Τρίτη 23 Φλεβάρη 2021
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 8
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΣΥΣΚΕΨΗ ΟΓΕ - ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
Αποκαλύπτουμε τους πραγματικούς ενόχους - Χτίζουμε ασπίδα προστασίας στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών

Διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα «Αποκαλύπτουμε τους πραγματικούς ενόχους. Χτίζουμε ασπίδα προστασίας στην πολύμορφη βία κατά των γυναικών» πραγματοποίησαν την Κυριακή η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας (ΟΓΕ) μαζί με Σωματεία και Ομοσπονδίες εργαζομένων. Η πρωτοβουλία οργανώθηκε με αφορμή τη δημόσια συζήτηση που βρίσκεται στην επικαιρότητα, μετά από σειρά καταγγελιών για φαινόμενα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης.

Η ΟΓΕ και οι εκπρόσωποι των σωματείων εξέφρασαν την υποστήριξή τους στις γυναίκες - αλλά και στους άνδρες - που έχουν βρεθεί αντιμέτωποι με τη βία, την κακοποίηση και την παρενόχληση. Η συζήτηση ανέδειξε το έδαφος πάνω στο οποίο αναπτύσσεται η πολύμορφη βία κατά των γυναικών σε κλάδους και χώρους δουλειάς, φωτίζοντας τις οικονομικές και κοινωνικές αιτίες της αλλά και τις προϋποθέσεις για τη ριζική εξάλειψή της.

Το βίντεο με ολόκληρη την εκδήλωση είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα της ΟΓΕ (https://oge.gr).

«Η ΟΓΕ από την ίδρυσή της (...) συνεχίζει αταλάντευτα τον συλλογικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία κατά των γυναικών που εντείνει την ανισοτιμία τους και βάζει φραγμό στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους», σημείωσε στην εισηγητική της τοποθέτηση η Κωνσταντίνα Τσότρα, μέλος του προεδρείου της Ομοσπονδίας, αναλύοντας τα πολλά και διαφορετικά πρόσωπα της βίας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου. Δίπλα στο αποκρουστικό πρόσωπο της κακοποίησης, του βιασμού, ακόμα και της δολοφονίας γυναικών, στάθηκε σε μια σειρά προβλήματα: Από την ανεργία, τη δουλειά χωρίς άδεια, ρεπό και ωράριο, την έλλειψη μέτρων προστασίας της μητρότητας, μέχρι την επίθεση στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και τη συλλογική δράση. «Βία είναι το συνολικό τσάκισμα της εργασιακής, της οικογενειακής, της προσωπικής μας ζωής, η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ζωής μας, των εργασιακών μας δικαιωμάτων, της μητρότητας», τόνισε.


Οσα βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας, ξεκαθάρισε, δεν αποτελούν «κρίση των ανθρώπινων αξιών» και της «ηθικής» της κοινωνίας, όπως συχνά ακούγεται, αλλά φαινόμενο το οποίο πηγάζει από το «δίκαιο» που επιβάλλει και τις «αξίες» που καλλιεργεί η σημερινή εκμεταλλευτική κοινωνία: «Την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, τον ανελέητο ανταγωνισμό, τον ατομισμό, τον εγωιστικό τρόπο ζωής και σκέψης, που γεννούν την αλαζονεία και την υποτίμηση της φίλης ή του φίλου, του συναδέλφου, του συντρόφου, που γεννούν συμπεριφορές επιθετικές και εχθρικές ακόμα και μεταξύ ανθρώπων που έχουν τις ίδιες έγνοιες, τα ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα». Στην κατεύθυνση αυτή, υπογράμμισε, η ρίζα του προβλήματος φτάνει πιο βαθιά από την προσωπικότητα του εκάστοτε δράστη, στην ανισότιμη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Στηλιτεύοντας το υποκριτικό ενδιαφέρον της σημερινής κυβέρνησης, αλλά και των κομμάτων που βρέθηκαν τα προηγούμενα χρόνια στα κυβερνητικά έδρανα, ανέδειξε τις οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις που μπορούν να εξασφαλίσουν στις γυναίκες ζωή με δικαιώματα, απαλλαγμένη από την απειλή της βίας, τον κίνδυνο της κακοποίησης, τα φαινόμενα της παρενόχλησης.

«Το θάρρος, η τόλμη, η χειραφέτηση και η αντοχή απέναντι στις πιέσεις μπορούν να αναπτυχθούν στο έδαφος της συλλογικότητας, της συναδελφικότητας, της αλληλεγγύης, που είναι το πραγματικό "δίχτυ ασφαλείας" στους χώρους δουλειάς», υπογράμμισε.

Σημαντική πείρα από κλάδους και χώρους δουλειάς

Την πείρα από τον κλάδο του Εμπορίου, στον οποίο δουλεύουν χιλιάδες γυναίκες, μετέφερε η Ελένη Ξηρογιάννη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας. Η 12ωρη δουλειά, ο κίνδυνος της υγείας των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ, το καθεστώς της αναστολής συμβάσεων, η μετατροπή της Κυριακής σε εργάσιμη μέρα, η «καταδίωξη» της μητρότητας, είναι μερικές πλευρές της πραγματικότητας που διαμορφώνει το πλέγμα των αντεργατικών νόμων και της εργοδοτικής βίας. Την ίδια στιγμή, αποτελεί κοινή εργοδοτική πρακτική η «αξιολόγηση» των εργαζόμενων γυναικών από το ντύσιμο, το μακιγιάζ, την εξωτερική εμφάνιση.

Το παράδειγμα της γυναίκας φαρμακοβιομήχανου που απολύει την εργάτρια επειδή διεκδίκησε την άδεια ειδικού σκοπού έφερε η Γιώτα Ταβουλάρη, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο Φάρμακο (ΟΕΦΣΕΕ), ξεσκεπάζοντας την προσπάθεια να συσκοτιστεί η αιτία της πολύμορφης βίας, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την εκμετάλλευση. «Σήμερα η απάντηση και για την εργάτρια, αλλά και για τους άνδρες συναδέλφους μας, είναι να οργανωθούμε στα ταξικά σωματεία, να διεκδικήσουμε στη βάση των σύγχρονων και πραγματικών αναγκών», σημείωσε.

Εκφράσεις του φαινομένου της βίας μέσα από τις εργασιακές σχέσεις - «λάστιχο», αλλά και παραδείγματα φυσικής βίας σε βάρος του προσωπικού, που φορτώνεται όλες τις ανεπάρκειες του δημόσιου συστήματος Υγείας, ανέδειξε στην παρέμβασή της η Μαίρη Αγρογιάννη, νοσοκομειακή γιατρός στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Μίλησε για τις γιατρούς και τις νοσηλεύτριες που δουλεύουν ατελείωτα ωράρια, εκτεθειμένες στον κίνδυνο της πανδημίας, αλλά και για τις εργαζόμενες στην καθαριότητα, που αντιμετωπίζουν άθλιες εργασιακές σχέσεις και ακραία εργοδοτική τρομοκρατία. Υπενθύμισε ακόμα ότι το καλοκαίρι του 2019 μετανάστρια, εργαζόμενη ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας, φοβήθηκε τον έλεγχο και πήδηξε στο κενό, με αποτέλεσμα να χάσει τη ζωή της! Δεν παρέλειψε τέλος να αναφερθεί στις διώξεις σε βάρος υγειονομικών που αγωνίζονται και διεκδικούν επείγοντα αιτήματα για την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την κλήση που δέχτηκε πρόσφατα η πρόεδρος της ΟΕΝΓΕ.

Το έδαφος για τη βία και παρενόχληση «ποτίζεται» από την έλλειψη εργασιακών δικαιωμάτων, σχολίασε η Αντιγόνη Μαυρομμάτη από το Συνδικάτο Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων Αττικής, αποκαλύπτοντας τι συμβαίνει πίσω από τα πολλά «αστέρια» των ξενοδοχείων. Η ομιλήτρια στάθηκε σε περιστατικά παρενόχλησης από διευθυντή μέχρι τη χυδαία παρέμβαση της εργοδοσίας στις εργαζόμενες, όπως οι ποδιές που έφεραν απαράδεκτα σεξιστικά λογότυπα («Coffee, tea or me?», «Are you hungry baby?») και σερβιτόρες κλήθηκαν να εργαστούν φορώντας τις. Εξίσου εξοργιστικό με τα παραπάνω, συνέχισε, είναι το «ενδιαφέρον» που υποκριτικά εκφράζουν για τη βία κατά των γυναικών «οι ίδιοι που προωθούν και ψηφίζουν συνεχώς νόμους για τη στυγνή μας εκμετάλλευση», οι ίδιοι που «χρησιμοποιούν τη βία και την καταστολή» απέναντι στις διεκδικήσεις, που προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή μακριά από τις αιτίες του προβλήματος και ενσωματώνουν την κερδοφορία στη «λύση» του. «Ο κόσμος για τον οποίο αγωνιζόμαστε δεν χωράει ούτε το φόβο, ούτε το σεξισμό, ούτε τη βία, γιατί απλά δεν χωράει την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο», τόνισε και κάλεσε τις εργαζόμενες «να δυναμώνουμε τον αγώνα για τη ζωή που μας αξίζει».

Στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις και την εποχική απασχόληση, που ευνοούν τις εργοδοτικές πιέσεις και τους εκβιασμούς, αναφέρθηκε η Μαρία Γκολέμα από την Ομοσπονδία Εργαζομένων Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών και το κλαδικό Συνδικάτο της Λάρισας. Στον κλάδο, εξήγησε, εκτός από τις βάρδιες και τις υπερωρίες επικρατούν και συνθήκες που επιβαρύνουν τον γυναικείο οργανισμό.

Στα προβλήματα των εργαζόμενων γυναικών στις μεγάλες εταιρείες του κλάδου στάθηκε η Αναστασία Τσακίρη, μέλος της διοίκησης της Ενωσης Λογιστών - Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (ΕΛΕΠΑ). Εκφράζοντας την καταδίκη του σωματείου στα περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης εργαζόμενων γυναικών, ακόμα και ανήλικων παιδιών, που προκαλούν τον αποτροπιασμό, ανέδειξε ότι οι συνθήκες που διευκολύνουν τους δράστες διαμορφώνονται στο σάπιο ανταγωνιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Ολα τα παραπάνω, ανέφερε, είναι ακραία μορφή της βίας που βιώνει η εργαζόμενη γυναίκα και στον συγκεκριμένο κλάδο. Μερικές από τις υπόλοιπες είναι η δουλειά μέχρι την τελευταία μέρα της εγκυμοσύνης, η επιστροφή στα εργασιακά καθήκοντα πολύ σύντομα μετά τον τοκετό, οι απολύσεις ακόμα και εγκύων. Επιπλέον, στις σημερινές συνθήκες, που μεγάλο μέρος εργαζομένων βρίσκεται σε καθεστώς τηλεργασίας, σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και το κυβερνητικό μέτρο που στερεί την άδεια ειδικού σκοπού σε εργαζόμενες οι οποίες δουλεύουν από το σπίτι.

Τη γενικευμένη αξιοποίηση της τηλεργασίας, που επιβαρύνει ιδιαίτερα τις εργαζόμενες μητέρες, ανέδειξε η Ευανθία Ρουτζούνη από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής (ΣΕΤΗΠ) Αττικής. Οι εργαζόμενες αναγκάζονται να κυνηγούν «στόχους παραγωγικότητας» και την ίδια στιγμή να φροντίζουν βρέφη και νήπια, να βοηθούν τα μεγαλύτερα παιδιά στην τηλεκπαίδευση.

Χαρακτηριστικές πλευρές που επιτείνουν το πρόβλημα

Η Μαρία Χατζηδημητρίου από το Σωματείο Μισθωτών Δικηγόρων στάθηκε στο νομοθετικό και θεσμικό πλαίσιο, σε πλευρές και εξελίξεις που δυσχεραίνουν τη θέση των γυναικών που έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με βία, παρενόχληση και κακοποίηση. Οπως ξεκαθάρισε, η υποστήριξη των θυμάτων δεν μπορεί να προκύψει αποκλειστικά και μόνο από την αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, αλλά απαιτεί δημόσιες και δωρεάν δομές, στελεχωμένες με επιστημονικό και λοιπό προσωπικό. Μιλώντας για τη σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, αναφέρθηκε στις χαρακτηριστικές «συμβουλές» που έλαβε γυναίκα στο αστυνομικό τμήμα να μην κάνει μήνυση στον σύζυγο που τη χτύπησε, γιατί θα της κάνει κι αυτός, θα καταλήξει στο αυτόφωρο και τα παιδιά της θα μείνουν μόνα τους. Επεσήμανε τη φριχτή θέση στην οποία βρίσκονται θύματα βιασμού, κυρίως στην επαρχία, που πρέπει να περιμένουν μια και δυο μέρες χωρίς να πλυθούν για να γίνει ιατροδικαστική εξέταση και να μπορέσουν να στηρίξουν την καταγγελία τους. Κατήγγειλε το αδιέξοδο που συναντούν γυναίκες οι οποίες εγκαταλείπουν το σπίτι τους για να γλιτώσουν από τη βίαιη συμπεριφορά και σύντομα αναγκάζονται να επιστρέψουν, καθώς δεν έχουν πού να πάνε.

Στο πρόσφατο νομοθέτημα της κυβέρνησης που ενσωματώνει την Οδηγία της ΕΕ και διαμορφώνει έναν «τρομονόμο» στην Τέχνη, με το υποκριτικό επιχείρημα πως έχει στόχο τη βία, αναφέρθηκε ο Δημήτρης Κουφαλάκος από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο. Μεταφέροντας την πείρα από την εφαρμογή αντίστοιχων νομοθετημάτων σε μια σειρά από χώρες, ανέδειξε ότι στο στόχαστρό τους βρίσκονται οι «φωνές» καλλιτεχνών που αντιδρούν και αγωνίζονται, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει και μεγαλώνει ένας ολόκληρος βούρκος που προβάλλει τη βία, το ρατσισμό, την αντιμετώπιση της γυναίκας ως σεξουαλικό αντικείμενο.

Τη φωνή των φοιτητριών που όλο το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν σε κινητοποιήσεις ενάντια στην επίθεση στα δικαιώματά τους, διεκδικώντας το άνοιγμα των σχολών με όλα τα απαραίτητα μέτρα και καταδικάζοντας το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, μετέφερε η Χρύσα Λεμπέση από το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών και τον Σύλλογο Φοιτητών Φιλοσοφικής. Αναφερόμενη στις καταγγελίες φοιτητριών για περιστατικά παρενόχλησης, επεσήμανε την ανάγκη οι Φοιτητικοί Σύλλογοι, όπως και τα Σωματεία και οι Σύλλογοι Γυναικών, να κάνουν δική τους υπόθεση την αλληλεγγύη, τη συμπαράσταση, την υποστήριξη.

«Η καταγγελία και καταδίκη της βίας δεν συνιστά ένα ξεχωριστό κίνημα. Μπορούν και πρέπει να είναι στοιχεία της εργατικής - λαϊκής πάλης και όχι απομονωμένα ή σε αντιπαράθεση με αυτή», σημείωσε η πρόεδρος της ΟΓΕ Χριστίνα Σκαλούμπακα. Παίρνοντας τη σκυτάλη από τις τοποθετήσεις των σωματείων, υπογράμμισε ότι η εικόνα που αποτυπώθηκε «αποκαλύπτει τον πραγματικό ένοχο της βίας κατά των γυναικών, την κοινωνία της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, και αναδεικνύει την ανάγκη να δυναμώσουμε την κοινή μας πάλη».

Μπροστά στην 8η Μάρτη, κατέληξε, είναι ανάγκη «να στείλουμε το μήνυμα ότι υπάρχει σήμερα ρεαλιστική απάντηση στα αδιέξοδα που συναντά κάθε γυναίκα σε κάθε πλευρά της κοινωνικής της ζωής: Είναι ο συλλογικός αγώνας ενάντια στη βία των εκμεταλλευτών μας».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ