Οι «ανατροπές του αιώνα» που σχεδιάζει η ΝΔ, πατάνε στο στέρεο έδαφος των αντεργατικών νόμων που ψήφισαν οι προηγούμενοι. Κάτι θα θυμάται ο ΣΥΡΙΖΑ από τα χρόνια της «μνημονιακής» του διακυβέρνησης, όταν διεύρυνε την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις, έβαλε νέα εμπόδια στην απεργία, υλοποίησε τον νόμο του «νεοφιλελεύθερου» Βρούτση για καθορισμό του κατώτερου μισθού με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα και άλλα παρόμοια. Αλλά και σήμερα, το «αντισχέδιο» που προτείνει απέναντι στο «σχέδιο ανάκαμψης» της κυβέρνησης δείχνει πόσο κάλπικο είναι το δίπολο «νεοφιλελεύθερος - νεοκεϊνσιανός» που στήνουν στη μεταξύ τους αντιπαράθεση, για το ποιος είναι ικανότερος να οδηγήσει το κεφάλαιο στην ανάκαμψη και να διαχειριστεί τις λαϊκές αντιδράσεις. Οσο για τον ...ψόγο ότι η ΝΔ διαφοροποιείται από την κεϊνσιανή ΕΕ, και μόνο το γεγονός ότι το νομοσχέδιο είναι αντικείμενο της μεταμνημονιακής αξιολόγησης, αλλά και προϋπόθεση για να εκταμιεύσει η Κομισιόν κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, είναι αρκετό για να κάνει θρύψαλα τα πήλινα τείχη ανάμεσα στις διάφορες εκδοχές της ίδιας αστικής πολιτικής που υπηρετούν όλα τα κόμματα της ΕΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ.