Με φόντο την εικόνα μιας χώρας σε κατάρρευση, παρακολουθήσαμε πριν περίπου ένα μήνα στις 22/2/2021, στη Θεσσαλονίκη, τον απαράδεκτο τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε η κυβέρνηση τους φοιτητές που αγωνίζονται να ξαναγίνουν φοιτητές. Είδαμε λοιπόν, στο ΑΠΘ, πάνοπλους αστυνομικούς να τους ξυλοκοπούν, να τους δένουν χειροπόδαρα και να τους σέρνουν στο δρόμο, είδαμε επιδρομή των ΜΑΤ, της Αντιτρομοκρατικής, χρήση χημικών, προσαγωγές, ελικόπτερα και drone της αστυνομίας - μετά από κάλεσμα της πρυτανείας - για να διαλύσουν την κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων.

Είδαμε το πώς σχεδιάζεται η διάλυση του δημόσιου πανεπιστήμιου και ολόκληρης της κοινωνίας, το πώς αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση τον αγώνα των φοιτητών, που ζητούν το αυτονόητο, να ανοίξουν δηλαδή οι σχολές τους, να ξαναρχίσει η εκπαιδευτική διαδικασία και να μην εφαρμοστεί ο νόμος - έκτρωμα Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη, που ο πραγματικός του στόχος δεν είναι η «εγκληματικότητα» στα πανεπιστήμια, αλλά αυτοί που αντιστέκονται και αντιδρούν στην - κυριολεκτικά - εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης, που, με όσα κάνει, πυροδοτεί μόνο οργή και αγανάκτηση.

Η καταστολή χτυπάει πρώτα το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι των φοιτητών, που πρωτοστατεί στην οργάνωση της πάλης στις σχολές και κατακτάει αμέσως τη στήριξη μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Καθηγητές, διδακτορικοί και μεταπτυχιακοί φοιτητές, απλοί εργαζόμενοι του πανεπιστημίου στέκονται δίπλα του, μαζί και με τα εργατικά σωματεία, τις Ομοσπονδίες γονέων και τους συλλόγους καθηγητών.

Η συμμαχία φοιτητών και εργαζομένων είναι το πιο δυνατό στοιχείο σε αυτόν τον δύσκολο αγώνα. Αγώνα για ένα πανεπιστήμιο που θα προσφέρει ολοκληρωμένη μόρφωση, που θα οδηγήσει αργότερα σε δουλειά με δικαιώματα και όχι για ένα πανεπιστήμιο εναντίον τους και κόντρα στις ανάγκες τους.

Οι πρόσφατες εικόνες βίας, τρομοκρατίας και αυταρχισμού που ζήσαμε σε χώρους εκπαίδευσης, θυμίζουν παλιές, άγριες εποχές. Η περιστολή των ακαδημαϊκών ελευθεριών και η περιφρούρηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των πανεπιστημίων είναι ο τρόπος που απαντάει η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη στο δίκαιο αίτημα της πανεπιστημιακής κοινότητας να ανοίξουν οι σχολές με όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας.

Είναι η πρώτη φορά από το 1974 που πρύτανης αφήνει την Αστυνομία να μπει με αυτόν τον τρόπο στο Πανεπιστήμιο!

Αντί το κράτος να μεριμνήσει να πάρει μέτρα για να αποφεύγεται ο συγχρωτισμός, να υπάρχουν ολιγομελή τμήματα, να γίνουν προσλήψεις διδακτικού προσωπικού, να κοιτάξει να προστατέψει και να ενισχύσει το σύστημα Υγείας, με επίταξη του ιδιωτικού τομέα, αντί να φροντίσει να επιταχύνει τις διαδικασίες του εμβολιασμού, επιλέγει να εντείνει την καταστολή και τον αυταρχισμό, όπως ακριβώς πράττουν και όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ. Αυτό άλλωστε είναι το συστατικό στοιχείο της κοινής τους πολιτικής διαχείρισης κάθε κρίσης. Στόχος τους ήταν και είναι πάντα η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων, σε βάρος των δικαιωμάτων των πολλών!

Οι φοιτητές, πάντως, με πολύμορφη δραστηριότητα και ζωντανή παρουσία, εμποδίζουν στην πράξη την εφαρμογή του νέου απαράδεκτου νόμου και δεν θα αφήσουν τις σχολές να μετατραπούν σε στρατόπεδα και να κυριαρχήσει ο φόβος, όσο κι αν ο πρύτανης του ΑΠΘ θέλει να τρομοκρατήσει και να καταστείλει οποιαδήποτε φωνή αμφισβήτησης στο εσωτερικό του πανεπιστήμιου.

Το Σάββατο 27/3, στις 12.00, η ΤΕ Πανεπιστημίων Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και η ΠΟ Σπουδάζουσας Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ διοργανώνουν εκδήλωση με τίτλο: «Ως εδώ! Σπάμε τον φόβο. Παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας!». Η ΚΝΕ, 53 χρόνια τώρα, από εκείνα τα πρώτα βήματά της στο βαθύ σκοτάδι της παρανομίας, στα μαύρα χρόνια της χούντας, μέχρι σήμερα, όχι μόνο δεν έλειψε στιγμή από την καθημερινή δράση και τον αγώνα, αλλά αναδείχθηκε καθοδηγητική δύναμη του νεολαιίστικου κινήματος στη χώρα. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στον προαύλιο χώρο της Πρυτανείας του ΑΠΘ. Θα μιλήσει ο Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ. Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Ηλίας Κονδύλης, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα Ιατρικής του ΑΠΘ. Την εισβολή καταδικάζει και η ΠΟ ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, σημειώνοντας: «Η κυβέρνηση επενδύει στην καταστολή και στην τρομοκρατία για να σπείρει την υποταγή απέναντι στην πολιτική τους που τσακίζει τα δικαιώματα και τις ζωές των φοιτητών».

Κι επειδή τα όρια των τυράννων καθορίζονται από την ανοχή αυτών που καταπιέζουν, στα πανεπιστήμια οι φοιτητές φωνάζουν πως η «ανοχή» είναι άγνωστη λέξη.