουθώ να πιστεύω ότι αυτό που λείπει σήμερα από το Κόμμα μας για τη σύνδεση του καθημερινού αγώνα της εργατικής τάξης και των κοινωνικών της συμμάχων με την πάλη για την εργατική εξουσία είναι ένα πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας (άρα και διακυβέρνησης) που θα επιλύει το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

Εχω αναφερθεί στα δύο προηγούμενα Συνέδρια συγκεκριμένα για το πολιτικό πρόγραμμα που μας διαχωρίζει από τα άλλα κόμματα και γύρω από το οποίο θα διεξαχθεί η κύρια σύγκρουση με την αστική τάξη και τον ιμπεριαλισμό. Οι εξελίξεις ενισχύουν την πεποίθησή μου ότι αυτή η τακτική απαντά λενινιστικά στο περιεχόμενο της «γραμμής συσπείρωσης», της συγκέντρωσης των δυνάμεων της Κοινωνικής Συμμαχίας για την επανάσταση. Μόνο μέσα σε αυτό το καμίνι μπορεί να ισχυροποιείται το Κόμμα, να αποκαθιστά και να σφυρηλατεί τους δεσμούς του με τις λαϊκές μάζες. Καθήκον μας είναι να υπερνικήσουμε φόβους και δισταγμούς.


Θοδωρής Λαπαναΐτης
Δημοσιογράφος, ΚΟΒ Κέντρου Βύρωνα Αττικής του ΚΚΕ

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ
«NESSUN DORMA»(2021-06-02 00:00:00.0)
Για την παρέμβασή μας στις φοιτήτριες και τις ερευνήτριες(2021-04-09 00:00:00.0)
Η αφομοίωση των επεξεργασιών του Κόμματος(2017-03-08 00:00:00.0)
Για τις Θέσεις της ΚΕ(2013-03-30 00:00:00.0)
Ανάγκη προσαρμογής υπάρχει(2013-03-21 00:00:00.0)
Για τις Θέσεις της ΚΕ(2013-02-09 00:00:00.0)

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ