Στην επιτυχημένη εκδήλωση, τόσο από άποψη περιεχομένου όσο και από άποψη συμμετοχής, συμμετείχαν 36 συνδικαλιστές και εκπρόσωποι σωματείων και τοποθετήθηκαν 25, κατά βάση μέλη προεδρείων σωματείων.

Ενα ακόμα θέμα που απασχόλησε και καταγγέλθηκε είναι η στάση της πλειοψηφίας στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων ΟΤΑ (ΠΟΕ ΟΤΑ), που βάζει εμπόδια στη συμμετοχή των συμβασιούχων στα σωματεία των δήμων, δυσχεραίνοντας την οργάνωση της πάλης και το συντονισμό της δράσης τους με το σύνολο των εργαζομένων στους ΟΤΑ.

Σημειώνεται ότι για τα ζητήματα που απασχόλησαν την εκδήλωση θα υπάρξει μέρα ενιαίας και μαζικής κινηματικής δράσης, με τη ΔΑΣ να καλεί «όλα τα σωματεία, τους εκπροσώπους των εργαζομένων και τους ίδιους τους εργαζόμενους που συμμετείχαν στην εκδήλωση να δουλέψουν προς αυτήν την κατεύθυνση, με ορίζοντα τις 18 Μάρτη 2021».

Η εκδήλωση άνοιξε με εισήγηση από την Ελένη Καμαρινοπούλου, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων δήμου Αγίων Αναργύρων - Καματερού και εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό.

Οι συνθήκες της πανδημίας, σημείωσε, ανέδειξαν τόσο τις διαχρονικές ελλείψεις δεκαετιών στις κοινωνικές δομές, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων όσο και την τεράστια συμβολή που μπορούν να έχουν οι κοινωνικές και προνοιακές δομές στην ανακούφιση των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων. Επιπλέον, η αποφασιστική συμβολή όλων των εργαζομένων των δομών αυτών, ανεξαρτήτως ειδικότητας, μορφωτικού επιπέδου, την περίοδο της πανδημίας, έδωσε απάντηση σε συντεχνιακές λογικές που διαιρούν τους εργαζόμενους.

Κάνοντας μια σύντομη παρουσίαση των προβλημάτων που υπάρχουν στις διάφορες δομές (βλέπε πιο κάτω) σημείωσε πως έχουν «ως κοινή αφετηρία την πολιτική που έχει στόχο την υποβάθμιση της κοινωνικής φροντίδας και πρόνοιας, ανοίγοντας το δρόμο για την είσοδο επιχειρηματικών συμφερόντων στους τομείς αυτούς με στόχο το κέρδος, που άλλοτε εμφανίζονται με την προβιά των ΜΚΟ και άλλοτε με τη μορφή ιδιωτικών επιχειρήσεων, θυσιάζοντας τις ανάγκες ακόμη και των πιο ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, όπως τα παιδιά, τα άτομα με αναπηρία, τους ηλικιωμένους».

Στο πλαίσιο αυτό, μεταξύ άλλων, καλλιεργείται όλο και πιο έντονα η λογική που διαπερνά συνολικά τις υπηρεσίες Κοινωνικής Πρόνοιας και Υγείας, «η λεγόμενη "ατομική ευθύνη", τόσο στον τομέα της πρόληψης και προαγωγής της υγείας, στην υποστήριξη και φροντίδα της 3ης ηλικίας, στην Προσχολική Αγωγή, μετακυλίοντας την ευθύνη στην οικογένεια και στον ίδιο τον άνθρωπο, με απώτερο στόχο την απαλλαγή του κράτους από την αποκλειστική ευθύνη για τη λειτουργία και την αποκλειστική χρηματοδότηση».

Για το ρόλο των δήμων και των Περιφερειών επισήμανε ότι, ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, «αποτελούν φορείς της πολιτικής που σκορπίζει φτώχεια και στη συνέχεια μοιράζουν κάποια ψίχουλα, πολύ συχνά με προεκλογική σκοπιμότητα». Στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι δημοτικές αρχές χαρατσώνουν το λαό και, ταυτόχρονα, για να αμβλύνουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια από αυτήν την πολιτική, μοιράζουν συσσίτια, φάρμακα, κάνουν δωρεάν εξετάσεις «στους ίδιους ανθρώπους που και οι ίδιοι έχουν τσακίσει συνειδητά (...) δημιουργώντας σχέσεις εκδούλευσης και εξαγοράς με αυτόν τον κόσμο».

Παράλληλα, προωθούν την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών δομών, τη λειτουργία τους με κριτήριο τη λογική «κόστους - οφέλους». Σε αυτές τις συνθήκες οι κοινωνικές δομές αποτελούν «φυτώρια» «ελαστικών» μορφών εργασίας.

Στους δημοτικούς βρεφονηπιακούς - παιδικούς σταθμούς βασικά προβλήματα είναι οι τεράστιες ελλείψεις μόνιμου προσωπικού. Οι όποιες προσλήψεις «αφορούν εργαζόμενους με πληθώρα διαφορετικών συμβάσεων, 8μηνες μέσω ΟΑΕΔ, 8μηνες ΙΔΟΧ, 2μηνες, 4μηνες, συμβάσεις με ανταποδοτικά, ετήσιες συμβάσεις μέσω των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ κ.ο.κ.». Χαρακτηριστικό είναι πως μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ απασχολούνται 15.500 εργαζόμενοι.

Αποτέλεσμα είναι «το ήδη "γερασμένο" μόνιμο προσωπικό να εργάζεται κάτω από συνθήκες εντατικοποίησης». Η προσωρινότητα της απασχόλησης σε ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού να μην εξασφαλίζει σταθερή παιδαγωγική σχέση ανάμεσα στον παιδαγωγό και το παιδί, τους όρους «για μια ολοκληρωμένη επιστημονική διαπαιδαγώγηση». Τα υπεράριθμα τμήματα, σε συνδυασμό με την έλλειψη προσωπικού, κάνουν σχεδόν αδύνατη την τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, ενώ υπήρξαν περιπτώσεις με δημοτικές αρχές να αποκρύπτουν κρούσματα.

Εθιξε το ζήτημα της ακαταλληλότητας κτιρίων στα οποία στεγάζονται παιδικοί σταθμοί και σημείωσε πως το πιλοτικό πρόγραμμα «Νταντάδες της γειτονιάς» υπηρετεί «τον στόχο της σταδιακής απαλλαγής του κράτους από τη δημιουργία σύγχρονων παιδικών σταθμών».

Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (ΚΔΑΠ), στα οποία οι 2.400 εργαζόμενοι «είναι σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας τα τελευταία σχεδόν 18 χρόνια, αφού εργάζονται με ανανεώσιμες συμβάσεις». Καταγγέλλοντας τη συρρίκνωση και υποβάθμισή τους ανέφερε ότι το 2020 το 60% της χρηματοδότησης των ΚΔΑΠ διοχετεύτηκε σε ιδιωτικές δομές και ότι φέτος έμεινε ίδιο το ύψος της χρηματοδότησης παρόλο που αυξήθηκαν οι αιτήσεις συμμετοχής, με αποτέλεσμα να αποκλειστούν 65.000 παιδιά.

Για το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» (ΒσΣ) επισήμανε ότι μόλις το Νοέμβρη του 2020, οκτώ μήνες μετά την έναρξη της πανδημίας, δόθηκαν οδηγίες «σχετικά με την τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων», τα οποία όμως πολλές φορές δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστούν αφού οι περισσότεροι δήμοι «στερούνται βασικών μέσων προστασίας».

Ακόμα η ανυπαρξία ενός ενιαίου κανονιστικού πλαισίου λειτουργίας αφήνει χώρο στις δημοτικές αρχές να αναθέτουν στους εργαζόμενους του ΒσΣ παράλληλα καθήκοντα. Αναφερόμενη στον διαγωνισμό 4Κ σημείωσε ότι ήταν αποτέλεσμα των αγώνων των εργαζομένων και οδηγεί στη μετατροπή συμβάσεων σε ΙΔΑΧ, όμως από την άλλη παγιώνει ελλείψεις που προϋπήρχαν καθώς το υπάρχον προσωπικό είναι λιγότερο από όσο χρειάζεται. Επίσης υπογράμμισε ότι είναι επιβεβλημένη η ένταξη των εργαζομένων στα ΒΑΕ.

Στην ίδια μοίρα με τις άλλες κοινωνικές δομές βρίσκονται τα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (ΚΗΦΗ) που «συνεχώς υποβαθμίζονται και συρρικνώνονται, αφήνοντας τους ηλικιωμένους βορά στα νύχια της ανεξέλεγκτης δράσης των επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον τομέα της κλειστής περίθαλψης ηλικιωμένων, ενώ οι εργαζόμενοι ζουν σε καθεστώς εργασιακής ομηρίας εδώ και 18 χρόνια, με την ανασφάλεια της ανανέωσης του προγράμματος».

Προβάλλοντας το πλαίσιο αιτημάτων ανέδειξε την ανάγκη οι όποιες αγωνιστικές δράσεις αναπτυχθούν «να αγκαλιαστούν από φορείς, σωματεία, συλλόγους γονέων, με όρους συμμαχίας, ώστε οι αγώνες μας να αποκτήσουν μαζικά χαρακτηριστικά».

Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν ως προς τη λειτουργία των δομών κοινός τόπος ήταν οι καταγγελίες για τη συρρίκνωσή τους, την υποστελέχωση αλλά και την εντατικοποίηση της εργασίας του υφιστάμενου προσωπικού. Μπήκε το αίτημα για κρατική χρηματοδότηση των δομών, ενώ πολλές ήταν οι αναφορές στις επιπτώσεις της χρηματοδότησής τους από διάφορα ευρωενωσιακά προγράμματα που έχουν ημερομηνία λήξης και αντικειμενικά θέτουν το ζήτημα συνέχισης ή μη λειτουργίας των δομών, αποτελούν πρόσφορο έδαφος για την προσωρινή απασχόληση, την εργασιακή ομηρία και ανασφάλεια, χτυπούν ευθέως την επάρκεια και την ποιότητα των υπηρεσιών που προσφέρουν.

Για τις εργασιακές σχέσεις κεντρικό είναι το αίτημα για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης άνοιξε επίσης συζήτηση για το ζήτημα της κοινοτικής Οδηγίας 1999/70 και αν αυτή οδηγεί ή όχι στη μετατροπή των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Από αρκετούς ομιλητές τονίστηκε πως η Οδηγία ουσιαστικά θέτει τους όρους γενίκευσης των «ευέλικτων» μορφών εργασίας, δεν διασφαλίζει το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Στη βάση αυτή πρέπει να ερμηνευτούν οι όποιες δικαστικές αποφάσεις. Καταγγέλθηκε ακόμα η εχθρική στάση των δημοτικών αρχών απέναντι στους εργαζόμενους, οι οποίες, μεταξύ άλλων, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην εφαρμοστούν ακόμα και δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν εργαζόμενους.

Τη συζήτηση έκλεισε ο Βασίλης Πετρόπουλος, γενικός γραμματέας της ΠΟΕ ΟΤΑ, εκλεγμένος με το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ, καλώντας όσους συμμετείχαν να πάρουν ενεργά μέρος στην προετοιμασία για την πραγματοποίηση μέρας κινηματικής δράσης, με ορίζοντα τις 18 Μάρτη.

• Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων στις κοινωνικές δομές των δήμων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ενίσχυση των κοινωνικών δομών.
• Αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα παροχής υπηρεσιών Πρόνοιας, ενταγμένο στο δημόσιο σύστημα Υγείας, στο πλαίσιο της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας.
• Ενταξη στα ΒΑΕ των ειδικοτήτων όλων των εργαζομένων που απασχολούνται στο «Βοήθεια στο Σπίτι», στα ΚΗΦΗ, του προσωπικού καθαριότητας των ΚΔΑΠ.
• Μέτρα προστασίας της υγείας των εργαζομένων σύμφωνα με τις επιστημονικές υποδείξεις.
• Ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας για το «Βοήθεια στο Σπίτι», με το οποίο θα καθορίζονται το είδος και η βαρύτητα των περιστατικών, οριοθέτηση καθηκόντων ανάλογα με την ειδικότητα των εργαζομένων.