Πολλά έχουν γραφτεί για την αέρια ρύπανση στον Βόλο, για τις πηγές προέλευσής της, τις σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία του λαού. Προκαλούν αγανάκτηση ωστόσο οι ψευτοαντιπαραθέσεις που έχουν ξεσπάσει, με εκατέρωθεν «πυρά» μεταξύ όλων αυτών που έχουν μετατρέψει τον Βόλο σε θάλαμο τοξικών αερίων και την περιοχή της Μαγνησίας σε «συλλέκτη» απορριμμάτων. Κι αυτοί δεν είναι άλλοι από τους εκπροσώπους της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, είτε ως βουλευτές είτε ως εκλεγμένους στην Τοπική Διοίκηση, στην Περιφέρεια Θεσσαλίας και στον δήμο Βόλου. Εχει ενδιαφέρον να θυμηθεί ο λαός της Μαγνησίας ορισμένες δημόσιες τοποθετήσεις όλων αυτών.

Η αντιπεριφερειάρχης Μαγνησίας, Δωρ. Κολυνδρίνη, που στηρίζεται από τη ΝΔ, διαβεβαίωνε πως «δεν στοιχειοθετείται αέρια ρύπανση στον Βόλο». Ο δήμαρχος Βόλου, Αχ. Μπέος, που «έβαλε πλάτη» για να προχωρήσει η καύση σκουπιδιών, μέχρι πριν από λίγους μήνες ισχυριζόταν ότι «σε αντίθεση με τις προκλητικές και λαϊκίστικες συμπεριφορές ανεύθυνων κοινωνικά ατόμων και ολιγάριθμων ομάδων, δεν υπάρχει τίποτα, όλα είναι ψέματα, αναπνέουμε καθαρό αέρα». Από κοντά και ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον βουλευτή του Αλ. Μεϊκόπουλο ο οποίος, προσπαθώντας να κρύψει τις ευθύνες του, κατέθετε Ερώτηση για την αέρια ρύπανση, παίρνοντας όμως την εξής απάντηση από τον τότε υπουργό Ενέργειας της ΝΔ Κ. Χατζηδάκη, ο οποίος βέβαια ήθελε να αποποιηθεί τις ευθύνες της κυβέρνησής του: «Είναι δικός σας σχεδιασμός. Ο κ. Φάμελλος υπέγραψε την εθελοντική συμφωνία για τη χρήση δευτερογενών καυσίμων στην τσιμεντοβιομηχανία. Βρείτε τον Φάμελλο και συνεννοηθείτε μεταξύ σας...».

Από τα παραπάνω είναι ευνόητο ότι το έγκλημα της αέριας ρύπανσης και της καύσης σκουπιδιών φέρει την υπογραφή όλων των κυβερνήσεων και των δυνάμεών τους στην Τοπική Διοίκηση. Διαχρονικά, από κοινού και με μοιρασμένους ρόλους, υλοποιούν τη στρατηγική της ΕΕ, προωθούν με συνέπεια τους στόχους της καπιταλιστικής ανάκαμψης. Στηρίζουν με κάθε τρόπο τους μονοπωλιακούς ομίλους, προκειμένου να βρουν κερδοφόρα διέξοδο τα κεφάλαιά τους μέσα στην καπιταλιστική κρίση. Γι' αυτούς προηγούνται οι «επενδύσεις» για τα κέρδη, που δεν συντρίβουν μόνο τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα, αλλά δεν λογαριάζουν ούτε την υγεία του λαού.

Ετσι και ο νέος Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων 2020 - 2030 της ΝΔ «απογειώνει» την καρκινογόνα καύση των σκουπιδιών στις τσιμεντοβιομηχανίες για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Τον εν λόγω σχεδιασμό δρομολόγησε αρχικά ο ΣΥΡΙΖΑ με τον δικό του ΕΣΔΑ, στο πλαίσιο της λεγόμενης «κυκλικής οικονομίας», μετατρέποντας όλη τη χώρα σε έναν τεράστιο αποτεφρωτήρα. Μαζί με τον νέο περιβαλλοντοκτόνο νόμο, γραμμένο ουσιαστικά από τον ΣΕΒ, παραδίδουν βουνά, λίμνες, δάση και θάλασσες βορά στα νύχια των επιχειρηματικών ομίλων, ακυρώνοντας ακόμα και το όποιο καθεστώς προστασίας σε περιοχές Natura, επιταχύνοντας την αδειοδότηση επενδύσεων στον τομέα των ΑΠΕ, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης».

Τα παραπάνω νομοθετήματα «ντύνουν» με τον μανδύα της νομιμότητας το περιβαλλοντικό έγκλημα και τις επικίνδυνες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Η επίκληση της «νομιμότητας», που κάθε φορά υφαίνεται με βάση τις ανάγκες του κεφαλαίου και των επενδύσεών του, δεν μπορεί να αποτελεί άλλοθι των βρώμικων πολιτικών τους. Ας θυμηθούμε τα όρια του ολικού οργανικού άνθρακα (TOC) στα καυσαέρια των τσιμεντοκλιβάνων, που «εν μία νυκτί» τετραπλασιάστηκαν. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο του ολικού οργανικού άνθρακα (TOC) από 10 mg/m³ έγινε 40mg/m³, και του SO₂ από 50 mg/m³ άλλαξε σε 200 mg/m³ στα καυσαέρια των τσιμεντοκλιβάνων, για να μπορούν να καίνε σκουπίδια!

Η «νομιμότητά» τους έχει μετατρέψει τη Μαγνησία σε συλλέκτη απορριμμάτων, με τρεις μέχρι στιγμής Μονάδες Επεξεργασίας Απορριμμάτων: Η πρώτη του δήμου Βόλου στον ΧΥΤΑ, η δεύτερη στην Α' ΒΙΠΕ και η τρίτη στην Β' ΒΙΠΕ, μέσα στη Χαλυβουργία, που θα παράγουν SRF/RDF από τα λεγόμενα «εναλλακτικά» καύσιμα. Πρόκειται για ένα τοξικό κοκτέιλ, που προορίζεται για καρκινογόνα καύση στην τσιμεντοβιομηχανία, σε ασβεστοποιίες, σε κεραμοποιίες και σε μονάδες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.

Απάντηση λοιπόν σε όλα αυτά δεν μπορεί να είναι η αντιπαράθεση για τα όρια της «νομιμότητας», η επίκληση των «διεξοδικών ελέγχων» για την «τήρηση των ορίων στους ρύπους», ούτε οι ατέρμονες προσφυγές στη Δικαιοσύνη, την ώρα μάλιστα που οι δημόσιες υπηρεσίες ελεγκτών περιβάλλοντος και των Επιθεωρήσεων Εργασίας αποδεκατίζονται, με αποτέλεσμα να υπάρχει σημαντικό έλλειμμα σε τακτικούς ελέγχους σε μια σειρά από βιομηχανίες.

Το λαϊκό κίνημα είναι το μόνο που μπορεί να βάλει φραγμό στην ανθυγιεινή πολιτική ΕΕ, κυβερνήσεων και Τοπικής Διοίκησης! Ο αγώνας της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, των νέων από τις λαϊκές οικογένειες για την προστασία της υγείας τους και του περιβάλλοντος χρειάζεται να σημαδέψει τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την ανάπτυξη που υπηρετεί τα κέρδη του. Αυτός ο αγώνας χρειάζεται να βάλει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, όπου τα κλειδιά της εξουσίας και της οικονομίας θα βρίσκονται στα χέρια του λαού, όχι των μονοπωλίων. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει και ένας ολοκληρωμένος σχεδιασμός στη διαχείριση των απορριμμάτων, με κριτήριο αποκλειστικά τις κοινωνικές ανάγκες και την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων.