Συμφωνώ με το 1ο κείμενο των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου του Κόμματος. Θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα στις Θέσεις για τη δουλειά του Κόμματος και της ΚΝΕ στις γυναίκες εργατικής - λαϊκής ένταξης ή καταγωγής. Συχνά στα Οργανα του Κόμματος και της ΚΝΕ αντιμετωπίζουμε την παρέμβασή μας στις γυναίκες σαν ένα δευτερεύον θέμα, ευκαιριακά για σύντομο χρονικό διάστημα, κυρίως μπροστά σε κάποια επέτειο, εκδήλωση, εξόρμηση ή παρέμβαση. Ωστόσο, όπως αναφέρεται και στις Θέσεις, η δουλειά αυτή με τις γυναίκες εργατικής - λαϊκής καταγωγής, και συγκεκριμένα των νέων γυναικών φοιτητριών, ερευνητριών, εργαζομένων στα πανεπιστήμια, απαιτεί εξειδικευμένη δουλειά προκειμένου να βελτιώνονται οι ρυθμοί στρατολογίας και διάρκειας της οργανωμένης πορείας των γυναικών στο Κόμμα. Προκειμένου να αναχαιτίζονται οι πρόσθετοι ανασταλτικοί παράγοντες στη συμμετοχή - ωρίμανση των κομμουνιστριών, των γυναικών που βρίσκονται δίπλα στο Κόμμα.

Μεγάλη σημασία αποκτά ο βαθμός αφομοίωσης των θεωρητικών μας θέσεων και των σύγχρονων προβλημάτων της ιδεολογικής διαπάλης για τη γυναικεία ανισοτιμία. Το Κόμμα έχει μεγάλη ιστορική πείρα από τη συμμετοχή των γυναικών στην ταξική πάλη, που πρέπει να αξιοποιηθεί για την πολιτική αφύπνιση νεότερων γυναικών, στο πώς διαχρονικά ξεπερνιούνταν αναχρονιστικές συνήθειες, πώς με την τόλμη και την αγωνιστική τους στάση κατάφεραν να σπάσουν προκαταλήψεις, εναντιώθηκαν, πρωτοστάτησαν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες στην πάλη του λαού. Παράλληλα, το Κόμμα έχει επεξεργασίες που παρακολουθούν τις νέες εξελίξεις που επιδρούν στη θέση της γυναίκας στον καπιταλισμό, τις νέες μορφές εκμετάλλευσης και μελετά τους παράγοντες συμμετοχής τους στο κομμουνιστικό κίνημα. Οι επεξεργασίες αυτές οφείλουν να διαπερνούν όλους τους τομείς δουλειάς μας - τον ιδεολογικό, τον παιδαγωγικό, τη μαζική δουλειά στο κίνημα με όρους συστηματοποίησης.

Σήμερα συναντάμε πολλές αντιλήψεις που κρύβουν την ταξική ρίζα των σύγχρονων ανισοτιμιών της γυναίκας. Για παράδειγμα, την άποψη ότι η ανισότητα της γυναίκας είναι αποτέλεσμα των αντιλήψεων των αντρών και όχι του συστήματος που γεννά την ανισοτιμία της, τη φτώχεια, την ανεργία, την εκμετάλλευση και την ανασφάλεια για την ίδια και την οικογένειά της, βλέποντας έτσι ως εχθρό τον άντρα. Ακόμα, οπισθοδρομικές και συντηρητικές απόψεις για τον ρόλο της γυναίκας στην κοινωνία, τα δικαιώματά της, τον ρόλο της στην οικογένεια, στην ανατροφή των παιδιών. Τα παραπάνω επιδρούν στη συνείδηση γυναικών νεότερων ηλικιών, ιδιαίτερα όσων δεν έχουν παιδιά ή δεν έχουν ενταχθεί στην κοινωνική παραγωγή. Οι ηλικίες αυτές, λόγω των αντικειμενικών συνθηκών αλλά και υποκειμενικών αντιλήψεων, δεν είναι προετοιμασμένες να αντιμετωπίσουν στην πορεία τα σύνθετα προβλήματα που προκύπτουν, με αποτέλεσμα να οπισθοχωρούν και να δυσκολεύονται. Επομένως, κρίνονται αναγκαία η στοχευμένη ιδεολογική - πολιτική παρέμβαση του Κόμματος και τα πρακτικά μέτρα στήριξής τους από τις ΚΟΒ.

Χρειάζεται να παίρνουμε υπόψη μας την κοινωνική σύνθεση στον χώρο ευθύνης μας και σε σχέση με το γυναικείο φύλο. Στις σχολές της Φιλοσοφικής επικρατεί η παρουσία νέων γυναικών εργατικής - λαϊκής καταγωγής. Η γνώση της επίδρασης της αστικής πολιτικής στον χώρο μας, του τι αναπαράγεται στα μαθήματα από το πρόγραμμα σπουδών και πώς επιδρά στη συνείδηση των νέων γυναικών, κρίνεται απαραίτητη. Το σύστημα της Εκπαίδευσης, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, στρώνει το ιδεολογικό έδαφος μιλώντας παραπλανητικά για την ισότητα των δύο φύλων, για τη βία κατά των γυναικών, ή για την αυτοδιάθεση του σώματος. Ακόμα, μέσα από το πανεπιστήμιο πατάνε στην υπαρκτή ευαισθησία των γυναικών σε ζητήματα αλληλεγγύης, προωθώντας άλλα μέτρα, υποκαθιστώντας την κρατική ευθύνη.

Από τα παραπάνω προκύπτουν η συνθετότητα στην ανάπτυξη της κοινωνικής συνείδησης και δράσης της γυναίκας και η αναγκαιότητα της εξειδίκευσης της γενικής δουλειάς του Κόμματος στις γυναίκες, ως στοιχείου ενταγμένου οργανικά στον σχεδιασμό και την οργάνωση καθημερινής πολιτικής δράσης της κάθε ΚΟΒ. Να γίνεται δηλαδή αντικείμενο συζήτησης στη συνεδρίαση, στα Οργανα, βοηθώντας και στην ικανότητα εξειδίκευσης σε άντρες και γυναίκες. Η αναγκαιότητα αυτή συνειδητοποιείται στον βαθμό που αφομοιώνεται η μαρξιστική - λενινιστική αντίληψη για το γυναικείο ζήτημα, μαζί με τη γνωριμία των σύγχρονων μορφών έκφρασης της γυναικείας ανισοτιμίας, των αντικειμενικών εμποδίων που ορθώνονται για τη συμμετοχή της γυναίκας στον αγώνα αλλά και την ωρίμανση των κομμουνιστριών.

Στον δικό μας χώρο, θα μπορούσαμε να αναδείξουμε από την πλευρά της Ιστορίας και της λογοτεχνίας την εξέλιξη της θέσης της γυναίκας στα κοινωνικοοικονομικά συστήματα. Είναι ζητήματα που μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο δημιουργικής ανάπτυξης των θέσεών μας, ζητήματα που με την ανάλογη προσαρμογή στα αιτήματα πάλης στους συλλόγους μπορούν να οξύνουν την αντιπαράθεση με αστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις.

Η κάθε ΚΟΒ πρέπει να προσφέρει συντροφική βοήθεια σε νέες κοπέλες, μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ. Ειδικότερα στην ΚΝΕ, όπου συναντάμε δυσκολίες σε νέες συντρόφισσες, οι οποίες επηρεάζονται από το οικογενειακό περιβάλλον, την ανασφάλεια, την αρνητική επίδραση ερωτικών συντρόφων (Θέση 38), η δουλειά μας πρέπει να συνδυάζει την ιδεολογική ενίσχυση αλλά και την ολόπλευρη στήριξή τους. Ως φοιτήτριες βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο της ζωής μας. Μόλις βρούμε δουλειά, αν δεν έχουμε ήδη, αναλαμβάνουμε άλλες ευθύνες, έπειτα έρχονται η μητρότητα, το νοικοκυριό, η φροντίδα των γονιών, με αποτέλεσμα λιγότερο χρόνο, που μπορεί να οδηγήσει στην απομάκρυνση από το Κόμμα. Εχουμε παραδείγματα πίεσης με αποτέλεσμα την εμφάνιση στοιχείων κόπωσης, αποστράτευσης, φθοράς λόγω αυτών των δυσκολιών και συγκρούσεων.

Η λήψη μέτρων αποτελεί αναγκαίο όρο και είναι στοιχείο διαπαιδαγώγησης συλλογικά για το Κόμμα και την ΚΝΕ, για το περιεχόμενο της κομμουνιστικής στάσης ζωής μιας νέας γυναίκας, εργαζόμενης μητέρας σε μη επαναστατικές συνθήκες, «ώστε με δημιουργικό τρόπο να προβληθούν οι κομμουνιστικές αξίες, οι συνθήκες μέσα στις οποίες αναπτύσσεται ο σύγχρονος "βουβός" ηρωισμός και να καλλιεργηθεί η αντοχή μπροστά στις δυσκολίες της ταξικής πάλης, αλλά και των συνθηκών εργασίας, σπουδών ζωής» (Θέση 38). Η πάλη των πρωτοπόρων γυναικών για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό, για την κοινωνία που παλεύουμε, μπορεί να διαμορφώσει επαναστατική ανατροπή στη σκέψη και στη δράση τους.