Ψηφίστηκε την Τετάρτη από την Ολομέλεια της Βουλής, με τις ψήφους της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, η νέα ληστρική σύμβαση με την «Ελληνικός Χρυσός», με την οποία συνεχίζεται το έγκλημα της παράδοσης του χρυσού, ενός σπάνιου, πολύτιμου και μη ανανεώσιμου ορυκτού πόρου, στους επιχειρηματικούς ομίλους.

Με τη συγκεκριμένη σύμβαση, ανανεώνεται και τροποποιείται η προϋπάρχουσα, του 2004, και δίνονται επιπλέον δωράκια και διευκολύνσεις στην πολυεθνική «Eldorado», θυγατρική της οποίας είναι η «Ελληνικός Χρυσός», που χρόνια τώρα εκμεταλλεύεται τον ορυκτό πλούτο της Χαλκιδικής.

Οι «διαπραγματεύσεις» για τη Σύμβαση προχώρησαν «εν κρυπτώ», χωρίς την ενημέρωση του λαού της Χαλκιδικής, ενώ και η αντίστοιχη συζήτηση στη Βουλή έγινε μετά την υπογραφή της, στις αρχές Φλεβάρη, με «επιτηρητή» τον πρέσβη των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζ. Πάιατ και χωρίς τη δυνατότητα αλλαγών.

Το ΚΚΕ - ζητώντας και ονομαστική ψηφοφορία - καταψήφισε τη σύμβαση, την οποία κατήγγειλε ως ληστρική και λεόντειο, αναδεικνύοντας ότι συνεχίζει την εκχώρηση του ορυκτού πλούτου, οδηγεί σε επιδείνωση των όρων της συμφωνίας πιάνοντας το «νήμα» από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, δίνει ελευθέρας στη συνέχιση της καταστροφής του περιβάλλοντος, του υπόγειου υδροφορέα, συνολικά έρχεται να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις της πολυεθνικής και να άρει κάθε εμπόδιο στη δραστηριότητά της, απαλλάσσοντάς την ταυτόχρονα από κάθε πιθανή ευθύνη. Είναι συνολικά σε βάρος των εργαζομένων και της ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών.

Θυμίζουμε ότι με την παλιά και την επικαιροποιημένη σύμβαση, η «Ελληνικός Χρυσός», με 11 εκατ. ευρώ, εξασφάλισε τα μεταλλευτικά δικαιώματα στο πλουσιότατο πεδίο της Χαλκιδικής, το οποίο διαθέτει σημαντικά αποθέματα χρυσού (επιστημονικές εκτιμήσεις τα υπολογίζουν σε περίπου εκατόν εξήντα τόνους), αλλά και άλλων πολύτιμων μετάλλων όπως χαλκό, άργυρο, μόλυβδο, ψευδάργυρο κ.ά.

Οι νέες προβλέψεις επί της ουσίας επικυρώνουν το νέο επιχειρησιακό σχέδιο των μετόχων, το οποίο συντάχθηκε με αποκλειστικό κριτήριο το μέγιστο επιχειρηματικό κέρδος. Ετσι η εταιρεία απαλλάσσεται από κοστοβόρα τμήματα του αρχικού επενδυτικού σχεδίου (όπως το εργοστάσιο μεταλλουργίας), με πρόσχημα ότι η μέθοδος της ακαριαίας τήξης (flash melting) πλέον είναι «οικονομικά μη βιώσιμη», ενώ διασφαλίζεται νομικά για την απρόσκοπτη εξέλιξη της επένδυσης. Απαλλάσσεται και από τον υποτυπώδη έλεγχο των περιβαλλοντικών όρων της επένδυσης από τις υποστελεχωμένες κρατικές υπηρεσίες, αφού θα ελέγχεται από «ανεξάρτητο» ελεγκτή που θα επιλέγει και θα πληρώνει η ίδια η εταιρεία...

Ακόμη η σύμβαση, μεταξύ άλλων, προβλέπει: Αυτόματη ρήτρα αποζημίωσης σε περίπτωση που υπάρχει ευθύνη για απώλεια εσόδων από το Δημόσιο στην εταιρεία, ενώ δεν προβλέπεται το αντίθετο, εάν η εταιρεία δηλαδή δεν τηρεί τις συμβάσεις και τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ' αυτήν. Η επένδυση αυτή έχει προτεραιότητα απέναντι σε κάθε άλλη οικονομική δραστηριότητα και στο πλαίσιο αυτό δεσμεύονται για τα επόμενα έως 50 χρόνια (25 + 25), προς όφελος της εταιρείας, το λιμάνι του Στρατωνίου, ο αιγιαλός, το σύνολο των παραγωγικών δυνατοτήτων της περιοχής. Αποκτά την απόλυτη προτεραιότητα στη χρήση του νερού και τον έλεγχο όλου του υδροφόρου ορίζοντα της περιοχής, αλλά και το δικαίωμα απεριόριστης χρήσης όλων των δομικών υλικών της περιοχής.

Ακόμα προβλέπονται και νέα «κίνητρα» οικονομικού χαρακτήρα, καθώς με τη δυνατότητα που της δίνεται να μην κατασκευάσει το εργοστάσιο μεταλλουργίας (επεξεργασίας χρυσού), διευκολύνεται να εξάγει το σύμμεικτο μετάλλευμα, αποκρύπτοντας τις ποσότητες που εμπορεύεται σε χρυσό, ενώ η πώλησή του θα γίνεται σε θυγατρικές εταιρείες στην Ολλανδία, που αποτελεί και επίσημο «φορολογικό παράδεισο» της ΕΕ.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τον λαό ότι τάχα θα προκύψουν «τεράστια οφέλη» για το Δημόσιο, τους κατοίκους της περιοχής και τους εργαζόμενους.

Από τα τεράστια ετήσια κέρδη από την εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων, τα οφέλη για το Δημόσιο, από τα μεταλλευτικά τέλη, που διαφημίζουν κυβέρνηση και εταιρεία, υπολογίζονται σε μόλις 2 εκατ. ευρώ το χρόνο, που με το πρόσθετο τέλος του 10% εκτιμάται ότι θα φτάσουν στα 2.200.000 ευρώ. Αλλά ούτε και αυτά τα έσοδα, τα οποία άλλωστε σε κάθε περίπτωση δεν θα πάνε για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών, θα είναι σίγουρα, αφού με βάση τη σύμβαση η εταιρεία είναι αυτή που θα βεβαιώνει την αξία των εξαγόμενων μεταλλευμάτων.

Σε ό,τι αφορά τις 1.400 θέσεις εργασίας που τάζουν, οι εργαζόμενοι γνωρίζουν καλά τι θέσεις εργασίας θα είναι, όσες από αυτές δημιουργηθούν. Αλλωστε, η παραμικρή δέσμευση της εταιρείας δεν υπάρχει στη σύμβαση, όχι μόνο για αύξηση θέσεων εργασίας αλλά ούτε καν κάποια εγγύηση για τη διατήρηση των υφιστάμενων, που στην πλειοψηφία τους είναι μέσω εργολάβων και ορισμένου χρόνου, με μισθούς πείνας, χωρίς ΣΣΕ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση των εργαζομένων της εταιρείας «EDILMAC» στο μεταλλείο Ολυμπιάδας της «Ελληνικός Χρυσός», που για άλλη μια φορά χτες πραγματοποίησαν τρίωρη στάση εργασίας διεκδικώντας ασφαλείς συνθήκες δουλειάς, καθώς πριν λίγες μέρες από τύχη δεν θρήνησαν θύματα, όταν έπεσε ένα κομμάτι από την οροφή της στοάς όπου εργάζονταν, αλλά και ανάκληση της απόλυσης συναδέλφου τους.

Ενώ αδιάψευστο μάρτυρα των επικίνδυνων συνθηκών εργασίας αποτελούν και τα τρία θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα που σημειώθηκαν τα τελευταία χρόνια στην «Ελληνικός Χρυσός».

Η επένδυση αυτή παραμένει επικίνδυνη για τον λαό της περιοχής και για άλλους λόγους:

-- Γιατί προβλέπει τη λειτουργία χώρου υγειονομικής ταφής επικίνδυνων και τοξικών αποβλήτων (ΧΥΤΕΑ) στο φράγμα του Κοκκινόλακα, πάνω στο ενεργό σεισμικό ρήγμα της Ιερισσού, που το 1932 είχε δώσει σεισμό μεγέθους 7,2 Ρίχτερ.

-- Γιατί συνεχίζεται η ρύπανση των υδάτων με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του ρέματος Μπασδέκη, που περνάει από τα μεταλλεία και πλημμύρισε δύο φορές την Ολυμπιάδα το 2019. Σύμφωνα με στοιχεία η παρουσία του αρσενικού και του μολύβδου είναι σημαντική, με υπερβάσεις σε όλο το τμήμα της κοίτης.

-- Γιατί οι κάτοικοι της Στρατονίκης θα συνεχίσουν να ζουν με την αγωνία των ρηγματώσεων στα σπίτια τους, εξαιτίας των εργασιών στις υπόγειες στοές.

-- Γιατί η ενδεχόμενη επιφανειακή εξόρυξη στις Σκουριές, που πλέον εμφανίζεται ως το πιθανότερο σενάριο για την εξόρυξη του χρυσού, θα προκαλέσει ανεπανόρθωτες επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία του λαού της ευρύτερης περιοχής.

Αποκαλυπτική στο μεταξύ για τη στρατηγική σύμπλευση όλων των αστικών κομμάτων είναι και η βολική κριτική που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση για την εν λόγω σύμβαση, «ξιφουλκώντας» με τα περί «αποικιοκρατικής σύμβασης», «Ελλάδας - μπανανίας» κ.ά., για να κρύψει και τη συμφωνία του με την παράδοση του ορυκτού πλούτου στο κεφάλαιο και τους «επενδυτές» και ότι στα χρόνια της διακυβέρνησής του εφάρμοσε κανονικά τη σύμβαση με την πολυεθνική.

Παράλληλα, προσπαθεί να κουκουλώσει ότι το καθεστώς της επένδυσης και της σύμβασης βασίζεται στο άρθρο 107 του Συντάγματος, που παρέχει προκλητικά προνόμια στις ξένες επενδύσεις που γίνονται στη χώρα μας και απαγορεύει κάθε προσπάθεια αναγκαστικής απαλλοτρίωσης τέτοιου είδους επενδύσεων.

Αρθρο με το οποίο συμφωνούν τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και το Κίνημα Αλλαγής, όπως αποκάλυψε άλλωστε και η άρνησή τους - μαζί και της ΝΔ - κατά την πρόσφατη συνταγματική αναθεώρηση να δεχτούν την κατάργησή του, όπως πρότεινε το ΚΚΕ.

Και από την περίπτωση της νέας σύμβασης, εκείνο που προκύπτει είναι πως το βασικό ερώτημα είναι ποιος κατέχει τον ορυκτό πλούτο, ποιος και με τι κριτήριο οργανώνει και διευθύνει την παραγωγή και τελικά ποιος απολαμβάνει τον πλούτο που παράγεται. Οσο ο ορυκτός πλούτος της χώρας μας αξιοποιείται για την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων, στο βωμό της θα θυσιάζονται οι ανάγκες και τα δικαιώματα του λαού, η υγεία του, το περιβάλλον.

Αυτό αναδεικνύει με ανακοίνωσή της η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ. Και σημειώνει: «Τα όσα προκλητικά ισχυρίζονται κυβέρνηση, εταιρεία, αλλά και πρεσβείες "συμμάχων" που πανηγυρίζουν για τη σύμβαση, όσον αφορά τα "ανταποδοτικά οφέλη" και το "δημόσιο όφελος", αποτελούν ψίχουλα μπροστά στην προβλεπόμενη τεράστια κερδοφορία της επένδυσης.

Οσον αφορά τις θέσεις εργασίας που "διαφημίζονται", θα εξαρτώνται σε κάθε φάση από το σχεδιασμό και την κερδοφορία της εταιρείας, η οποία επί της ουσίας δεν δεσμεύεται σε κάτι. Ταυτόχρονα, η κερδοφορία θα έχει ως εγγύηση την ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, αλλά και ένα πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος "κομμένο και ραμμένο" στα μέτρα των μεγάλων επιχειρήσεων. Αλλωστε τα παραπάνω αποδεικνύονται από τη μέχρι σήμερα εξέλιξη του έργου, από τη συνεχή γενίκευση των εργολαβικών εργαζομένων με τα τσακισμένα δικαιώματα, τη συνειδητή υποτίμηση των μέτρων ασφαλείας στις υπόγειες στοές και στην επιφάνεια, αλλά και τα ελλιπή μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος».

Παράλληλα, τονίζει πως «ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ επί διακυβέρνησής του προχώρησε κανονικά την επένδυση, προσπαθώντας να διατηρήσει ορισμένα προσχήματα, υποκριτικά διαμαρτύρεται και επί της ουσίας υπόσχεται επαναδιαπραγμάτευση της σύμβασης, η οποία δήθεν θα διασφαλίσει το "δημόσιο συμφέρον". Η νέα σύμβαση δεν αποτελεί "κεραυνό εν αιθρία". Εδώ και χρόνια αλλά και επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ήταν σαφές ότι το επενδυτικό πλάνο έχει τροποποιηθεί μονομερώς από την εταιρεία, αφού εκτός των άλλων ήταν αδύνατο να εφαρμοστεί η προτεινόμενη μέθοδος επεξεργασίας στην υποτιθέμενη μεταλλουργία. Τα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν τόση αξία όση οι υποσχέσεις του περί "κατάργησης των μνημονίων με ένα νόμο και ένα άρθρο", αλλά και οι "δεσμεύσεις" του ενάντια στη ληστρική σύμβαση με την "Ελληνικός Χρυσός" πριν αναλάβει τη διακυβέρνηση».

«Αποδεικνύεται ακόμα μια φορά ότι καπιταλιστική ανάπτυξη σημαίνει ανάπτυξη για τους λίγους, τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ η κοινωνία πληρώνει άμεσα και έμμεσα την κερδοφορία τους», υπογραμμίζει η Οργάνωση του Κόμματος.

Και σημειώνοντας πως στηρίζει «τα δίκαια αιτήματα του λαού της περιοχής, των εργαζομένων στην εξόρυξη, για προστασία του περιβάλλοντος και μέτρα υγιεινής και ασφάλειας, αναβαθμισμένα εργασιακά δικαιώματα για όλους, αναβάθμιση των υποδομών πολιτικής προστασίας, των μεταφορικών υποδομών κ.ά.», σημειώνει ότι σε κάθε περίπτωση, «η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων της χώρας και του χρυσού προς όφελος του λαού, με εξασφαλισμένα σύγχρονα δικαιώματα για τους εργαζόμενους του κλάδου και ταυτόχρονη προστασία του περιβάλλοντος, έχει ως προϋπόθεση ριζικές αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας και οικονομίας, που θα διασφαλίσουν μια ανάπτυξη με κριτήριο τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και όχι την κερδοφορία των λίγων.

Η εργατική εξουσία, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και του ορυκτού πλούτου, τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας, θα απαλλάξει οριστικά την κοινωνία από τα εκβιαστικά διλήμματα του τύπου "τη δουλειά σου ή τη ζωή σου, το μέλλον σου...", θα κατοχυρώσει εργασία για όλους με σύγχρονα δικαιώματα στο πλαίσιο μιας ισόρροπης ανάπτυξης μεταξύ κλάδων και περιοχών.

Ο φυσικός - ορυκτός πλούτος της χώρας μας, οι υποδομές της εξορυκτικής δραστηριότητας και ιδιαίτερα το εξειδικευμένο εργατικό - επιστημονικό δυναμικό που απασχολείται στον τομέα της εξόρυξης, μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την ανάπτυξη της κοινωνικοποιημένης βιομηχανίας και στο πλαίσιο του σοσιαλιστικού - κομμουνιστικού τρόπου οργάνωσης της παραγωγής».