Η ίδια η πανδημία αντικειμενικά μας έφερε μπροστά στην ανάγκη να προσαρμόσουμε πλευρές της εσωκομματικής λειτουργίας, της καθοδηγητικής δουλειάς, της πολιτικής δράσης και της οργάνωσης της πάλης.

Ταυτόχρονα, ανέδειξε πόσο στέρεο και σημαντικό είναι το έδαφος στο οποίο πατάμε: Το Πρόγραμμα του Κόμματος, οι καθαρές θέσεις του, η γραμμή συσπείρωσης και πάλης στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Χωρίς αυτό να αναιρεί την ανάγκη και το καθήκον που προκύπτει για τις Οργανώσεις, να μελετούν και να εξειδικεύουν με βάση τον χώρο ευθύνης, τη διαπάλη με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Η παρέμβασή μας στον κλάδο όλα τα προηγούμενα χρόνια για τα ζητήματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης αποδείχτηκε ιδιαίτερα σημαντική στη φάση που διανύουμε τώρα. Βέβαια, οι δρόμοι που μας άνοιξε η δουλειά αυτή σε τμήματα συνδικαλιστών και εργαζομένων του κλάδου δεν αναιρούν τη σημασία της γρήγορης μελέτης και προσαρμογής μας σε συνθήκες κατά τις οποίες ο κλάδος μπαίνει και διανύει κρίση.

Το «απότομο φρενάρισμα» της λεγόμενης «ατμομηχανής της ελληνικής οικονομίας» γρήγορα διαμόρφωσε μία πρωτόγνωρη κατάσταση στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό. Μια κατάσταση που έπρεπε να πάρουμε υπόψη για τη συνολική προσαρμογή της δράσης μας, τις μορφές παρέμβασης, το περιεχόμενο της συζήτησης αλλά και του πλαισίου πάλης με το οποίο οι δυνάμεις μας ηγούνται στους αγώνες και τις διεκδικήσεις του Συνδικάτου και των επιχειρησιακών Σωματείων στην Αττική.

Αντικειμενικά το Κόμμα στον κλάδο είναι αυτό που πρέπει να απαντήσει στην στοχευμένη παρέμβαση του κεφαλαίου και των αστικών μηχανισμών και κομμάτων, για τα ζητήματα της κρίσης αλλά και της προοπτικής.

Επίκεντρο της αντιπαράθεσης ακόμη και σήμερα δεν είναι αν οι εργαζόμενοι στον Τουρισμό και τον Επισιτισμό «πλήττονται». Ολοι «βλέπουν» τους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους, τους απολυμένους, τους εποχικούς που δεν έκαναν ούτε ένα μεροκάματο, τα τσακισμένα εισοδήματα. Πολλοί είναι αυτοί που διακρίνουν την «αδικία» μέσα σε χώρους δουλειάς, την πίεση, την εντατικοποίηση, την έκθεση της υγείας των εργαζομένων στην πανδημία κ.λπ. `Η αντίστοιχα, ποιος δεν αναγνωρίζει σήμερα τις δραματικές ελλείψεις του δημόσιου συστήματος Υγείας, την παντελή απουσία ουσιαστικών μέτρων για τη σωστή λειτουργία των σχολείων, των πανεπιστημίων.

Οι Κομματικές Οργανώσεις και οι δυνάμεις μας ανταποκρίθηκαν - με όποιες αδυναμίες μπορεί να έχει η προσπάθεια αυτή - στη σύνθετη ιδεολογική και πολιτική διαπάλη, απαντώντας στο γιατί η πανδημία αποτελεί καταλύτη αλλά όχι αιτία της οικονομικής κρίσης και των συνεπειών που βιώνουν και οι εργαζόμενοι αλλά και το σύνολο του λαού. Και μάλιστα σε έναν κλάδο που αντικειμενικά είναι ακόμη πιο σύνθετο να αποκαλυφθεί αυτό, με δεδομένο ότι η πανδημία «ανέκοψε» την τουριστική κίνηση.

Γι' αυτό η προσπάθεια ανάδειξης της κοινής ρίζας όλων των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη και ο λαός στις συνθήκες αυτές, από τη διαχείριση της πανδημίας, την κατάσταση στην Υγεία και την Εκπαίδευση, τη νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τη συνδικαλιστική δράση έως την όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, αποτέλεσε κρίσιμο στοιχείο στην προσπάθειά μας στο να τεκμηριώσουμε πιο πειστικά και ολοκληρωμένα τον χαρακτήρα της κρίσης, των αδιεξόδων αλλά και των «εναλλακτικών διαχειριστικών συνταγών» που προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Το Κόμμα μας πρωτοστάτησε και έμπρακτα στήριξε μέσα στη Βουλή τις διεκδικήσεις του κλάδου, με δεκάδες Επίκαιρες Ερωτήσεις, προτάσεις νόμου για μέτρα προστασίας του εισοδήματος των εργαζομένων, ακύρωση των απολύσεων, ιδιαίτερα μέτρα όσον αφορά τμήματα όπως οι ελαστικά απασχολούμενοι, οι εποχικοί κ.λπ. Ακόμη και αυτό το στοιχείο συνέβαλε, ώστε να εκτιμηθεί πλατύτερα από συναδέλφους ως το μόνο κόμμα που στηρίζει τα αιτήματα και την πάλη, άμεσα από την πρώτη στιγμή, χωρίς «ναι μεν αλλά».

Είχε ιδιαίτερη σημασία το ότι έγκαιρα αναδείξαμε τους επικίνδυνους χειρισμούς και τα πρωτόκολλα - λάστιχο, με τα οποία «άνοιξε» ο Τουρισμός στη χώρα πυροδοτώντας το δεύτερο κύμα της πανδημίας, κάτι το οποίο προστάτευσε εργαζόμενους από την πίεση της μεγαλοεργοδοσίας, που επιδίωκε τη «συστράτευσή» τους, πατώντας στην πολύμηνη ανεργία.

Η συζήτηση αυτή σε σημαντικό βαθμό εμπλουτίστηκε και μέσα στα όργανα του κινήματος, συνέβαλε στη διαμόρφωση πλαισίου πάλης, και κυρίως στο να δυναμώνει η στόχευση των αγωνιστικών κινητοποιήσεων προς τη μεγαλοεργοδοσία, την κυβέρνηση και το κράτος.

Ταυτόχρονα, με τα ζητήματα της προστασίας της υγείας των εργαζομένων και τα μέτρα ενίσχυσης του δημόσιου συστήματος Υγείας, αποτέλεσε αιχμή το ζήτημα της εξασφάλισης του εισοδήματος των εργαζομένων και ανέργων του κλάδου με ευθύνη του κράτους και της εργοδοσίας καθώς και των θέσεων εργασίας.

Το πλαίσιο πάλης αποτέλεσε αντικείμενο συζήτησης σε Γενικές Συνελεύσεις και ΔΣ, με εργαζόμενους ακόμα και στους χώρους που παρέμεναν κλειστοί, εκφράστηκε ουσιαστική συμφωνία, πάρθηκαν σχετικές αποφάσεις.

Η περίοδος της άνοιξης και του καλοκαιριού ήταν περίοδος που πραγματοποιήθηκαν δεκάδες τέτοιες μαζικές διαδικασίες και ταυτόχρονα ξεδιπλώθηκαν κινητοποιήσεις, παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς, πολύμορφοι αγώνες. Κάτω από την πίεση και τη συμμετοχή σε αυτούς τους αγώνες, καταγράψαμε και ορισμένα αποτελέσματα προς όφελος των εργαζομένων του κλάδου, όπως για παράδειγμα τα επιδόματα για τους εποχικούς εργαζόμενους, η δυνατότητα ένταξης στο ταμείο ανεργίας ελαστικά απασχολούμενων και εποχικών κ.λπ. Διεκδικήσεις και πάλη που χρειάζεται να συνεχιστεί και σήμερα, μπροστά στην «επανεκκίνηση» του Τουρισμού.

Οι αγώνες αυτοί «γνώρισαν» την καταστολή από την κυβέρνηση τόσο πριν από το δεύτερο lockdown όσο και κατά τη διάρκεια. Συγκέντρωσαν τα «πυρά» του τότε υπουργού Εργασίας, Βρούτση, ο οποίος χαρακτήρισε τη μεγάλη πανελλαδική κινητοποίηση Σωματείων και Συνδικάτων του κλάδου, τον Μάη, «κομματικό στρατό».

Θετική είναι η πείρα που προκύπτει από τη δράση του κλαδικού Συνδικάτου του Επισιτισμού, που σήκωσε το βάρος της οργάνωσης της πάλης. Καταρχάς, το Συνδικάτο απηύθυνε πλατύ κάλεσμα με το πλαίσιο πάλης στο σύνολο των επιχειρησιακών σωματείων της Αττικής, ανεξάρτητα από τον συσχετισμό δύναμης και τη στάση των πλειοψηφιών τους, παίρνοντας υπόψη ότι η ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης των εργαζομένων στον κλάδο θα διαμορφώσει αγωνιστικές διαθέσεις και πιέσεις.

Κάλεσμα για συντονισμό απηύθυνε το Συνδικάτο και στα άλλα κλαδικά σωματεία στον Τουρισμό, όπως αυτά των Τουριστικών Συνοδών, των Οδηγών Τουριστικών Λεωφορείων που για πρώτη φορά μπήκαν στην πάλη μαζί με τα σωματεία του Επισιτισμού και των Ξενοδοχείων, μεγαλώνοντας την πίεση απέναντι στην κυβέρνηση.

Ετσι, είναι θετικό το στοιχείο της συστράτευσης των 16 από τα 20 επιχειρησιακά σωματεία του κλάδου με το Συνδικάτο της Αττικής. Σίγουρα αυτός ο κοινός βηματισμός των σωματείων θα έχει πολλά «μπρος και πίσω» και η πορεία του δεν εξαρτάται μόνο από τη δουλειά που αναπτύσσεται από το κλαδικό Συνδικάτο. Ομως στις δύο απεργίες του Νοέμβρη (κλαδική 2/11 και στις 26/11) σε συνθήκες απαγορεύσεων και έντασης της καταστολής, σε συνθήκες που η ηγεσία της ΓΣΕΕ αλλά και της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας του κλάδου πρότασσαν λίγο - πολύ την «υπεύθυνη στάση τού μη αγωνίζεσαι», τα σωματεία αυτά πήραν αποφάσεις που παρά τις αδυναμίες τους, διαμόρφωσαν θετικές διεργασίες σε χώρους δουλειάς και στον κλάδο.

Κρίσιμο στοιχείο είναι η αντιπαράθεση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που παρεμβαίνουν στον κλάδο και στο συνδικαλιστικό κίνημα, μια αντιπαράθεση που πρέπει να γίνεται ζωντανά, μέσα στην πάλη και τη δράση, ανεξάρτητα από τους συσχετισμούς ή τα εμπόδια που αυτοί διαμορφώνουν και που η πείρα μας δείχνει ότι συχνά, με το σωστό περιεχόμενο και σχέδιο παρέμβασης, δεν είναι ανυπέρβλητα.

Η πείρα αυτής της περιόδου και στον κλάδο του Τουρισμού - Επισιτισμού επιβεβαιώνει ότι το Κόμμα μας βγαίνει με ανεβασμένο κύρος σε πιο πλατιές εργατικές δυνάμεις. Καταγράφουμε στις συνθήκες αυτές εργαζόμενους και συνδικαλιστές που προσεγγίζουν και συστρατεύονται με το Κόμμα, προερχόμενοι από άλλες πολιτικές δυνάμεις, όπως ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΚΙΝΑΛ.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι συνολικά οι παρεμβάσεις και οι θέσεις μας σε όλη την περίοδο της πανδημίας και η στάση της «πειθαρχημένης απειθαρχίας» επέδρασαν σε ευρύτερα τμήματα. Η Πρωτομαγιά, η κινητοποίησή μας μπροστά στη δίκη της Χρυσής Αυγής, το Πολυτεχνείο και η απεργία στις 26 Νοέμβρη είχαν μια ξεχωριστή συμβολή στην ανάταση τέτοιων δυνάμεων.

Το πόσο πλατιά, καλύτερα, επίμονα θα δουλέψουμε πολιτικά αλλά και στο κίνημα με τον κόσμο αυτόν, είναι καθήκον που χρειάζεται να σχεδιάσει η κάθε Οργάνωση, οι Κομματικές Ομάδες, το κάθε μέλος του Κόμματος, χωρίς δισταγμούς και επανάπαυση. Η διακίνηση των Θέσεων του 21ου Συνεδρίου, συνολικά η προσυνεδριακή διαδικασία, είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να πάμε ένα βήμα παραπέρα στο καθήκον αυτό.