Συμφωνώ με την ανάλυση που γίνεται για τις συνθήκες μέσα στις οποίες δρα το Κόμμα. Νομίζω πως είναι αναγκαίο να φωτίσουμε πιο ολοκληρωμένα και με όρους μαζικής και μακροπρόθεσμης προπαγάνδας το ζήτημα της βασικής αντίθεσης της εποχής μας.

Να επιμείνουμε ακόμα πιο τεκμηριωμένα και αποδεικτικά στην αλήθεια ότι καμία αστική διαχείριση δεν μπορεί να μειώσει, να αμβλύνει αυτήν την αντίφαση.

Μόνο στο πλαίσιο μαζικών λαϊκών αγώνων που θα έχουν προσανατολισμό την αμφισβήτηση των καπιταλιστών και της αστικής εξουσίας μπορούν να αποσπώνται και να εδραιώνονται ορισμένες κατακτήσεις.

Ομως πρέπει να είναι σαφές ότι μεγάλοι, μαζικοί και ιδιαίτερα με ταξικό προσανατολισμό αγώνες δεν θα προκύψουν ξαφνικά και εκ του μηδενός. Θα προετοιμαστούν μέσα από επιμέρους αποσπασματικούς, μικρούς και μεγάλους αγώνες.

Αγώνες που θα μαθαίνουν τους εργαζόμενους όχι μεμιάς το ταξικό αλφάβητο, αλλά η πείρα που θα συγκεντρώνεται σταδιακά θα ωριμάζει τους μεγάλους, σωστά προσανατολισμένους αγώνες. Και πολλές φόρες μπατάρουμε και προς τη μια μεριά και προς την άλλη. Είτε προσπαθούμε να χωνέψει κάποιος την επαναστατική στρατηγική από έναν επιμέρους αγώνα, είτε δεν μας απασχολεί καθόλου να δουλέψουμε ορισμένα στοιχεία, πληροφορίες κ.λπ. που θα τον βοηθήσουν να δει λίγο καλύτερα τη μεγάλη εικόνα. Η ιστορική πείρα διδάσκει ότι κανένας αγώνας σωματείου μεγάλος δεν ξεκίνησε έχοντας βάλει εξαρχής το ζήτημα της αμφισβήτησης του καπιταλιστή ή του κράτους του.

Από αυτήν την άποψη, ελάχιστοι πρέπει να είναι οι αγώνες και καθαρά προβοκατόρικοι που οι κομμουνιστές να τους σνομπάρουν. Η περίοδος κρύβει δυνατότητες μαζικών ξεσπασμάτων αντικειμενικά άπειρων μαζών, και χωρίς να έχουμε δεσμούς και κύρος σε τέτοιο κόσμο.

Σύντροφοι, συντρόφισσες

Συμφωνώ ότι αυτό που καταφέραμε τις τελευταίες 10ετίες είναι τεράστιο, και δεν ήταν αυτονόητο.

Ταυτόχρονα είμαστε σε σημείο καμπής, η στασιμότητα και το πισωγύρισμα παραμονεύουν. 'Η θα κάνουμε νέα ποιοτικά βήματα μπροστά ή θα πισωγυρίσουμε. Η ήττα του κινήματος, του κομμουνιστικού, του λαϊκού, συνεχίζεται, χωρίς ουσιαστικά σημάδια ανάκαμψης. Η δράση του ΚΚΕ δεν αρκεί για να αντιστρέψει την κατάσταση, και σε αυτό πρέπει να έχουμε επίγνωση.

Ορισμένα από τα βάθρα μας αδυνάτισαν ή δεν αντέχουν στις νέες επιθέσεις.

Δεν είμαστε επικεφαλής μαζικών λαϊκών οργανώσεων, κυρίως συνδικάτων, με δυνατότητες κινητοποίησης εργαζομένων.

Η αναγνώριση των στελεχών μας ως εργατικών - λαϊκών ηγετών, ως ηγετών της τάξης, είναι περιορισμένη και με σημάδια υποχώρησης.

Δεν έχουμε σε κρίκους της παραγωγής και του κράτους ισχυρές Κομματικές Οργανώσεις.

Δεν μπορούμε να προσδοκούμε ουσιαστική στήριξη ούτε καν από τον γειτονικό μας περίγυρο, και οι εξελίξεις στην περιοχή μας είναι επικίνδυνες.

Δεν χωρά κανένας εφησυχασμός, παρότι η συντριπτική πλειοψηφία των μελών και των στελεχών έδωσαν και δίνουν τη μάχη με αυτοθυσία.

Οι Θέσεις τονίζουν ότι το κεντρικό ζήτημα είναι να συζητήσουμε πώς το Κόμμα θα αναγνωρίζεται ως μια ισχυρή λαϊκή, πολιτική και οργανωτική πρωτοπορία, ως φορέας της επαναστατικής προοπτικής από ευρύτερες μάζες, και συμφωνώ.

Ορισμένες επισημάνσεις θα ήθελα να κάνω, όχι πιθανώς με την ιεράρχηση και τη σημασία που ίσως έχουν.

-- Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, σωστά επισημαίνεται ότι είναι ανοργάνωτα και το οργανωμένο κομμάτι πολύ μικρό και κυρίως με ισχυρές τις επιρροές των εργοδοτών και των αστικών κομμάτων.

Η βελτίωση του βαθμού οργάνωσης της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, ο προσανατολισμός της δράσης τους, πρέπει να είναι κριτήριο αποτελεσματικότητας των Οργανώσεων και των στελεχών, του Κόμματος συνολικά.

-- Ασφαλώς και μας λείπουν οι μεγάλοι, μαζικοί ταξικοί αγώνες. Πριν από όλα όμως μας λείπουν οι μικροί καθημερινοί αγώνες για τους μισθούς, τις συνθήκες δουλειάς, την Υγεία, την Παιδεία, το περιβάλλον κ.λπ. Σε αυτούς πρέπει να πρωτοστατήσουν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, η ΚΝΕ, οι φίλοι του Κόμματος. Αυτοί θα ωριμάσουν τους μεγάλους αγώνες.

Και για να το κάνουν δεν χρειάζεται να ξέρουν τον μαρξισμό - λενινισμό, να περιμένουν να μάθουν για να δράσουν. Και επειδή θα δρουν, και αυτό είναι το κύριο, πρέπει να σπουδάζουν τον μαρξισμό - λενινισμό για να εντάσσεται όσο πιο αποτελεσματικά γίνεται η δράση τους στη γενική προσπάθεια συγκέντρωσης και προετοιμασίας των δυνάμεων για τη μεγάλη σύγκρουση.

Μέσα σε αυτούς τους μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες θα μαθαίνουμε και θα μας μαθαίνουν, και μέσα από την αταλάντευτη στάση μας θα αναγνωριζόμαστε ως ηγέτες, ως οργανωτές μαζών, κάτι που βέβαια δεν παραχωρείται, δεν χαρίζεται, κερδίζεται.

Η ΚΕ στις Θέσεις λέει ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν μέλη και στελέχη που έχουν συγχύσεις γύρω από τα ζητήματα της σχέσης Κόμματος και συνδικάτων, Κόμματος και λαϊκών οργανώσεων.

Είμαι της γνώμης ότι η ΚΕ χρειάζεται να δώσει ακόμα μεγαλύτερη προσοχή σε αυτό το ζήτημα.

Κατά τη γνώμη μου υπάρχουν Κομματικές Οργανώσεις που δρουν στρεβλώνοντας αυτήν τη σχέση, και ιδιαίτερα Τομεακές.

Η αποδυνάμωση των συνδικάτων και των άλλων λαϊκών οργανώσεων, καθώς και η μειωμένη επίδραση των κομμουνιστών σε αυτά, έχει πρωτίστως αντικειμενικά χαρακτηριστικά. Ομως ο τρόπος δράσης πολλές φορές δεν βοηθά να μειώνονται οι συνέπειες αυτών των αντικειμενικών χαρακτηριστικών και να βελτιώνεται η κατάσταση.

Ορισμένα παραδείγματα, χωρίς και πάλι συγκεκριμένη ιεράρχηση.

Δεκάδες οργανωτικά στελέχη έως και Γραμματείς Τομέων έχουν ελάχιστη ή και καθόλου σχέση με σωματείο, μαζικό φορέα με τη ζωή του, απλά και τυπικά είναι μέλη κάποιου συνδικάτου. Πλήρης απόσπαση από το κίνημα και τις δυσκολίες του.

Υπάρχουν δεκάδες στελέχη - μέλη Οργάνων (Γραφείων ΚΟΒ, Τομεακών Επιτροπών), αλλά και απλά κομματικά μέλη, που για το τελευταίο που ελέγχονται είναι η παρουσία και η δουλειά τους στα συνδικάτα, στους άλλους λαϊκούς φορείς, ενώ ελέγχονται καθημερινά για τις άλλες οργανωτικές τους χρεώσεις.

Είναι δεκάδες τα κομματικά στελέχη - μέλη ΔΣ Σωματείων, Ομοσπονδιών κ.λπ., αλλά και απλά κομματικά μέλη, που βρίσκονται ώρες στα κομματικά γραφεία, πολλές περισσότερες από αυτές που ξοδεύουν για να είναι στο συνδικάτο τους.

Είναι πολλές οι κινητοποιήσεις σωματείων κ.λπ. όπου αντί το πρώτο βιολί στον σχεδιασμό, στη διεύθυνση της κινητοποίησης να είναι ο πρόεδρος του σωματείου, το ΔΣ του σωματείου, είναι ο Γραμματέας του Τομέα, ο Γραμματέας της Οργάνωσης, που πολλές φόρες συμβαίνει να μην είναι καν μέλος του σωματείου. Πού θα δοκιμαστούν και πού και πώς θα αναδειχθούν αυτά τα στελέχη;

Είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου αντιπαραθέτουμε την κομματική στη συνδικαλιστική δουλειά. Π.χ. βγάλαμε κομματική ανακοίνωση ή βγάλαμε σαν συνδικάτο, δεν χρειάζεται άλλη. Λες και η προπαγάνδα συνδικάτου και Κόμματος είναι ένα και το αυτό.

Αυτά είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα στρέβλωσης της σχέσης Κόμματος και συνδικάτων - άλλων λαϊκών οργανώσεων, που δεν έχουμε την πολυτέλεια να τα υποτιμάμε, γιατί μπορεί να οδηγήσουν σε ακόμα χειρότερες και πιο σοβαρές στρεβλώσεις.