Ολα αυτά δίνουν μια καλή «γεύση» για το τι σημαίνει να είσαι «μπροστάρης» στους αμερικανοΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, όπως διεκδικεί για τη χώρα μας η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη στήριξη όλων των άλλων αστικών κομμάτων, σε συνθήκες που οι ανταγωνισμοί «αγριεύουν», με την Κίνα να απειλεί την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ. Δίνουν ταυτόχρονα μια «γεύση» για το τι σημαίνουν οι «συμμαχίες» και τα σχήματα που στήνουν η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις με την «ομπρέλα» των ΗΠΑ, από την Ανατ. Μεσόγειο έως τον Περσικό και τον Ειρηνικό, έχοντας το θράσος να τις βαφτίζουν συμφωνίες «σταθερότητας», ενώ μπλέκουν τη χώρα βαθύτερα σε ανταγωνισμούς, που καθιστούν στόχο το λαό! Στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς «το ξύλο έχει δυο μεριές», όπως λέει η παροιμία. Και το μόνο σίγουρο είναι πως ο λαός θα βγαίνει ζημιωμένος, έως ότου αποφασίσει να πάρει το «ξύλο» στα χέρια του.